Μάταλα, η χώρα της χίπικης ουτοπίας

Mε το ντοκυμαντέρ «Hippie – Hippie Matala! Matala!» συνεχίζονται οι προβολές του προγράμματος Cine Doc το 2014. Η ταινία που σκηνοθετήθηκε από τον Γιώργο Βαρελά και έκανε την πρεμιέρα του στο περσινό Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου αιώνα, θα προβληθεί την ερχόμενη Τετάρτη 8 Ιανουαρίου στις 20.00 στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών (Σίνα 31).

Τον Ιούνιο του 2011, με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του γερμανού δημοσιογράφου και συγγραφέα Αρν Στροχμάγερ «Ο μύθος των Ματάλων», εκατοντάδες πρώην «ένοικοι» των σπηλαίων συναντήθηκαν στα Μάταλα σε ένα μεγάλο hippies reunion που διοργάνωσε ο Δήμος Φαιστού.

Από τη δεκαετία του 1960 ως τα μέσα του 1970, τα Μάταλα της Κρήτης με τις περίφημες σπηλιές με τους αρχαίους ρωμαϊκούς τάφους υπήρξαν ο αγαπημένος προορισμός των χίπις της εποχής που συνήθιζαν να ταξιδεύουν από την Αμερική και την Ευρώπη προς την Ινδία, το Νεπάλ και το Αφγανιστάν. Μέσα από συνεντεύξεις πρώην χίπις και ντόπιων αλλά και με τη συνδρομή σπάνιου αρχειακού υλικού, ο Βαρελάς διερευνά τους μύθους και τις αλήθειες των Ματάλων από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 ως τον διωγμό τους με πρωτοβουλία της τοπικής Εκκλησίας και με τη βοήθεια της Χωροφυλακής και του Στρατού.

Κατά τη διάρκεια της ταινίας, που έγινε σε σενάριο και δημοσιογραφική έρευνα Μαρίας Π. Κουφοπούλου, σχολιάζονται ζητήματα όπως οι σχέσεις που αναπτύχθηκαν ανάμεσα στους ντόπιους και στους χίπις, ο πόλεμος στο Βιετνάμ, η χούντα των συνταγματαρχών στην Ελλάδα, τα ναρκωτικά και το ελεύθερο σεξ. Ποια ήταν αλήθεια η σχέση της Εκκλησίας με το κίνημα των χίπις, τι γινόταν στα rent rooms, και πώς αντιμετώπισε αυτή την κατάσταση όχι μόνον ο τοπικός αλλά και ο διεθνής Τύπος; «Τα Μάταλα είναι ένα μεγάλο πάρτι» έγραφαν οι εφημερίδες της εποχής. Τα ρεπορτάζ μιλούσαν για μια ελεύθερη ζωή, για νέους ανθρώπους έτοιμους να κάνουν τα πάντα στα Μάταλα. Ηταν η Χώρα της Ουτοπίας. Ισως το πιο ουσιαστικό ερώτημα της ταινίας να είναι «ποιοι ήταν στ’ αλήθεια οι χίπις» και, σε τελική ανάλυση, «τι σημαίνει χίπις;».

Ο Δημήτρης Πουλικάκος, οι Γερμανοί Αρν και Ελμαρ, οι αγγλίδες αδελφές Σίρλεϊ και Παμ (που σήμερα ζουν στην Αυστραλία), η Αμερικανίδα Μπέτσι και η Βρετανίδα Λιζ, η γιαγιά Αλεξάνδρα και η γιαγιά Κατερίνα που είχε το περίπτερο, ο Στέλιος που ζει στην Καλιφόρνια και είχε το θρυλικό «Mermaid café» και ο Βαγγέλης από το «Δελφίνι» αλλά και ο Γιώργης, ο φτωχός ματαλιώτης ψαράς και φίλος της Τζόνι Μίτσελ, είναι μερικά από τα πρόσωπα που συμμετείχαν στη δημιουργία αυτής της ταινίας.

Την πρωτότυπη μουσική της ταινίας υπογράφει ο Δημήτρης Πουλικάκος, ενώ ακούγονται πολλά γνωστά τραγούδια της εποχής.

Η διεύθυνση φωτογραφίας είναι των Α. Κυριάκη, Μ. Μουμτζόγλου, Α. Βουτσά, ο ήχος του Δημήτρη Δεουδέ, τα claymation του Γιάννη Ζιόγκα και το μοντάζ του Γιάννη Δούκα. Διεύθυνση παραγωγής Σοφία Φερμάνογλου για το τμήμα Νεανικών και Επιμορφωτικών Προγραμμάτων – ΕΡΤ ΑΕ.

Δημοσιεύτηκε στο HeliosPlus στις 2 Ιανουαρίου 2014