Τις τελευταίες ημέρες η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί ένα έργο παραλόγου με τον ΟΚΑΝΑ. Η υφυπουργός Υγείας κυρία Μακρή κατηγόρησε την πρόεδρο του οργανισμού κυρία Μαλλιώρη για οικονομικές ατασθαλίες.
Η πρόεδρος, η οποία ας σημειωθεί είχε υποβάλει πριν καιρό την παραίτησή της αλλά δεν είχε γίνει δεκτή από τον υπουργό Υγείας κ. Γεωργιάδη αλλά έγινε τώρα, απάντησε με τα δικά της επιχειρήματα.
Και από εκείνη την ώρα άρχισε ένα απίστευτο αλαλούμ, που έφτασε μέχρι την απαγόρευση στην παραιτηθείσα πρόεδρο από τον αντιπρόεδρο να χρησιμοποιήσει αίθουσα του Οργανισμού για να δώσει συνέντευξη Τύπου.
Μέσα στην απερίγραπτη κατάσταση που δημιουργήθηκε κανένας δεν κατάλαβε τελικά ποιος και αν έχει δίκαιο.
Υπάρχει τελικά τρύπα στα έξοδα; Υπάρχουν οι αποδείξεις τις οποίες η κυρία Μαλλιώρη υποστηρίζει ότι δεν έχει ακόμα μαζέψει; Στέκουν οι κατηγορίες ότι οι υπάλληλοι του Οργανισμού δεν αμείβονται βάσει του ενιαίου μισθολογίου αλλά λαμβάνουν μισθούς των 3.000 χιλιάδων ευρώ; Γιατί η παραίτηση της προέδρου δεν έγινε αρχικά δεκτή από τον υπουργό αλλά στη συνέχεια ο ίδιος την απεδέχθει; Υπάρχει συνεργασία στην κυβέρνηση όταν το ΠαΣοΚ με ανακοίνωσή του καλύπτει την κυρία Μαλλιώρη και εκτιμά ως θετικό το έργο της;
Όλα αυτά τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα για τη λειτουργία ενός πολύ ευαίσθητου Οργανισμού που έχει σαν αποστολή να μετριάσει τον πόνο των ανθρώπων που έμπλεξαν με τα ναρκωτικά. Για έναν Οργανισμό για τον οποίο ουδείς θα διαμαρτυρηθεί αν δοθούν χρήματα παραπάνω από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Αρκεί να υπάρχει σωστή και διαφανής διαχείριση από την ηγεσία του Υπουργείου και από τους υπεύθυνους του Οργανισμού. Τα γεγονότα όμως των τελευταίων ημερών δεν συντείνουν προς αυτή την κατεύθυνση και προκαλούν ανείπωτη θλίψη για ένα κράτος που ακόμα και σε αυτόν τον τομέα απέτυχε.
ΤΟ ΒΗΜΑ
