Κατάφερε όμως να επιβαρύνει ακόμα περισσότερο, μια ήδη φορτισμένη πολιτικά ατμόσφαιρα και να ενισχύσει ένα διάχυτο αίσθημα σκανδαλολογίας, που αναπαράγεται διαρκώς τα τελευταία χρόνια. Δικαιολογημένα εν μέρει, καθώς οι κάθε λογής προμήθειες στρατιωτικού υλικού, έχουν ταυτιστεί στη συνείδηση των πολιτών με παράνομες συναλλαγές και μαύρο πολιτικό χρήμα.
Όσο αυτονόητη είναι όμως η διερεύνηση συμβάσεων και συναλλαγών που συνδέονται με τέτοιου είδους συμφωνίες και προμήθειες, άλλο τόσο αυτονόητο θα έπρεπε να είναι ότι η γενικευμένη στοχοποίηση, όσων πολιτικών συνδέονται με τη διαπραγμάτευση και την υπογραφή ανάλογων συμφωνιών δεν οδηγεί πουθενά αλλού, παρά στην ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση του πολιτικού συστήματος. Κι αυτό είναι το μόνο που δεν χρειάζεται η χώρα αυτή την περίοδο.
Με ανοικτά πολλά μέτωπα, με μια διαρκή σχεδόν διαπραγμάτευση με την τρόικα, πολύ πιο αναγκαίο και πιο ουσιαστικό θα ήταν, να υπήρχε η δυνατότητα μιας ελάχιστης δυνατής συνεννόησης, μιας κοινής πίεσης, απέναντι στια απαιτήσεις των δανειστών, αντί για άγονες και άσφαιρες επί της ουσίας αντιπαραθέσεις. Οι υπαρκτές πολιτικές διαφορές, δεν μπορούν να αποτελούν μονίμως εμπόδιο για μια μίνιμουμ συστράτευση. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να αποτελούν όχημα για την πολιτική εξόντωση των κομματικών αντιπάλων.
