Η συμπλήρωση των 150 ετών από τη γέννηση του Γκούσταφ Μάλερ (το 1860, στη Βοημία) έχει οδηγήσει τόσο τη δισκογραφία όσο και τα προγράμματα συναυλιών Ευρώπης και Αμερικής σε μια «έκρηξη» παραγωγής γύρω από το έργο του συνθέτη που επηρέασε όσο κανείς άλλος ομότεχνός του τους «επιγόνους» του.
Σχεδόν όλες οι μεγάλες ορχήστρες του κόσμου ερμηνεύουν εφέτος συστηματικά έργα του Μάλερ, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη ένας καταιγισμός εκδόσεων και, κυρίως, επανεκδόσεων ηχογραφήσεων των δέκα συμφωνιών και των τραγουδιών του, αρκετές από τις οποίες μάλιστα έλειπαν εδώ και δεκαετίες από την αγορά.
Ετσι, έστω και ενάμιση αιώνα αργότερα, δικαιώνεται πλήρως η ρήση του ίδιου του Μάλερ: «Κάποτε θα έρθει ο καιρός μου». Κάτι τέτοιο θεωρούνταν αδιανόητο το 1940, όταν ο Δημήτρης Μητρόπουλος ηχογραφούσε για πρώτη φορά την Πρώτη Συμφωνία του συνθέτη με την Ορχήστρα της Μινεάπολης, αλλά ακόμη και στις αρχές της δεκαετίας του ΄60, όταν ο παλαιός μαθητής του Μητρόπουλου Λέοναρντ Μπερνστάιν ξεκινούσε να ηχογραφεί τον πρώτο πλήρη κύκλο συμφωνιών του Μάλερ.
Σήμερα μια πρωτοβουλία της δισκογραφικής εταιρείας Deutsche Grammophon, που όμοιά της ίσως δεν έχει υπάρξει για άλλον συνθέτη, δίνει μια νέα διάσταση στη σχέση του κοινού με τη μουσική του Μάλερ. Και, όπως όλα δείχνουν, βρίσκει μεγάλη διεθνή απήχηση. Αξιοποιώντας τις δυνατότητες της τεχνολογίας, η εταιρεία καλεί όποιον το επιθυμεί να συμμετάσχει στον σχηματισμό μιας «ιδανικής δισκοθήκης» των έργων του Μάλερ με τίτλο «Ο Μάλερ του κοινού». Επισκεπτόμενο τη διεύθυνση www. mahler150. com ή την ιστοσελίδα της Deutsche Grammophon, το κοινό έχει τη δυνατότητα να ψηφίζει- μέσα από την εξαιρετικά ευρεία δεξαμενή της Deutsche Grammophon, την DΕCCΑ, αλλά και όποιων άλλων μικρότερων εταιρειών που έχουν πλέον ενταχθεί στο δυναμικό της πολυεθνικής Universal- την κατά τη γνώμη του σημαντικότερη ηχογράφηση καθεμιάς από τις δέκα συμφωνίες.
Η ψηφοφορία λήγει τον Οκτώβριο, οπότε και θα αναδειχθεί το τελικό «ιδανικό κουτί».
