Από το 2006 και μετά ο πάμπλουτος εμίρης του Κατάρ σεΐχης Χαμάντ αλ Θανί είχε στρέψει το βλέμμα του στην Ολυμπιακή Αεροπορία, καθώς παρά τα εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια που έδινε για να ανοίξει τα φτερά της Qatar Airways είχε καταλάβει ότι για να μετατραπεί το κρατίδιο σε έναν τουριστικό προορισμό αντίστοιχο του Ντουμπάι θα απαιτούνταν και η απόκτηση συνεργασιών με ευρωπαϊκή εταιρεία. Η Ολυμπιακή παρουσιάζει ειδικό ενδιαφέρον για την Qatar Airways, κυρίως για τις «χρονοθυρίδες» (slots) που διαθέτει σε διάφορα αεροδρόμια αλλά και για τη φήμη που τη συνοδεύει σε θέματα ασφαλείας. Διαθέτει επίσης υψηλού επιπέδου εγκαταστάσεις για τη συντήρηση αεροσκαφών και βρίσκεται γεωγραφικά σε κομβικό σημείο για τις συνδέσεις με τα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Μετά το πράσινο φως που έδωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ώστε να μη μεταφερθούν τα χρέη της Ολυμπιακής στη νέα εταιρεία που δημιουργείται και που θα διατηρήσει το σήμα και τα σλοτ, ο σεΐχης του εμιράτου φαίνεται πλέον διατεθειμένος να επενδύσει στην Ελλάδα και η αναμενόμενη επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού στο Κατάρ μέσα στον Οκτώβριο αναμένεται να ανοίξει τον δρόμο για τη μελλοντική συνεργασία. Η Qatar Airways θεωρείται πρώτο φαβορί στον διαγωνισμό που προκήρυξε η κυβέρνηση, καθώς και χρήματα υπάρχουν αλλά και τα δρομολόγιά της δεν συμπίπτουν με αυτά της ΟΑ, ενώ η εταιρεία των εμιράτων θα έχει κάθε λόγο να την αναπτύξει εντός αλλά και εκτός Ευρώπης. Μάλιστα η Qatar Airways θεωρείται μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες στον κόσμο και με πολύ υψηλή ρευστότητα, ενώ η κυβέρνηση δεν θα έχει αντίρρηση να δημιουργηθεί ένα σχήμα στο οποίο θα μετάσχει και ομάδα ελλήνων εφοπλιστών.
Ως έναν από τους μεγαλύτερους «γεφυροποιούς» ανάμεσα στα ασυμβίβαστα περιγράφει τον σεΐχη Χαμάντ αλ Θανί ο Ζορζ Μαλμπρινό, ειδικός απεσταλμένος της γαλλικής «Le Figaro» στην Ντόχα. Ειρηνοποιός στον Λίβανο, διαπραγματευτής ενδιάμεσος για την απελευθέρωση των βουλγάρων νοσοκόμων από τη Λιβύη, αλλά και διακριτικός μεσολαβητής στη διένεξη ανάμεσα στη Δύση και το Ιράν, ο εμίρης του Κατάρ μοιάζει να είναι παντού. Ο περισσότερος κόσμος τον είδε πρόσφατα στην τηλεόραση κατά τη Σύνοδο της Ενωσης για τη Μεσόγειο. Η τελευταία, άλλωστε, θέλει να τον χρησιμοποιήσει για να προωθήσει τη νέα της πολιτική στη Μέση Ανατολή. Τι είναι άραγε αυτό το οποίο κινητοποιεί τον 58χρονο σεΐχη Χαμάντ μπεν Καλιφά αλ Θανί, με την επιβλητική φυσιογνωμία και την παραδοσιακή άσπρη κελεμπία, ως επικεφαλής ενός εμιράτου το οποίο δεν είναι μεγαλύτερο από δύο ελληνικούς νομούς, που δεν έχει περισσότερους από 200.000 αυτόχθονες κατοίκους και που είναι στριμωγμένο ανάμεσα σε δύο γίγαντες: το Ιράν και τη Σαουδική Αραβία;
Σύμφωνα με φίλους του, όταν ήταν νέος και ταξίδευε στην Ευρώπη οι τελωνειακοί στα αεροδρόμια κοιτούσαν και ξανακοιτούσαν το διαβατήριό του και τον ρωτούσαν πού πέφτει το Κατάρ.
Οταν επέστρεψε στη χώρα του, αφού είχε πάρει το δίπλωμα της στρατιωτικής ακαδημίας του Sandhurst, ο νεαρός τότε Χαμάντ είχε ήδη αποφασίσει να προωθήσει το μικροσκοπικό του εμιράτο στα μάτια του κόσμου ολόκληρου. Για τον συντηρητικό πατέρα του, τον σεΐχη Καλιφά, αυτά ήταν τρέλες. Οι δυο τους συγκρούστηκαν για το τι να κάνουν με τα τεράστια αποθέματα αερίου που η Ντόχα μοιράζεται με το Ιράν. Ο γιος θέλει να προσφύγει στις μεγάλες αμερικανικές εταιρείες για την εκμετάλλευσή τους και όχι στους Ιρανούς. Ο εμίρης πατέρας του απαντούσε: «Εμείς είμαστε βεδουίνοι και για να ζούμε ευτυχισμένοι προσπαθούμε να κρυβόμαστε». Το 1995, όταν ο πατέρας του βρισκόταν σε ταξίδι στην Ελβετία, ο Χαμάντ, ο οποίος ήταν υπουργός Αμυνας ήδη από το 1977 όταν επέστρεψε από τις σπουδές του, διοργανώνει μια επανάσταση στο παλάτι. Αλλά την επόμενη χρονιά ο πατριάρχης με τη στήριξη των Αιγυπτίων επιχειρεί να ξαναπάρει την εξουσία με τα όπλα. Αυτό ήταν που επέτρεψε στον νεαρό ηγέτη να απαλλαγεί και από τον ενοχλητικό κηδεμόνα του, αλλά και από τους χιλιάδες αιγυπτίους στρατιωτικούς συμβούλους τους οποίους στέλνει πίσω στο Κάιρο. Πλέον ο σεΐχης Χαμάντ θεωρεί ότι έχει ελεύθερα τα χέρια του για να εκσυγχρονίσει τη χώρα του.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η Ριάντ στέλνει στρατεύματα στα σύνορα με το Κατάρ. Στην Ντόχα ο Χαμάντ διακατέχεται από το «σύνδρομο του Κουβέιτ», το οποίο μόλις είχε καταληφθεί από το Ιράκ. «Αυτό που φοβόταν ήταν μην ξυπνήσει μια μέρα με τα σαουδαραβικά άρματα να έχουν καταλάβει το παλάτι του και ο κόσμος ολόκληρος μείνει απαθής» λέει ένας γάλλος διπλωμάτης ο οποίος τον ξέρει καλά. Επομένως, αυτό που ψάχνει είναι να εξασφαλίσει μια δυτική ομπρέλα. Στην αρχή απευθύνθηκε στη Γαλλία για να εγκαταστήσει στρατιωτική βάση στο Κατάρ αλλά μάταια. Και έτσι απευθύνθηκε προς τις ΗΠΑ, οι οποίες διαθέτουν το μεγαλύτερο στρατιωτικό τους κέντρο στη Μέση Ανατολή στην έρημο κοντά στην Ντόχα. Εχοντας εξασφαλίσει τα σύνορά του, το εμιράτο θα πρέπει επιπλέον να εξασφαλιστεί και από το εσωτερικό του: για να απομακρύνει τον κίνδυνο των ριζοσπαστών ισλαμιστών, ο εμίρης, πιστός στη βεδουίνικη παράδοση, προσκαλεί τους ηγέτες τους, τον σεΐχη Γιουσέφ Καρανταβί, τον διάσημο Αιγύπτιο που είναι κοντά στους Αδελφούς Μουσουλμάνους αλλά και στους τσετσένους αντάρτες. Οπως αναφέρει ένας γάλλος διπλωμάτης «ο εμίρης μπορεί να μην είναι λαμπρός, είναι όμως αρκετά πονηρός». Ετσι «συμφωνίες κυρίων» κλείνονται με όλο τον φανατικό χώρο, ο οποίος αναλαμβάνει να αφήσει στο απυρόβλητο το Κατάρ. Αλλά και χρησιμοποιεί τους καλεσμένους του για να «περάσει» μηνύματα. Οταν ο εμίρης θέλησε να επεκτείνει το δικαίωμα ψήφου και στις γυναίκες, ενάντια στη θέληση της πλειοψηφίας των κατοίκων του Κατάρ, ζήτησε από τον Καρανταβί να προσευχηθεί στα τζαμιά υπέρ της ψήφου των γυναικών.
Για την Ντόχα τώρα τίποτε πλέον δεν μοιάζει ανυπέρβλητο. Δεν κατάφερε να πάρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016, όμως τα τεράστια αποθέματα αερίου που διαθέτει τής δίνουν τα μέσα για να εξασφαλίσει τις φιλοδοξίες της. Ο σεΐχης Χαμάντ θέλει να προωθήσει την εκπαίδευση για να ξεφύγουν οι νέοι από τις σειρήνες των ισλαμιστών. Αλλά οι αυτόχθονες κάτοικοι του εμιράτου είναι μόνο 200.000. Η έλλειψη αυτή ανθρώπινου κεφαλαίου δεν είναι πρόβλημα! Αμερικανοί πανεπιστημιακοί στρατολογούνται από το Ιδρυμα του Κατάρ, ο οποίος είναι ο χώρος δραστηριοποίησης της πολύ δυναμικής τρίτης γυναίκας του εμίρη, της Σέιχα Μόζα. Αλλά επίσης έχει προσλάβει τον τέως επιστημονικό σύμβουλο του Σαντάμ Χουσεΐν Αμέρ Σααντί, όπως και τον τέως υπουργό Εξωτερικών του δικτάτορα, Ναζί Σαμπρί, ο οποίος το έχει ρίξει στην πανεπιστημιακή καριέρα. Και για να μπορέσει να είναι φίλος με όλους, για να μπορέσει να «μετράει» στον κόσμο, τα ταμπού μπορούν να ξεπερνιούνται. Ακόμη και με τους χειρότερους εχθρούς μπορεί να είναι φίλος ταυτόχρονα, όπως το κάνει ανοικτά τόσο με τις ΗΠΑ όσο και με το Ιράν. Ή όπως με το Ισραήλ και ταυτόχρονα με τη Χαμάς, της οποίας ο αρχηγός του πολιτικού της γραφείου στο εξωτερικό Χαλέντ Μεσαάλ είναι από τους στενότερούς του.
Είναι, άλλωστε, ακριβώς η ηγεσία του Κατάρ που έπεισε τον Νικολά Σαρκοζί να ξαναχτίσει τις σχέσεις με τη Συρία, μετά την απομόνωσή της από τον Ζακ Σιράκ. Στις κρίσεις η διπλωματία του Κατάρ προσπαθεί να είναι συμφιλιωτική, πράγμα που της έχει εξασφαλίσει αρκετές επιτυχίες, προς μεγάλη στεναχώρια πολλών αραβικών χωρών. Η τελευταία αφορά τον Λίβανο, του οποίου η ηγεσία συγκεντρώθηκε στην Ντόχα την άνοιξη για να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδό της των τελευταίων δύο χρόνων. Υστερα από αυτή την επιτυχία το Κατάρ ανέλαβε μια αποστολή για το Νταρφούρ…
Ενα από τα μέσα αυτής της εικονοκλαστικής διπλωματίας είναι το παναραβικό τηλεοπτικό κανάλι Αλ Τζαζίρα. Αν μείνει κάτι από τη βασιλεία του εμίρη θα είναι ασφαλώς το Αλ Τζαζίρα, το οποίο εξασφάλισε πέρα από κάθε προσδοκία την επιθυμία του να γίνει γνωστή η χώρα του. Εστω και αν το Αλ Τζαζίρα, όπως λέει ένας άραβας διπλωμάτης «όλο δίνει μαθήματα δημοκρατίας αλλά ποτέ δε λέει τίποτε για το Κατάρ, όπου ούτε καν υπάρχει Κοινοβούλιο».
