Τα απέραντα δάση και οι αγροτικές καλλιέργειες στις όχθες του ποταμού Ορινόκο στη Βενεζουέλα ήταν οι πρώτες παραστάσεις που θυμάται από τη ζωή του ο Ερνάντο Γκόμεζ. Ο μπαμπάς όλη την ημέρα στα χωράφια τα έφερνε δύσκολα βόλτα για να θρέψει τα έξι παιδιά της φαμίλιας του και ο μικρός Ερνάντο δεν έδειχνε διατεθειμένος να βοηθήσει στις αγροτικές δουλειές. Το μυαλό του ήταν στον μεγάλο του έρωτα, τη στρογγυλή θεά που του έκλεβε όχι μόνο τον ελεύθερο χρόνο του αλλά και τις σκέψεις για τη μεγάλη απόδραση… Η οικογενειακή θαλπωρή και τα όνειρα ότι κάποια ημέρα θα γίνει «κάτι το ξεχωριστό» ήταν πάντα οι σύντροφοί του και το αντίδοτο στην αβεβαιότητα, στην εγκληματικότητα και στην ανεργία που γυρνούσαν απειλητικά στους δρόμους της πόλης Σιουδάδ Βολιβάρ. Αρχικά το όνειρό του ήταν να παίξει μπέιζμπολ αλλά από συγκυρίες και συμπτώσεις βρέθηκε να… «καρφώνει» στο φιλέ. «Μάλλον τυχαία άρχισα να ασχολούμαι με το βόλεϊ. Ηθελα να παίξω μπέιζμπολ αλλά χωρίς να το καταλάβω άρχισα προπονήσεις στο βόλεϊ και μου άρεσαν πολύ. Αυτά τα δύο αθλήματα έχουν στρατηγική. Επειδή είχα μεγάλο άλμα ξεχώρισα γρήγορα και οι προπονητές μου πίστεψαν σ’ εμένα» θυμάται ο Ερνάντο, ο οποίος ξεκίνησε το βόλεϊ το 1992 σε ηλικία 10 ετών.



Η πρώτη κλήση στην Εθνική Παίδων της Βενεζουέλας ήρθε το 1997 και από τότε η ζωή του εξελίσσεται με κινηματογραφική ταχύτητα. Το καλοκαίρι του 1999 γέμισε ένα μικρό βαλιτσάκι και αναχώρησε για τη Βραζιλία. Ηταν η πρώτη φορά που αποχωρίστηκε την οικογένειά του καθώς αποδέχθηκε πρόταση της Ούλμπρα, στην οποία αγωνίστηκε με επιτυχία την περυσινή περίοδο. Ακόμη και το καλύτερο πρωτάθλημα της Λατινικής Αμερικής δεν τον συγκίνησε.


Η ιδέα να περάσει τον Ατλαντικό και να ζήσει το ευρωπαϊκό όνειρο ήταν πια στόχος καριέρας. Το καλοκαίρι του 2000 κόντευε να περάσει και κανένας ευρωπαϊκός σύλλογος δεν ενδιαφέρθηκε για τον Γκόμεζ. Υπήρχε όμως μια πρόταση από τον πρωταθλητή Ελλάδας, τον Ολυμπιακό. Η ευκαιρία δεν έπρεπε να πάει χαμένη… Η οικονομική πρόταση ήταν καλή και άλλωστε ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να γίνει το σκαλοπάτι για το Καμπιονάτο. Στο κάτω κάτω η Ελλάδα δεν απέχει και πολύ από την Ιταλία…


* «Γούρικη η χώρα σας»


«Είμαι παίκτης του Ολυμπιακού, της μεγαλύτερης και καλύτερης ομάδας στην Ελλάδα. Αυτό μου είπαν όταν με ενημέρωσαν για την πρόταση αλλά το διαπίστωσα και ο ίδιος. Δεν ξέρω αν θα μείνω ή θα φύγω το καλοκαίρι του 2001 αλλά δεν κρύβω πως το όνειρό μου είναι να αγωνιστώ στην Ιταλία, όπου υπάρχει το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο» λέει ο Γκόμεζ, επί του παρόντος όμως έχει σκοπό την κατάκτηση του νταμπλ στην Ελλάδα ώστε να βάλει στη συλλογή του δύο ακόμη τίτλους: «Η Ελλάδα είναι γούρικη χώρα. Θυμάμαι ότι στον πρώτο επίσημο αγώνα με τον Ολυμπιακό κατακτήσαμε το Σούπερ Καπ με τον Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη και εγώ αναδείχθηκα πολυτιμότερος παίκτης. Θέλω πολύ το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδας. Εύκολα ή δύσκολα θα κάνουμε το νταμπλ».


Η μεγαλύτερη πρόκληση για τον Ολυμπιακό και φυσικά για τον Γκόμεζ θα είναι η πρόκριση στο Φάιναλ Φορ του Τσάμπιονς Λιγκ αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να ξεπεραστεί το εμπόδιο της βελγικής Κνακ. «Ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική ομάδα που απέμεινε να εκπροσωπεί το ελληνικό βόλεϊ στα ευρωπαϊκά κύπελλα και έχει να σηκώσει μεγάλο βάρος ευθύνης. Εχουμε πολλές δυνατότητες και το δείξαμε στα παιχνίδια-κλειδιά στο ελληνικό πρωτάθλημα αλλά και με την Τουρ και την Κνακ στο Βέλγιο. Είναι θετικό που η ρεβάνς με την Κνακ θα γίνει στη Γλυφάδα».


* «Φίλος μου ο Ντράγκοβιτς»


Ακόμη και οι παράγοντες του Ολυμπιακού ήταν επιφυλακτικοί όταν το περασμένο καλοκαίρι απέκτησαν τον Γκόμεζ αλλά και τον συμπατριώτη του και αρχηγό της Εθνικής Βενεζουέλας Αντι Ρόχας, ο οποίος εν μια νυκτί βαφτίστηκε λίμπερο. Ηταν οι λύσεις της τελευταίας στιγμής και ελλείψει άλλων επιλογών επέμεινε σε αυτές ο ιταλός προπονητής κ. Ντανιέλε Ρίτσι και τελικά δικαιώθηκε. Και οι πιο δύσπιστοι βλέποντας τον Γκόμεζ να κάνει… πάρτι στο Σούπερ Καπ κερδίζοντας σχεδόν μόνος του τον Ηρακλή στο Αλεξάνδρειο πείστηκαν ότι θα είναι το μαύρο διαμάντι του εφετινού πρωταθλήματος και ότι ήταν θέμα χρόνου η… εκτόπιση του Γιώργου Ντράγκοβιτς από τη θέση του διαγωνίου ύστερα από 13 χρόνια ανελλιπούς παρουσίας. Παρ’ όλα αυτά, η σύγκριση με τον Ντράγκοβιτς ήταν μια δύσκολη στιγμή στην καριέρα του Γκόμεζ. «Είχα ακούσει πολλά για τον Ντράγκοβιτς, πως είναι ο καλύτερος διαγώνιος στην Ελλάδα. Αυτό έκανε την αποστολή μου πιο δύσκολη και με γέμισε ευθύνες. Εγώ παίζω καλά γιατί ξέρω ότι μοιράζομαι τη θέση του διαγωνίου με έναν σπουδαίο παίκτη όπως είναι ο Ντράγκοβιτς. Η ομάδα είναι πάνω από όλα. Ποτέ δεν είδα τον Γιώργο ανταγωνιστικά αλλά ως συμπαίκτη και φίλο» λέει με περισσή μετριοφροσύνη και συναδελφικότητα ο Γκόμεζ.


* Αντίπαλος με την Ελλάδα


Σε λιγότερο από τέσσερις μήνες ο Γκόμεζ και ο Ρόχας θα βρεθούν αντίπαλοι των διεθνών παικτών του Ολυμπιακού καθώς η Ελλάδα και η Βενεζουέλα θα μονομαχήσουν για το Παγκόσμιο Λιγκ 2001. Η Εθνική Ελλάδας επιστρέφει στο Λιγκ μετά το 1998, ενώ η Βενεζουέλα, που λειτουργεί σύμφωνα με το πρότυπο της Κούβας (οι εθνικές ομάδες έχουν την τιμητική τους, ενώ τα συλλογικά πρωταθλήματα γίνονται υπό τη μορφή τουρνουά), θα κάνει την παρθενική εμφάνισή της στην κορυφαία διοργάνωση: «Η Εθνική Ελλάδας έχει μεγαλύτερη διεθνή εμπειρία από τη Βενεζουέλα. Για τη δική μας ομάδα είναι ευκαιρία να κάνουμε νέο ξεκίνημα και να καθιερωθούμε στο παγκόσμιο βόλεϊ. Θα έχει ενδιαφέρον να παίξουμε αντίπαλοι με την Ελλάδα. Ελπίζω να το διασκεδάσουμε. Το βόλεϊ γνωρίζει μεγάλη άνθηση στη Βενεζουέλα και είναι, μαζί με το μπάσκετ, πιο δημοφιλές από το ποδόσφαιρο αλλά λιγότερο από το μπέιζμπολ. Στα παιχνίδια της Εθνικής ανδρών γεμίζουν γήπεδα 10.000 θεατών, ενώ από εφέτος γίνεται φιλόδοξη προσπάθεια για τη διοργάνωση ισχυρού πρωταθλήματος συλλόγων το οποίο τα τελευταία χρόνια λόγω οικονομικών προβλημάτων είχε διακοπεί».


Η επίσκεψη στους αρχαιολογικούς χώρους με την αγαπημένη του Αντζι, που είναι και αυτή βολεϊμπολίστρια (19 ετών, κεντρική) και βρίσκεται ως επισκέπτρια στην Ελλάδα, και η γνωριμία του με την ελληνική κουζίνα είναι οι κυριότερες ασχολίες του Γκόμεζ όταν δεν σκέφτεται το βόλεϊ: «Η παρουσία της Αντζι στην Ελλάδα με έχει βοηθήσει ψυχολογικά. Μείναμε άφωνοι βλέποντας την Ακρόπολη και το Σούνιο. Μου αρέσει πολύ η ελληνική κουζίνα και φοβάμαι μήπως αποκτήσω περιττά κιλά. Τα μεγαλύτερα προβλήματά μου είναι η γλώσσα και η έλλειψη επικοινωνίας αλλά και η απουσία της οικογένειάς μου».


Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ Ο χρυσός έφηβος με τα πέντε αδέλφια





Ο Ερνάντο Γκόμεζ γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου 1982 στην πόλη Σιουδάδ Βολιβάρ της Βενεζουέλας. Είναι το τέταρτο παιδί της οικογενείας Γκόμεζ που μετράει τέσσερα αγόρια και δύο κορίτσια. Αρχισε το βόλεϊ σε ηλικία 10 ετών. Μαζί με τον 27χρονο Αντι Ρόχας που αγωνίζεται λίμπερο στον Ολυμπιακό αποτελούν μια νέα φουρνιά με πολλούς και ταλαντούχους παίκτες που υπόσχονται να ανεβάσουν τη Βενεζουέλα στην κορυφή του παγκοσμίου βόλεϊ. Από το 1997 εκλήθη στην Εθνική Παίδων, το 1999 κατέκτησε με την Εθνική Νέων την τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και το 2000 το χρυσό μετάλλιο στο Παναμερικανικό Πρωτάθλημα Εφήβων νικώντας μάλιστα τη γηπεδούχο Βραζιλία 3-2.