Στα δίχτυα του τζόγου

Κράτος του τζόγου, κράτος των τζογαδόρων ή πώς εξυπηρετείται ο φόρος της αφέλειας. Οπως και να ονομάσει κανείς την εξάπλωση του τζόγου στη διάσπαρτη από καζίνα χώρα μας, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Τα καζίνα σαν τρωκτικά ροκανίζουν το σώμα της ελληνικής κοινωνίας. Διαβρώνουν τον ιστό της με τον εθισμό που από τους πάντες καταγγέλλεται. Η ανέλεγκτη λειτουργία τους ­ αν δεν κλείσουν ­ πρέπει να σταματήσει. Κράτος εν κράτει, με δικούς τους νόμους και μηχανισμούς, δεν ελέγχονται, αφού το επίσημο κράτος εθελοτυφλεί μπροστά στην τραγωδία. Το αυτονόητο για την ελληνική πολιτεία σταματά μπροστά σε αυτούς τους «ναούς της συμφοράς». Αλήθεια πώς μπορεί να ερμηνευθεί η κατάργηση σχεδόν κάθε ελεγκτικού μηχανισμού, όταν οι ελεγκτές από 280 και πλέον ως τον περασμένο Οκτώβριο έχουν μείνει μόνο 20 για όλα τα καζίνα της χώρας, που λειτουργούν μάλιστα σε 24ωρη βάση; Υπάρχουν ή όχι ιδιωτικά καζίνα όπου ο έλεγχος είναι από ανύπαρκτος ως υποτυπώδης; Αν ναι, γιατί; Αυτό δεν το λέμε εμείς. Αναφέρεται σε επίσημα έγγραφα ­ κραυγή απόγνωσης ­ ελεγκτών προς την κυβέρνηση. Τα έγγραφα είναι στη διάθεση κάθε αρχής. Η έρευνα του «Βήματος» σήμερα ­ και στις συνέχειες που θα ακολουθήσουν ­ τεκμηριώνει με συγκεκριμένα στοιχεία:

* Τον βαθμό εθισμού στον τζόγο της ελληνικής κοινωνίας, που αγγίζει και υψηλότατα κλιμάκιά της.

* Τα οικογενειακά δράματα και την οικονομική αποδυνάμωση της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της επαρχίας.

* Τα σχέδια για την ιδιωτικοποίηση με την ταυτόχρονη δυσλειτουργία των μηχανισμών ελέγχου.

* Ποιους εξυπηρετεί αυτή η εισβολή και σε ποιους φέρνει οικονομικά οφέλη.

Η έρευνα φέρνει επίσης στο φως νέα στοιχεία:

* Για την αυτοκτονία του γιατρού στο Λουτράκι.

* Για τις περίεργες συνθήκες θανάτου του επιχειρηματία Μπινουμάκη στη Θεσσαλονίκη. Κάποιοι έσπευσαν να κλείσουν τον φάκελο με την ένδειξη «Αυτοκτονία». Ηταν;

* Για τις «πειραγμένες» ρουλέτες στο Λουτράκι.

* Για τις μπίλιες που «χορεύουν» στο καζίνο της Ξάνθης και άλλα πολλά.

Ενα πλέγμα χτισμένο από επιτηδείους περιβάλλει τα καζίνα της χώρας όπου ο τοκογλύφος, ο άνθρωπος του λευκού κολάρου και ο «επιχειρηματίας» αναζητούν ή πολλές φορές ακόμη περιμένουν το θύμα-παίκτη προς διευκόλυνση της ικανοποίησης του πάθους του. Και ο πελάτης στις περισσότερες των περιπτώσεων οδηγείται στον εξευτελισμό, στην οικονομική κατάρρευση, στη φυσική εξόντωση.

Χαμένοι μεν, ζωντανοί δε. Οι μαρτυρίες πολλές, οι περιγραφές και οι αναφορές περισσότερες, τα στοιχεία αποκαλυπτικά. Τα ονόματα βρίσκονται στη διάθεση του «Βήματος» και ευλόγως δεν αναφέρονται. Επιχειρηματίες, πολίτες με μεγάλη κινητή και ακίνητη περιουσία, ακόμη και άνθρωποι του Τύπου, έχουν μπλέξει στα δίχτυα των καζίνων χάνοντας καθημερινά ορισμένοι μυθικά για το βαλάντιο του απλού πολίτη ποσά.

Ακόμη θυμούνται στο Λουτράκι την οργή και την απελπισία του πελάτη ο οποίος έπαιζε επί 63 συνεχόμενες ώρες χάνοντας 67 εκατ. δρχ. Μέτοχος σε εταιρεία με πολλή εικόνα και ακόμη περισσότερο ήχο. Και όχι μόνο αυτόν.

* Προμήθεια ύψους 2 δισ. δρχ. για τα οπλικά συστήματα S300 παίχθηκε και χάθηκε στο Prive του Λουτρακίου από άνθρωπο που τα εισέπραξε.

* Μεγαλομέτοχος μεγάλης τεχνικής εταιρείας άφησε τελευταία στον ναό του τζόγου 5,5 δισ. δρχ. Θα έλεγε κανείς «γιες» και άλλος «νερό».

* Επιχειρηματίας ο οποίος δραστηριοποιείται στον χώρο συσκευασίας αρτοποιημάτων αφήνει καθημερινά μυθώδη ποσά στη ρουλέτα και στα μηχανάκια. Και δεν είναι ούτε κατα-σκευαστής ούτε… τσέλιγκας!

* Αντιπρόσωπος εταιρείας που δραστηριοποιείται στον χώρο τυποποίησης γάλακτος στη Βόρεια Ελλάδα ­ μεγάλης και πολυεθνικής ­ χάνει καθημερινά τεράστια ποσά. Ογδόντα ως 100 εκατ. δρχ. μέτρησαν κάποιοι ως «απώλειες» κάποιες ημέρες ­ όχι συνολικά αλλά κάθε ημέρα.

* Ανθρωπος του Τύπου ­ δημοσιογράφος και όχι εκδότης ­ έχασε στο καζίνο ως τώρα 710 εκατ. δρχ. Και συνεχίζει να χάνει, με καθημερινή… πανοραμική θέα των γεγονότων.

* Γόνος γνωστής οικογενείας των Αθηνών ­ ούτε… κωφός ούτε… άλαλος ­ στην τεχνική της κατασκευής των μαρκών δεν έχει διεθνείς επιτυχίες ούτε εσωτερικές. Εχασε πρόσφατα 126 εκατ. δρχ. μέσα σε δύο ημέρες στο καζίνο της Θεσσαλονίκης. Είχε πάει με τη σύζυγό του να ακούσουν τον τραγουδιστή Γιάννη Πλούταρχο ο οποίος τραγουδούσε εκεί. Αν δεν διέκοπτε για να παρακολουθήσει το καλλιτεχνικό πρόγραμμα-σόου του Πλούταρχου, ύστερα από επίσκεψη του επιχειρηματία του κέντρου στο ίδιο το καζίνο, θα έχανε περισσότερα. Στις επισκέψεις του ο ίδιος στο Prive του Λουτρακίου δεν χάνει ποτέ λιγότερα από 50 εκατ. δρχ. «Αφήστε να βγάλουμε, ρε σεις, κάτι και μεις από τα λουλούδια» η χαρακτηριστική αναφορά του επιχειρηματία σε ανθρώπους του καζίνου της Θεσσαλονίκης για να πάρει τον πελάτη στο κέντρο του ­ έχει μείνει στην ιστορία.

* Επιχειρηματίας ο οποίος δραστηριοποιείται στον χώρο της βιομηχανίας κρέατος (κοτόπουλα) αφήνει τα δισ. των επιχορηγήσεων από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης στον μαγικό κόσμο του καζίνου Λουτρακίου. Και δείχνει να μη… ζορίζεται ­ μέχρι στιγμής.

Αυτές είναι απλώς κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Διότι υπάρχουν και άλλες. Παραγωγοί δημητριακών, δημόσιοι υπάλληλοι και ιδιώτες έχουν χάσει τη σοδειά, τους μισθούς και τις αποταμιεύσεις χρόνων σε μία νύχτα είτε στο Λουτράκι είτε στη Θεσσαλονίκη και στην Ξάνθη.

Δεν είναι λίγες οι φορές που η οργή κάνει τον παίκτη-θύμα να ξεπεράσει το όριο. Και το αποδεικνύουν τα γεγονότα:

* Στις αρχές του 1996 ο επιχειρηματίας Μωυσής Εμμανουηλίδης εισέβαλε με το αυτοκίνητό του στο καζίνο της Ξάνθης. Αφού έχασε ό,τι έχασε στη ρουλέτα, περίπου 30 εκατ. δρχ., ζήτησε από τον διευθυντή του καζίνου 1 εκατ. δρχ. δανεικά με την ελπίδα να πάρει μέρος της… χασούρας. Η διεύθυνση του αρνήθηκε, προφανώς γνωρίζοντας το ανέφικτο της… ελπίδας. Και ο ίδιος σε μια στιγμή απόγνωσης μπήκε στο καζίνο ανορθόδοξα.

* «Εξαφανίσεις» στα καζίνα

Συχνά τον τελευταίο καιρό, ιδιαίτερα στο Λουτράκι και στη Θεσσαλονίκη, έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο γυναίκες των παικτών να δηλώνουν στην Αστυνομία την εξαφάνισή τους την ώρα που αυτοί παίζουν αμέριμνοι για τέσσερις και πλέον ημέρες μέσα στο καζίνο. Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία ενός μαθηματικού στο καζίνο του Ρίο: είχε δηλωθεί πρόσφατα η εξαφάνισή του και αυτός είχε το ξυραφάκι στην τσέπη του σακακιού του και ξυριζόταν στην τουαλέτα! Επί τέσσερις ημέρες κάθε πρωί!

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι τα καζίνα δεν έχουν παράθυρα. Δεν το κάνουν, όπως ίσως θα μπορούσε να φαντασθεί κανείς, για να αποφύγουν τις αυτοκτονίες. Το κάνουν για να χάνουν οι παίκτες την αίσθηση του χρόνου. Οπως χάνουν την αίσθηση των χρημάτων αφού παίζουν με μάρκες, δεν χρησιμοποιούν χρήματα.

Η ομολογία του Ακη Πάνου τον Ιανουάριο του 1997 και η υπόσχεση στον εαυτό του απλώς αναδεικνύουν την ψυχολογία του παίκτη: «Στο καζίνο τα ‘χασα, από εκεί θα τα πάρω».

Στην ερώτηση αν τα πράγματα είναι τόσο απλά ο μουσικοσυνθέτης απάντησε ευθαρσώς: «Οχι ακριβώς. Διότι το καζίνο για το οποίο μιλάω είναι της Ξάνθης και δεν έχει καμία σχέση με όλα τα υπόλοιπα καζίνα της Ελλάδας ή του τζόγου γενικότερα. Τζόγος και καζίνο υπάρχουν παντού. Αλλά ένα καζίνο που απέχει μόλις 10 χιλιόμετρα από την πόλη της Ξάνθης, μια πόλη τόσο προβληματική, είναι εθνικό έγκλημα. Διότι βρίσκεται μέσα στα πόδια του χωρικού, του κτηνοτρόφου, του καπνοπαραγωγού, ο οποίος θέλει δεν θέλει θα πάει να παίξει…».

Κάτι αντίστοιχο δεν συμβαίνει και στο Λουτράκι ή στη Θεσσαλονίκη σε ό,τι αφορά τις βιοτεχνίες;

Ο Ακης Πάνου δεν πήρε βέβαια πίσω τα χρήματά του από το καζίνο της Ξάνθης. Εκανε τον πόνο του δίσκο με τίτλο «Casino». Λίγο αργότερα έφυγε από τη ζωή…


Αμύθητα κέρδη μόνο από τους «κουλοχέρηδες»

Ο πίνακας που δημοσιεύει σήμερα «Το Βήμα» ­ ένας πίνακας προϊόν επισταμένης μελέτης των στοιχείων από τον συντάκτη αυτής της έρευνας και όχι απλή καταγραφή κάποιων γραφειοκρατών του υπουργείου Ανάπτυξης ­ αποδεικνύει με στοιχεία που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση τη ζοφερή πραγματικότητα που αναδεικνύουν οι αριθμοί.

Με μια απλή μελέτη διαπιστώνεται ότι:

Είναι αλματώδης η αύξηση που παρουσιάζουν τα πέντε τελευταία χρόνια ­ περίοδο κατά την οποία έχει ολοκληρωθεί η χωροταξική τους κατανομή ­ τα έσοδα των επιχειρήσεων καζίνων από τα παιχνίδια, επιτραπέζια και ηλεκτρομηχανικά.

Είναι ενδεικτικό ότι μέσα στο 2001 μόνο από τους «κουλοχέρηδες» που διαθέτουν και λειτουργούν κέρδισαν:

1. Το Καζίνο Λουτρακίου 18,6 δισ. δρχ.

2. Το Καζίνο Hyatt της Θεσσαλονίκης 19,7 δισ. δρχ.

Σε αντίθεση, το Καζίνο Ρίο στην Πάτρα κέρδισε μόνο 2,4 δισ. δρχ.

Προσέξτε ιδιαίτερα τον μέσο όρο κέρδους την ημέρα κάθε σλοτ. Αν κατά προσέγγιση τον ορίσουμε στις 50.000 δρχ., το πολλαπλάσιό του επί τον αριθμό των μηχανημάτων δημιουργεί ανατριχίλα για τον τζόγο και το τι παίζεται σε όλη τη χώρα.

Η αύξηση στα κέρδη γενικά παρατηρείται παρά το γεγονός ότι έχουν εξαφανιστεί τα τελευταία χρόνια από τα ελληνικά καζίνα οι πραγματικά μεγάλοι παίκτες του παρελθόντος. Και οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στη διαπίστωση αυτής της πραγματικότητας από τις επιχειρήσεις καζίνων. Βλέποντάς το αυτό λοιπόν οι τελευταίες υιοθέτησαν το δόγμα «αφού δεν μπορούμε να πάρουμε πολλά από λίγους θα πάρουμε λίγα από πολλούς». Και το μεγιστοποίησαν στην εφαρμογή.

Στην κατεύθυνση αυτή βοήθησε:

1. Η έλλειψη οποιουδήποτε περιορισμού στην είσοδο των πελατών στα καζίνα, με μόνη εξαίρεση αυτή της συμπλήρωσης του 23ου έτους ηλικίας.

2. Η πριμοδότηση από τις επιχειρήσεις για προσέλκυση πελατών με διάφορες μεθόδους (κληρώσεις αυτοκινήτων, πριμοδότηση εισιτηρίων εισόδου).

Το 2001 σημειώθηκε μείωση στα έσοδα των επιχειρήσεων από τα επιτραπέζια (ζωντανά) παιχνίδια, τις ρουλέτες, το μπάνκο πούντο και το μπλακ τζακ.

Αντίθετα, διαπιστώνεται η γεωμετρική σχεδόν αύξηση των εσόδων από τα ηλεκτρομηχανικά παιχνίδια, ιδιαίτερα σε Θεσσαλονίκη και Λουτράκι. Και αυτό παρά τον εξοντωτικό ανταγωνισμό που υφίστανται από τα χιλιάδες παράνομα μηχανήματα (φρουτάκια) που έχουν κατακλύσει τη χώρα.

Το φαινόμενο αυτό αναμένεται να μεγιστοποιηθεί ακόμη περισσότερο τα επόμενα χρόνια. Ιδιαίτερα αν υπάρξει κάποια πολιτική περιορισμού του παράνομου τζόγου στις περιοχές όπου λειτουργούν καζίνα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το καζίνο με τη μικρότερη ποσοστιαία συμμετοχή των ηλεκτρομηχανικών παιχνιδιών στα συνολικά έσοδα είναι αυτό του Ρίο Αχαΐας.

Η ραγδαία αυτή αύξηση των εσόδων των καζίνων από τα ηλεκτρομηχανικά παιχνίδια οφείλεται:

1. Στο γεγονός ότι ο ηλεκτρομηχανικός τζόγος είναι πολύ πιο φθηνός από αυτόν των επιτραπέζιων παιχνιδιών. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το μικρότερο ποντάρισμα στα ηλεκτρομηχανικά παιχνίδια είναι 50 δραχμές. Την ίδια στιγμή η φθηνότερη μάρκα που κυκλοφορούσε στα ελληνικά καζίνα ήταν των 1.000 δραχμών ­ πριν από την εισαγωγή του ευρώ. Και υπήρχαν πολύ λίγα τραπέζια με αυτό το ποντάρισμα.

2. Στο γεγονός ότι η λειτουργία των ηλεκτρομηχανικών παιχνιδιών έχει πολύ χαμηλό κόστος για τις επιχειρήσεις από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού.

3. Στην πολιτική γενναίας πριμοδότησης στη λειτουργία των ηλεκτρομηχανικών παιχνιδιών και με την καθιέρωση μεγάλων τζακ ποτ που προσελκύουν πελάτες «πλημμυρισμένους» από την προσδοκία του μεγάλου κέρδους με λίγα σχετικά χρήματα.


* Η απόσβεση μιας επένδυσης Το παγκόσμιο ρεκόρ του Λουτρακίου

Τα χρόνια που μεσολάβησαν από την ημέρα που λειτούργησε το πρώτο ιδιωτικό καζίνο στη χώρα μας (17.5.1995) έγιναν πολλά πράγματα. Και αξίζει να αναφέρουμε ορισμένα, αρκούντως εντυπωσιακά.

Καταρρίφθηκε αμέσως σχεδόν το επιχείρημα της κυβέρνησης για τη χορήγηση τόσο πολλών αδειών ­ χωρίς μάλιστα καμία χωροταξική μελέτη. Το επιχείρημα ήταν η προσέλκυση τουρισμού υψηλού εισοδήματος. Το 95% και πλέον των πελατών είναι έλληνες πολίτες ή τέλος πάντων κάτοικοι της χώρας.

Με τον ερασιτεχνικό σχεδιασμό και όσα έγιναν στο χαρακτηρισμένο ως «σκάνδαλο του Φλοίσβου» και την πώληση του Καζίνου Πάρνηθας, που ακόμη εκκρεμεί, είχαμε το φαινόμενο να έχει πραγματοποιήσει το Καζίνο Λουτρακίου έσοδα και κέρδη δεκάδων δισεκατομμυρίων δραχμών με κόστος αδείας 1,50 δισ. δρχ. Κατέχει σήμερα το καζίνο αυτό το παγκόσμιο ρεκόρ απόσβεσης και απόδοσης μιας επένδυσης. Απόσβεση και απόδοση αγγίζουν σκανδαλώδη μεγέθη. Και κινούνται σε αντίστοιχα επίπεδα με την πτώση των αξιών, τον ευτελισμό της ανθρώπινης υπόστασης, τις πτωχεύσεις επιχειρήσεων, τα διαζύγια και άλλης μορφής ανθρώπινα δράματα. Με άλλα λόγια, με την πλήρη διάρρηξη και διάλυση του κοινωνικού ιστού σε Αθήνα, Αρκαδία και Κορινθία.

Παρά τη σχετική πρόβλεψη του νόμου, ουδείς έλεγχος του επιχειρηματικού παρελθόντος των ενδιαφερομένων έγινε από την αρμόδια Επιτροπή Καζίνων. Αποτέλεσμα, τα κωμικοτραγικά γεγονότα στο Πόρτο Καράς, όπου οι αρχικοί ιδιοκτήτες Αμερικανοί τής Καζίνο Magic αποχώρησαν εν μια νυκτί, με τις ευλογίες της Επιτροπής Καζίνων, φεσώνοντας με δισεκατομμύρια το ελληνικό Δημόσιο, ακόμη και τους προμηθευτές και εμπόρους της περιοχής.

Παρά τις κατά καιρούς δηλώσεις των αρμοδίων υπουργών, εκκρεμεί ακόμη η τήρηση συμβατικών όρων από τις επιχειρήσεις αυτές.

Ενδεικτικά δεν έχει πραγματοποιηθεί:

1. Η κατασκευή μαρίνας χωρητικότητας 500 θέσεων από το Καζίνο Λουτρακίου. Δεν έχει καν ξεκινήσει, αν και στην τροποποιημένη σύμβαση που υπεγράφη το 1996 προβλέπεται η κατασκευή της εντός 72 μηνών.

2. Η ανακατασκευή του Ξενία Ξάνθης από το Καζίνο Ξάνθης.

3. Η εξαγορά του Πόρτο Ρίο, η ανακατασκευή των μπανγκαλόους και η διαπλάτυνση της επαρχιακής οδού που οδηγεί στο καζίνο, από το Καζίνο Ρίο, το οποίο βρίσκεται μάλιστα υπό καθεστώς ρύθμισης χρεών γιατί δεν υπήρξε εμπρόθεσμη καταβολή των ποσών που αφορούν την πληρωμή του ποσοστού του ελληνικού Δημοσίου την περίοδο 1997-1999.

4. Η μεταφορά του Καζίνου Σύρου στη θέση Λαιμοκαθαρτήριο.

5. Το εξαιρετικά θολό τοπίο σε σχέση με την ειλημμένη υποχρέωση του Καζίνου Ρόδου για επενδύσεις ύψους 20 δισ. δρχ.

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά βρίσκεται στο τελικό στάδιο ο διαγωνισμός για την πώληση του Καζίνου Πάρνηθας. Στον διαγωνισμό αυτόν «έχουν βγει ήδη τα μαχαίρια» μεταξύ των δύο και μοναδικών άλλωστε μονομάχων, οι οποίοι σχηματοποιούνται ως εξής: η Hyatt ­ ιδιοκτήτρια του Καζίνου Θεσσαλονίκης ­ με ορισμένους ακόμη ως παρτενέρ από τη μία και το Καζίνο Λουτρακίου με την Τράπεζα Πειραιώς από την άλλη.

Η μάχη αναμένεται εξοντωτική. Γιατί ο πλειοδότης θα βρεθεί κάτοχος του σημερινού μεριδίου αγοράς της Πάρνηθας ­ 16% με τη σημερινή μορφή λειτουργίας της, δηλαδή με οκτάωρη λειτουργία, 40 τραπέζια και 360 ηλεκτρομηχανικά ­ και με πολύ μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης. Γιατί προβλέπονται 80 τραπέζια και άλλα πολλά μηχανήματα, όπως και νέο μεγιστοποιημένο ωράριο λειτουργίας. Στην ουσία θα καταστεί μονοπώλιο κατέχοντας πάνω από το 70% του συνόλου της εγχώριας αγοράς.

Αυτό, σε συνδυασμό με την προσφορά εκ μέρους τής Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα μαζί με το καζίνο 3.100 στρεμμάτων στον πυρήνα του εθνικού δρυμού, ερμηνεύει πολλά και εξηγεί περισσότερα.