Γνώμες

Μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και έπειτα από σχεδόν τέσσερις δεκαετίες ανέφελης ζωής, η Ευρώπη υποχρεώνεται σε μια τέτοια άσκηση ετεροκαθορισμού

Προ ημερών διάβασα στα «ΝΕΑ» την αναδημοσίευση ενός άρθρου μιας κυρίας από τον «Guardian» που δηλώνει «Παλαιστινο-Βρετανή» (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό…) και διαμαρτύρεται επειδή τα Μέσα «δεν ελέγχουν την εξουσία» (Arwa Mahdavi, «Οταν τα Μέσα παύουν να ελέγχουν πώς ασκείται η εξουσία», 16/12). Κρίμα για τα Μέσα. Και φυσικά το άρθρο καταλήγει πλέκοντας το […]

Το τραγικό μέγεθος είναι ότι στην εγκληματική υπόθεση των Τεμπών πολλοί γονείς έθαψαν τα παιδιά τους, ενώ δεν είχαμε πόλεμο.

Γιατί η νέα χρονιά διαφαίνεται ως κομβικής σημασίας στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε την τεχνολογία και γιατί το διάβασμα αποτελεί μια πράξη πολιτισμικής σημασίας και δημοκρατικής εγρήγορσης

Η Ευρωπαϊκή Ενωση και η ηγεσία της όμως δεν έχει και δεν μπορεί να έχει τέτοιες αυταπάτες. Ούτε και οι σημαντικότερες ευρωπαϊκές χώρες. Αντιλαμβάνονται πως αργά ή γρήγορα δεν θα αποφύγουν κάποιας μορφής ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τη Ρωσία.

Η απήχηση του «Κανένα» στην πρωθυπουργική καταλληλότητα δεν συνιστά πολιτική μομφή μόνο για το Μητσοτάκη αλλά και για τους αντιπάλους του

Πρέπει να αντιληφθούμε, πριν να είναι αργά, ότι τα σχολεία είναι εκπαιδευτήρια και οι καθηγητές, εκπαιδευτικοί. Πέρα και πάνω από κάθε μάθημα και ειδικότητα.

Εργαλείο για έργα και υπηρεσίες προς τους πολίτες

Στην Ελλάδα ποτέ δεν ησυχάζεις. Πάντα κάτι συμβαίνει.

Ο ξεσηκωμός του αγροτοκτηνοτροφικού κόσμου δεν είναι άλλη μια πράξη συντεχνιακού ακτιβισμού, όπως ευαγγελίζονται κάποιοι – ευτυχώς, λίγοι – εκπρόσωποι της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αποτελεί μια εκδήλωση αγανάκτησης απέναντι σε χρόνιες παθογένειες του πολιτικοδιοικητικού συστήματος

Κάτω από τα πόδια των θεσμών και των λόγων μας, έχει επεκταθεί ένα ρεύμα ατομικιστικού κυνισμού που πολλοί από τους φυσικούς φορείς του – νεότεροι άνδρες και γυναίκες – δεν παραδέχονται την επίδρασή του πάνω τους

Η πυρηνική αδυναμία των γονιών και ιδιαίτερα της μητέρας, που αποτελεί στην ενδομήτριο ζωή τον πρώτο κόσμο για το παιδί, μπορεί να εκλάβει στον ψυχισμό του ατόμου διαστάσεις απόρριψης και προδοσίας, με απρόβλεπτες συνέπειες