«Αν ήταν παραταξιακή επιλογή, θα ήταν αυτός». Και το γνώριζε ο υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κώστας Τασούλας, καθώς από την αρχή που το όνομά του ενεπλάκη στην ονοματολογία για τον νέο ένοικο του Μεγάρου της Ηρώδου Αττικού, «αγκαλιάστηκε» από τη «γαλάζια» παράταξη. Η ανακοίνωση του ονόματός του από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη προκάλεσε αισθήματα ικανοποίησης και ενθουσιασμού στην ΚΟ της ΝΔ, μέλη της οποίας συνωστίζονταν στο γραφείο του κ. Τασούλα για να τον συγχαρούν και να φωτογραφηθούν μαζί του.
Στη φράση βουλευτών της ΝΔ «επιτέλους μια χαρούμενη μέρα για μας!» συμπυκνώνεται ίσως και το διά ταύτα της επιλογής του κ. Μητσοτάκη, καθώς φαίνεται ότι υπερίσχυσε η λογική εξεύρεσης μιας «ασφαλούς λύσης» προς εξευμενισμό των κομματικού ακροατηρίου, το οποίο δεν κρύβει τις επιφυλάξεις του για τα κεντρογενή «ανοίγματα» του Πρωθυπουργού (από τον γάμο των ομοφύλων, σημείο «τομή» για το κομματικό κατεστημένο, έως τον επικήδειο στην κηδεία Σημίτη).
Οπως σχολίαζε βουλευτής της «λαϊκής Δεξιάς», στοιχηματίζοντας μάλιστα για το πρόσωπο, «γιατί να είναι κεντροαριστερός υποψήφιος, δεν έχουμε πρόβλημα στο Κέντρο, ό,τι ήταν να πάρουμε από εκεί το πήραμε, στα δεξιά μας έχουμε πρόβλημα».
Από τα σπλάχνα της ΝΔ
Υπό το πρίσμα αυτό ο κ. Τασούλας αποτελεί «σανίδα σωτηρίας» για το Μέγαρο Μαξίμου, με ισχυρή απεύθυνση προς τον κόσμο της παράταξης, από τα σπλάχνα της οποίας προέρχεται και μάλιστα από την αβερωφική Δεξιά. Οι προσδοκίες που υπάρχουν στο πρόσωπό του είναι πολλές, καθώς θεωρείται ότι μπορεί να λειτουργήσει στην κατεύθυνση της συσπείρωσης και της αναπτέρωσης του «κομματικού ηθικού», στέλνοντας παράλληλα ένα «ισχυρό μήνυμα εμπιστοσύνης αλλά και διάθεσης συνθέσεων προς την κοινωνία».
Στο ερώτημα πώς μπορεί να είναι συνθετικό ένα πρόσωπο που αποτελεί μια ακραιφνώς παραταξιακή επιλογή σε σχέση με την επιζητούμενη κατά το παρελθόν ευρεία αποδοχή του υποψηφίου για τον ανώτατο πολιτειακό θώκο, συνομιλητές του κ. Τασούλα πιστεύουν ότι «δεν είναι το συνθετικό πρόσωπο αλλά η συνθετική θητεία», καθώς κρίνουν ότι «δεν είναι το όνομα εκείνο που συμβολίζει τη σύνθεση και την ενότητα, αλλά η θητεία, κατά τη διάρκεια της οποίας θα αναδειχθούν τα συνθετικά και ενωτικά στοιχεία του Προέδρου». Αυτό είναι το μεγάλο «στοίχημα» της προεδρίας Τασούλα, για το οποίο και θα κριθεί.
Με μια γκλίτσα από το Μέτσοβο, το ρεπούμπλικο του μέντορά του Ευάγγελου Αβέρωφ και τις ευχές των συμπολιτών του (που τον εκλέγουν βουλευτή Ιωαννίνων αδιαλείπτως από το 2000) στις «αποσκευές» με τις αναμνήσεις του από τη μακρά θητεία του στη Βουλή των Ελλήνων (από το 2019), ο μελλοντικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα μετακομίσει στο άλλοτε ανάκτορο του βασιλικού διαδόχου, φιλοδοξώντας να διαψεύσει όσους είδαν την υποψηφιότητά του ως μικροκομματική επιλογή. Ταυτισμένος πολιτικά με την κληρονομιά Αβέρωφ, ιδιαίτερος γραμματέας του οποίου υπήρξε από το 1981 έως το 1990, περίοδο κατά την οποία ο σημαντικός πολιτικός ήταν πρόεδρος και επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ, υπήρξε «ο πολυπόθητος γιος που ποτέ δεν απέκτησε ο Αβέρωφ», μια σχέση που ο ίδιος τιμά με κάθε ευκαιρία, μελετώντας και αξιοποιώντας τον πλούτο του αρχείου Αβέρωφ που έχει στην κατοχή του ως πολύτιμη παρακαταθήκη.
Είναι τέτοια η προσήλωσή του στο αβερωφικό πολιτικό πνεύμα, που συχνά προστρέχει σε αυτό, αναμοχλεύοντας το παρελθόν, αντλώντας ιστορικά στοιχεία και διδάγματα για το σήμερα, ένα σήμερα που για τον ίδιο ως δρώντα πολιτικό δεν ακολουθεί τους όρους του πολιτικού μάρκετινγκ και της δημοσιότητας με κάθε κόστος.
Χιούμορ και επιμονή
Δεν διαθέτει προσωπική ιστοσελίδα, δεν ασχολείται με το Facebook, δεν συμμετέχει στα social media, αποφεύγει τις φαντεζί δημόσιες εμφανίσεις, επιστρατεύει το βρετανικό χιούμορ του για να αποκρούσει τις ακρότητες και τις μετωπικές συγκρούσεις, διατηρεί διαύλους επικοινωνίας με διαφορετικούς πολιτικούς χώρους διατηρώντας ταυτόχρονα τις απόψεις του, ακόμα και όταν αυτές προκαλούν τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, όπως το 2017, όταν με αφορμή τα εγκαίνια του Μουσείου Μπελογιάννη είχε εκφράσει την διαφωνία του με την άποψη ότι «ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο», το εκτελεσμένο ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, αγωνίστηκε για τη Δημοκρατία.
Για την αντιπολίτευση, υπήρξε «ένας κομματικός Πρόεδρος της Βουλής». Για το Μέγαρο Μαξίμου, αναδείχθηκαν «το ενωτικό πνεύμα και οι συνθετικές του αρετές». Αν ρωτήσει κάποιος τον κ. Τασούλα ποιο θεωρεί σημαντικότερο επίτευγμα της θητείας του, θα του απαντήσει το ότι κράτησε την περίοδο της πανδημίας τη Βουλή ανοιχτή εν λειτουργία. «Ο κοινοβουλευτισμός αποδείχθηκε ανθεκτικός και η παραγωγή νομοθετικού και ελεγκτικού έργου υπήρξε ανεπανάληπτα γονιμότατη» έχει πει.
Κάποιοι τον χαρακτηρίζουν «πολιτικό παλαιάς κοπής». Ωστόσο για τον ίδιο αυτό δεν αποτελεί μομφή, στον βαθμό που αντλεί στοιχεία έμπνευσης από το παρελθόν ώστε να διατηρεί ένα μέτρο σύγκρισης με το αντιφατικό παρόν. Προτιμά τον Καβάφη, τον οποίο συχνά απαγγέλλει από μνήμης, από τις τηλεοπτικές εμφανίσεις και τις κοσμικές στήλες.
Ρωτήθηκε χαριτολογώντας αν θα συνεχίσει να έχει ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας… το κινητό ΝΟΚΙΑ με τα πλήκτρα που διατηρεί εδώ και χρόνια και απάντησε «φυσικά» (παρεμπιπτόντως, τα τηλέφωνα αυτά δεν παγιδεύονται με μολυσμένο λογισμικό τύπου Predator…).
Η πολιτική πορεία
Την περίοδο 1989-90 ο κ. Τασούλας υπήρξε ειδικός σύμβουλος στα υπουργεία Εθνικής Οικονομίας, Εμπορίου και Γεωργίας, ενώ μετά τον θάνατο του Αβέρωφ το 1990 ο διάδοχός του στην ηγεσία της ΝΔ Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τον επέλεξε για πρόεδρο του Οργανισμού Προώθησης Εξαγωγών. Η πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1993 μετά την αποχώρηση του Αντώνη Σαμαρά και τις ανεξαρτητοποιήσεις των προσκείμενων σε αυτόν βουλευτών, θα ανοίξει τον δρόμο στον κ. Τασούλα για να πολιτευτεί. Ο πρόεδρος της ΝΔ θα του ζητήσει να είναι υποψήφιος στα Ιωάννινα για να μη βγάλει έδρα η Πολιτική Ανοιξη του κ. Σαμαρά. Δεν εξελέγη, αλλά με τις ψήφους που συγκέντρωσε έκοψε τον δρόμο στον υποψήφιο της ΠΟΛΑΝ.
Το 1994 εξελέγη δήμαρχος Κηφισιάς, μια περιοχή με την οποία συνδέθηκε βιωματικά καθώς έζησε ως οικότροφος στην εστίας του Ιδρύματος Τοσίτσα από μικρή ηλικία (εκεί τελείωσε το δημοτικό, ακολούθως πήγε στο δημόσιο γυμνάσιο της Κηφισιάς και εισήχθη στη Νομική Αθηνών, ενώ το 1989 βρέθηκε ως υπότροφος του Βρετανικού Συμβουλίου στο Λονδίνο για μεταπτυχιακά πάνω στο αγγλικό δίκαιο). Το 2007 επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή ορίστηκε υφυπουργός Εθνικής Αμυνας, το 2010 ανέλαβε γενικός γραμματέας της ΚΟ της ΝΔ, το 2014 έγινε υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, ενώ το 2018 ορίστηκε γενικός εισηγητής της ΝΔ για τη συνταγματική αναθεώρηση.