Στις 18 Μαρτίου του 1882 η φιλόμουση κοινωνία των Παρισίων προσέρχεται στο θέατρο «Odéon» για να παρακολουθήσει ένα κοντσέρτο για πιάνο.
Ενας τοπικός λόγιος και ιερέας περιγράφει στον αμερικανό πρεσβευτή στο Βέλγιο την πυρπόληση της Λουβέν από τα γερμανικά στρατεύματα τις πρώτες εβδομάδες του Μεγάλου Πολέμου.
Η Σαντορίνη είναι από τα πλέον δυναμικά τοπία πάνω στη Γη, όπως και η ζωή που κυλά πάνω στις πιο θεαματικές γωνίες, δίπλα στις πιο γοητευτικές καμπύλες του κόσμου.
Σε αυτή τη στήλη παρουσιάζονται κάθε εβδομάδα οι καλύτερες πωλήσεις που σημειώθηκαν σε ένα βιβλιοπωλείο το επταήμερο που πέρασε.
Με εργαλείο τη θεωρία του εθνισμού, μια σχετικά πρόσφατη θεωρία για τον νεωτερικό κόσμο
Υπάρχουν βιβλία που γράφονται στο πόδι και προκαλούν απλώς θόρυβο. Ας σκεφθούμε μαζί ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα: το «Ευχαριστώ για τη στιγμή» της Βαλερί Τριερβελέρ
Ο Παντελής είναι ένας άνθρωπος βγαλμένος από το πετσί των ημερών μας. Μικρομαγαζάτορας στο κέντρο της Αθήνας, με μια μονίμως θολή εικόνα για το τι εστί πολιτική και οικονομία
Ο Νούτσιο Ορντινε, καθηγητής της Ιταλικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Καλαβρίας, δίνει στο βιβλίο του τον οξύμωρο τίτλο Η χρησιμότητα του άχρηστου
O Πετέν του Βισύ και ο Σελίν της λογοτεχνίας, o Χίτλερ και ο μπάτλερ. Ο πύργος ενός σπουδαίου ηγεμονικού οίκου της Γερμανίας επιτάσσεται για να φιλοξενήσει μια γαλλική κυβέρνηση που πρόδωσε τον λαό της.
«Η γενική αίσθησή μας για τον πόνο είναι ότι γνωρίζουμε τι σημαίνει - ο πόνος είναι πόνος, μια ταυτολογία - και ότι η πρόσληψή του παραμένει ίδια και απαράλλακτη σε όλη την ανθρώπινη ιστορία.
Μέσα από επίσημα συνταγματικά και νομοθετικά κείμενα, πρωτότυπα έγγραφα, πρωτοσέλιδα εφημερίδων και σελίδες περιοδικών
Ο Μάρκος αγαπούσε τον έμορφο Λάνη. Στα καπηλειά της Βηρυτού ένας Αλεξανδρινός θυμάται τον εξαίσιο νέο Ταμίδη
Τον Μάιο του 1823 ένας άσημος Γερμανός ονόματι Γιόχαν Πέτερ Εκερμαν, 31 ετών, στέλνει στον Γκαίτε, που ήταν τότε 74 ετών, ένα δοκίμιο με τίτλο Συνεισφορές στην Ποίηση
Οι αρχαίες ελληνικές κοινωνίες, σύμφωνα με τον W.R. Dodds (Οι Ελληνες και το παράλογο) διαχωρίζονται σε κοινωνίες της ντροπής και κοινωνίες της ενοχής
«Αχνα»: ο ελάχιστος θόρυβος της αναπνοής όταν η φωνή πρέπει να σωπάσει, αλλά και η θολούρα που σχηματίζεται πάνω σε μια διαφανή επιφάνεια.
Η περιπέτεια μιας νεωτερικής δημιουργίας, που ανατρέπει τις μορφές του συρμού, αποδέχεται ανοιχτά τις αντιφάσεις και δυναμιτίζει κάθε θεωρία, διεξάγεται ενώπιον του αναγνώστη