Δεν υπάρχει αμφιβολία, έχουμε κρίση. Το είπε το απόγευμα ο Κώστας Καραμανλής στην Παλαιά Βουλή. Το επανέλαβε ο Βαγγέλης Βενιζέλος το βράδυ, στην τηλεόραση.
Είχε προειδοποιήσει προ εβδομάδος ο Αλέξης Τσίπρας με την παραίτησή του από τη Βουλή επειδή ήθελε να αναμειχθεί στην ενεργό πολιτική.
Περιμένουμε τώρα τη διάγνωση του Αντώνη Σαμαρά για το «πολιτικό κενό» που έχει δημιουργηθεί και φυσικά της συζύγου Καμμένου που ετοιμάζεται να καλύψει το κενό.
Θυμήθηκα λοιπόν μια ιστορία.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’50, η νέα σοβιετική ηγεσία ήθελε να ξεφορτωθεί τον για πολλά χρόνια υπουργό Εξωτερικών και πιστό συνεργάτη του Στάλιν, Βιάτσεσλαβ Μολότοφ. Αλλά πλέον τα πράγματα είχαν αλλάξει και οι σύντροφοι δεν ξεφορτώνονταν τους άλλους συντρόφους με τον παραδοσιακό κομμουνιστικό τρόπο.
Τον έστειλαν λοιπόν πρέσβη στη Μογγολία.
Εκεί τον ανακάλυψε λίγο αργότερα ο ανταποκριτής των «Times» στην περιοχή και είχαν μια συνομιλία. Ο Μολότοφ ρωτούσε να μάθει νεότερα για τους παλιούς γνωστούς του βρετανούς πολιτικούς από τον πόλεμο.
– Τι γίνεται ο Ατλι;
– Είναι στη Βουλή των Λόρδων, του απάντησε ο δημοσιογράφος.
– Και ο Αντονι Ιντεν;
– Είναι κι αυτός στη Βουλή των Λόρδων.
– Α, ώστε εκεί τους στέλνετε εσείς για να τους ξεφορτωθείτε! Σχολίασε ο Μολότοφ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως είναι χίλιες φορές καλύτερα στη Βουλή των Λόρδων από σοβιετικός πρέσβης στην Ουλάν Μπατόρ. Εστω και για να σε ξεφορτωθούν.
Η δημοκρατία όμως αποδεικνύεται λιγότερο ευρηματική από τη μοναρχία και τον κομμουνισμό. Κι υποθέτω ότι αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που βιώνει ακατάπαυστες κρίσεις.
Είναι αξιοθαύμαστο πώς επιβιώνει ακόμη.
Θα περίμενε φυσικά κανείς πως όσοι ευσυνείδητοι και αξιοσέβαστοι πολίτες διαπιστώνουν μια τέτοια κρίσιμη και ίσως απελπιστική κατάσταση θα έμπαιναν στον κόπο να μας εξηγήσουν πού οφείλεται και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Κατά προτίμηση χωρίς γενικότητες και γενικολογίες. Συγκεκριμένα.
Διότι χθες που παρακολουθούσα τη συζήτηση στη Βουλή για την εξωτερική πολιτική άκουσα ενδιαφέροντα και λιγότερο ενδιαφέροντα πράγματα, σαχλαμάρες και λιγότερο σαχλαμάρες, μπαρούφες και εξυπνάδες για να βγει το μεροκάματο, αλλά από πουθενά δεν προέκυψε ότι βιώνουμε μια αβάσταχτη κατάσταση.
Δεν αμφιβάλλω ότι μια μερίδα αναστατωμένων συμπολιτών μας μπορεί να βιώνει κάποια κρίση και σέβομαι την αναστάτωσή τους.
Αλλά υπομονή.
Ετοιμάζονται ένα σωρό κόμματα κι είμαι βέβαιος ότι στο τέλος του δρόμου όλοι θα βρουν κάπου να ρίξουν το ψηφαλάκι τους.
Δεν χρειάζεται η Μογγολία, ούτε καν η Βουλή των Λόρδων.
