Το ταξίδι του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη και οι δηλώσεις που ακολούθησαν σχολιάστηκαν εκτενώς από τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε παρέμβασή της η βουλεύτρια Ρένα Δούρου, επικεφαλής του τομέα Εξωτερικών της ΚΟ, έκανε λόγο για «αόριστες αναφορές σε σχέσεις καλής γειτονίας» και «υποσχέσεις» από την πλευρά του Λίβυου υπουργού Εξωτερικών και τόνισε ότι «η επίσκεψη του κ. Γεραπετρίτη στην Τρίπολη συνιστά – άλλη μία – επιβεβαίωση της επικίνδυνης αναποτελεσματικότητας της ΙΧ εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη».

Πρόκειται, κατά την ίδια, για «μια εξωτερική πολιτική που, αφού αποδόμησε από το 2019, τις ενεργητικές πολιτικές δεκαετιών για την ανάπτυξη επιρροής σε γειτονικές χώρες (από την Αλβανία και τη Λιβύη ως τη Βόρειο Μακεδονία), πλέον “συλλέγει” την περιθωριοποίηση καθώς και αποτυχίες, λάθη και αδεξιότητες σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας».

Όπως υποστήριξε κατόπιν «παραμένουν αναπάντητες από την ελληνική πλευρά οι προκλήσεις της Λιβύης:

  • η πρόκληση της ρηματικής Διακοίνωσης στον ΟΗΕ στη βάση του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου
  • η εργαλειοποίηση των προσφυγικών ροών σε βάρος της Ελλάδας και της ΕΕ.

«Κατά την επίσκεψή του στην Τρίπολη ο κ. Γεραπετρίτης περιορίστηκε σε ευχολόγια ενώ μέχρι σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται μακριά από τα κέντρα λήψης πρωτοβουλιών για την αναγκαία σταθεροποίηση μιας χώρας ζωτικής για τα συμφέροντα της χώρας μας. Παράλληλα η κυβέρνηση δεν έχει τολμήσει να θέσει τα κρίσιμα ζητήματα θαλασσίων ζωνών με την Λιβύη. Όλα στο βωμό των δήθεν “ήρεμων νερών” με την Τουρκία, στην τροχιά της οποίας κινείται πλέον η Λιβύη (Τρίπολη και Βεγγάζη)» συνέχισε η Ρένα Δούρου, καταλήγοντας ότι δεν υπήρξαν «καμία αξιοποίηση της θέσης του Μη Μόνιμου Μέλους στο ΣΑ του ΟΗΕ, καμία διερεύνηση πρωτοβουλίας με την Αίγυπτο, καμία πρωτοβουλία σε διμερές και ευρωπαϊκό επίπεδο με στόχο τη συμμόρφωση της Λιβύης με το διεθνές δίκαιο: χωρίς σχέδιο και χωρίς συνεκτική εθνική στρατηγική, η εξωτερική πολιτική του δεδομένου και προβλέψιμου συμμάχου, συνιστά απειλή διαρκείας για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας».

Φαραντούρης: Επαναλαμβανόμενο μοτίβο επιθετικών ενεργειών

Από την πλευρά του ο ευρωβουλευτής Νικόλας Φαραντούρης ανέφερε από τις Βρυξέλλες ότι ναι μεν «εύχεται ολόψυχα να βγει κάτι», ωστόσο, όπως κατέθεσε, «μέχρι στιγμής έχουμε ένα non-paper με τις εκατέρωθεν δηλώσεις των ΥΠΕΞ» την ώρα που η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε «στη σκιά της εχθρικής και επιθετικής ενέργειας της Ρηματικής Διακοίνωσης της Κυβέρνησης της Τρίπολης στον ΟΗΕ κατά της Ελλάδος».

«Βλέπουμε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο επιθετικών ή εχθρικών ενεργειών από χώρες της περιοχής και δυσμενών εξελίξεων που η ελληνική πλευρά καλείται να διαχειριστεί κατόπιν εορτής, αντί να είναι ο συνδιαμορφωτής των εξελίξεων. Με την Τουρκία και το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο και τις κλιμακούμενες προκλήσεις της Τουρκίας με το ηλεκτρικό καλώδιο κλπ., μέχρι τη Συρία και τις σφαγές των ελληνορθοδόξων, την Αίγυπτο και την Ιερά Μονή Σινά, πρόσφατα με τον Χαφτάρ και την τουρκική προσέγγισή του και τώρα με τη ρηματική διακοίνωση της Τρίπολης» παρατήρησε επίσης ο Κεφαλλονίτης καθηγητής.

Αναφορικά με το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο ο Νικόλας Φαραντούρης ζήτησε «να είναι προϋπόθεση οποιασδήποτε οικονομικής και αναπτυξιακής βοήθειας της ΕΕ προς τη Λιβύη, όπως και των περαιτέρω Ευρω-λιβυκών διμερών σχέσεων, η ακύρωση του παράνομου τουρκολιβυκού συμφώνου με οποιοδήποτε πρόσφορο τρόπο (προσφυγή κλπ.)».

Παράλληλα, σε σχέση με το μεταναστευτικό, ο Νικ. Φαραντούρης μετέφερε ότι έχει θέσει «ζήτημα κονδυλίων της ΕΕ προς τη Λιβύη» όπως και «την ανάγκη τα ευρωπαϊκά χρήματα για το μεταναστευτικό να πιάνουν τόπο με συντονισμό των δύο “κυβερνήσεων”, της ανατολικής και δυτικής». Χαρακτηριστικά είπε ότι «μέχρι στιγμής δίδονται χρήματα στην κυβέρνηση της Τρίπολης τα οποία δεν αφορούν την ανατολική και πλέον ευαίσθητη περιοχή του Τομπρούκ».

Τέλος, ο Έλληνας ευρωβουλευτής αναφέρθηκε στη διμερή συμφωνία της Ιταλίας με την κυβέρνηση Χαφτάρ. «Παρόλο που η Ιταλία επίσημα αναγνωρίζει την κυβέρνηση της Τρίπολης στη δυτική πλευρά, ήλθε σε συμφωνία ήδη απ’ το 2023 και με την ανατολική πλευρά του Χαφτάρ μεταθέτοντας το πρόβλημα στην Ελλάδα». Γι’ αυτό και ο Νικόλας Φαραντούρης ζήτησε ενεργοποίηση της ελληνικής διπλωματίας τόσο στις Βρυξέλλες (για τα κονδύλια της ΕΕ) όσο και στη Λιβύη με δεδομένη «την προνομιακή σχέση που είχε αναπτυχθεί μεταξύ Αθήνας και Χαφτάρ στο παρελθόν η οποία όμως στη συνέχεια ατόνησε».