O Βρετανός μουσικός Harry Lloyd (Χάρι Λόιντ) έχει με έναν τρόπο συνδέσει τη ζωή του με την Ελλάδα και δη τα ελληνικά νησιά. Ιδρυτής, συνθέτης και στιχουργός των Waiting for Smith, νωρίτερα ήταν εκπαιδευτής σκι και είχε ένα σοβαρό ατύχημα. Για να γίνει καλά έπρεπε να μείνει κλινήρης για έναν χρόνο. Αποφάσισε να αναρρώσει στην Ελλάδα και επέλεξε την Κέρκυρα.
Τη χώρα μας άλλωστε την ξέρει πολύ καλά αφού την επισκεπτόταν συχνά-πυκνά τα καλοκαίρια. Εκεί, λοιπόν, στο δωμάτιό του, αντικρίζοντας το Ιόνιο Πέλαγος και στο βάθος τα βουνά της Αλβανίας, εμπνεύστηκε το τραγούδι «Peace in Greece» που ενώ φυσικά χρησιμοποιεί την αγγλική γλώσσα, στιχουργικά μυρίζει Ελλάδα.
Οταν έπαθε το ατύχημα, έμεινε για πέντε λεπτά κλινικά νεκρός. Αυτό τον σημάδεψε. Ο ίδιος πιστεύει ότι έπειτα από αυτό το πεντάλεπτο θανάτου επέστρεψε διαφορετικός. Και αυτό ακριβώς περιγράφει στο κομμάτι του, την εσωτερική γαλήνη που του έδωσε η Ελλάδα, τη δυνατότητα να δει τη ζωή του διαφορετικά και να ασχοληθεί περισσότερο ενεργά με τη μουσική.
Το «Peace in Greece» δεν είναι το μοναδικό τραγούδι της μπάντας. Στο Spotify αναζητήστε τα «Song for Patch», «Windy cities of the sun», «Monkeys in my head» και άλλα. Ευαίσθητη βρετανική ποπ, που μπορεί να μην αποτελεί τομή στην πορεία της μουσικής, είναι όμως τίμια. Αληθινή. Περισσότερα στο πρώτο τους άλμπουμ και φυσικά στην συνέντευξη που ακολουθεί, του Harry Lloyd για το vima.gr.
Πώς προέκυψε η σχέση σας με την Ελλάδα;
«Η αγάπη μου για την Ελλάδα ξεκίνησε στην ηλικία των 10 ετών, την ίδια χρονιά που έγινα μέλος και σε μια πανκ μπάντα. Πέρασα εκεί (σ.σ. στην Κέρκυρα) τα περισσότερα καλοκαίρια. Αποτέλεσμα αυτού είναι η εμμονή μου με το τυρί φέτα και, δεύτερον, η ελληνική γλώσσα είναι η πιο αγαπημένη μου γλώσσα στον κόσμο. Κάθε χρόνο που πηγαίναμε μάθαινα και λίγες περισσότερες, ελληνικές λέξεις. Αρχικά έμαθα πώς να λέω «γεια σας» και «τι κάνετε» στους ηλικιωμένους στο δρόμο. Αργότερα, έμαθα τη φράση «Θέλω να έχω μαζί σου πολλαπλούς οργασμούς» και μετά απ’ αυτό έφευγα τρέχοντας χωρίς να κοιτάζω πίσω μου».
Ξέρετε την ιστορία της Ελλάδας, τον πολιτισμό της ή ακόμα και τη μουσική της;
«Ενδιαφερόμουν για την ελληνική φιλοσοφία σχεδόν από την αρχή. Από τότε που ήμουν ντράμερ / τραγουδιστής σε μια μπάντα πανκ. Έστρεψα την οργή μου στη μουσική. Μέσω της ελληνικής φιλοσοφίας ανέπτυξα ενδιαφέρον και για την ελληνική ιστορία. Μου άρεσε η ιδέα ότι αυτοί οι τύποι περπατούσαν γύρω από σκιερούς ελαιώνες, όλοι από διαφορετικά υπόβαθρα, μιλώντας για το νόημα της ζωής. Το παράξενο είναι ότι δεν νομίζω πως η σοφία μας έχει αναπτυχθεί πολύ από τότε. Τα κτίριά μας μπορεί να είναι κατασκευασμένα από γυαλί, να έχουμε την πενικιλίνη, το Διαδίκτυο και τους υπολογιστές, αλλά ακόμα δεν ξέρουμε πώς να μεγαλώνουμε τα παιδιά, να κάνουμε ό, τι αγαπάμε ή να περιηγούμεθα στην έννοια της ζωής μας καλύτερα από ό, τι πριν από 3.000 χρόνια. Μου αρέσει το γεγονός ότι ο Σωκράτης λέγεται ότι είναι ο σοφότερος άνθρωπος στην Αθήνα γιατί γνώριζε ότι δεν γνώριζε τίποτα. Συχνά-πυκνά το σκέφτομαι αυτό. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να δούμε για την περιέργεια μας αλλά και για το ότι είναι πολύ απλό να πούμε ‘’δεν γνωρίζω’’.»
Ποια η σημασία του τραγουδιού «Peace in Greece» ;
«Πριν μερικά χρόνια, είχα ένα ατύχημα κάνοντας σκι. Μου έσπασε η πλάτη και ήμουν κλινικά νεκρός για 5 λεπτά. Οι στίχοι εξερευνούν και συμβαδίζουν με τον θάνατο και την αναγέννηση του εαυτού μου αλλά και με το γεγονός ότι μετά τον ‘’θάνατό μου’’ επέστρεψα ένα τελείως διαφορετικό άτομο.. Η Ελλάδα ήταν ο τόπος που με βοήθησε να ανακάμψω και να βρω το νέο μου πνεύμα. Ηταν πάντα ένας τόπος ειρηνικής νοσταλγίας για μένα. Κάπου στο κομμάτι αναφέρομαι και στους αλβανούς. Φανταζόμουν, ότι μπορεί να κοίταζαν τις ακτές της Κέρκυρας σκεπτόμενοι: «αν θα μπορούσα να φτάσω στην ακτή αυτή, τότε όλα τα προβλήματά μου θα τελείωναν»».
Πώς έχει επηρεάσει το ατύχημά σας τη ζωή σας;
«Με πολύ θετικό τρόπο, νομίζω. Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να μετατρέψω μια καταστροφή σε μια ευκαιρία. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι για σχεδόν ένα χρόνο ανάρρωσης, μελέτησα ενδιαφέροντα βιβλία, παρακολουθούσα πολλές σπουδαίες ταινίες και έμαθα να παίζω κιθάρα με τη βοήθεια ενός σπουδαίου δασκάλου, του Darren.»
Ποιες είναι οι μουσικές σας επιρροές;
«Υπάρχουν τόσα πολλά. Λατρεύω κάθε είδους μουσική. Εδώ είναι ο κατάλογος: Kinks, Talking Heads, Jose Gonsalez, Mac de Marco, Jack Johnson, JJ Cale, Steve Miller, George Ezra, Johnny Flynn, Gerry Rafferty, Ben Folds Five, Randy Newman, Paul Simon, Coldplay, Lou Reed, Tom Straight, Mark Knopfler, Elton John, The Veils κ.α. Επίσης, έχω ακούσει πολύ τον Leonard Cohen και τον Bob Dylan. Έχουν τεράστιο αντίκτυπο στη γραφή μου. Μου αρέσει το πώς ο Cohen παραδέχτηκε στον Dylan ότι του χρειάστηκαν 12 χρόνια για να τελειοποιήσει τη «Hallelujah», αλλά όταν ο Cohen ρώτησε τον Dylan πόσο καιρό του πήρε να γράψει «Blowing in the Wind», είπε 10 λεπτά.»
Ποια είναι τα σχέδιά σας για τη μουσική σας και το μέλλον σας ως άνθρωπος;
«Ως άνθρωπος, προσπαθώ να είμαι λίγο πιο ευγενής καθημερινά: σε οικογένεια και φίλους, σε τυχαίους ανθρώπους που συναντώ στο δρόμο – και στον εαυτό μου. Όσον αφορά τα μουσικά σχέδια: να συνεχίσουμε να κάνουμε ό, τι κάνουμε με τη μπάντα. Το τραγούδι μας «Trade It In» έπαιξε 700 φορές σε 72 ραδιοφωνικούς σταθμούς παγκοσμίως φέτος – γι ‘αυτό πρέπει να κάνουμε κάτι σωστό, στη συνέχεια. Παίξαμε σε 1.000 άτομα στο Φεστιβάλ Latitude και μόλις επέστρεψα από τρεις εβδομάδες στις Η.Π.Α., παίζοντας σε sold – out shows. Συνάντησα και δούλεψα με μερικούς καταπληκτικούς ανθρώπους»
Τέλος, η Ελλάδα σας βοήθησε και πώς;
«Όπως λέω, ήταν ο τόπος ανάκαμψης για μένα αφού ήμουν στο κρεβάτι για ένα χρόνο. Είναι ένας τόπος όπου μπόρεσα τελικά να κολυμπήσω πάλι για πρώτη φορά, όπου μπόρεσα να κοιτάζω την θέα, να είμαι έξω στον ζεστό αέρα, στο όμορφο φως – και να σκεφτόμαστε τι συνέβη. Ήταν μια νέα αρχή για μένα. Επίσης, είμαι πεπεισμένος ότι το τυρί φέτα ήταν αυτό που πραγματικά με βοήθησε να αναρρώσω. Και οι κολοκυθοκεφτέδες φυσικά.»
Τι πιστεύεις για τον Μπόρις Τζόνσον και το Brexit;
«Προσεύχομαι ότι tο Brexit δεν θα περάσει. Αισθάνομαι πολίτης της Ευρώπης. Δεν έχω τίποτα εναντίον του Μπόρις απλά δεν νομίζω ότι πατάει στην πραγματικότητα, ή αντιπροσωπεύει, οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που του φέρνει δύναμη.»
Από τότε που έρχεστε τόσο συχνά στην Ελλάδα, θα μας πείτε ποιο είναι το αγαπημένο σας φαγητό;
«Εχω εμμονή με τη φέτα. Κάποτε, κατά την εγγραφή σε ένα στούντιο, δεν έφαγα τίποτα παρά φέτα και μαγειρεμένα ντοματάκια για ένα ολόκληρο μήνα. Έχω πάει σε αρκετά ελληνικά νησιά όπως Κέρκυρα, Κρήτη, Σπέτσες, Κεφαλονιά, Ζάκυνθο, Ιθάκη. Αγάπησα ιδιαίτερα τους Παξούς. Θυμάμαι πως έφαγα σαγανάκι εκεί για πρώτη φορά. Άλλαξε τη ζωή μου. Και για μένα, οι Παξοί αντιπροσωπεύουν τη ζωή μου πριν από το ατύχημα μου ως εκπαιδευτής σκι και η Κέρκυρα αντιπροσωπεύει την ανάκαμψη. Κάποτε, όταν ήμουν 11 ετών, έμαθα τη λέξη μ@@@@@ς. »
Τι συμβουλή θα δίνατε σε όσους έχουν περάσει ή έχουν προβλήματα παρόμοια με τα δικά σας;
«Έγραψα σε κάποιους ανθρώπους με παρόμοιες καταστάσεις με τη δική μου. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, οι άνθρωποι αρχίζουν να βρίσκουν ο ένας τον άλλον. Είναι χρήσιμο να μοιραστούν την εμπειρία τους. Προσπαθήστε, για μια στιγμή, να δείτε τι θέλετε να κάνετε με τη ζωή σας. Δεν φαίνεται να έχουμε αρκετό χρόνο – ή να αφιερώνουμε χρόνο – για να σκεφτούμε τι μας κάνει χαρούμενους. Περιβάλετε τον εαυτό σας με θετικούς ανθρώπους, διαβάστε τα βιβλία που δεν διαβάζετε ποτέ, παρακολουθήστε τις ταινίες που δεν έχετε δει ποτέ και να είστε υπομονετικοί. Με μια θετική προοπτική, μπορείτε να ανακάμψετε. Κάντε ό,τι σας αρέσει . Η εκμάθηση της κιθάρας με βοήθησε πολύ. Όταν η JK Rowling έγραψε τον Χάρι Πότερ, ήταν μια απένταρη μητέρα που ζούσε με κρατικά βοηθήματα . Όπως έχει πει η ίδια : «Δεν υπάρχει ένα μεγάλο θεμέλιο για να οικοδομήσουμε σε αυτό».
