Η περίπτωση της Ελλάδας είναι μοναδική. Πρέπει να είναι από τις λίγες χώρες στον κόσμο που πάντα οι πολιτικοί της, πολλοί δημοσιογράφοι και παράγοντες του δημοσίου βίου, επιχειρούν να βλέπουν τα όσα σοβαρά συμβαίνουν στον πλανήτη με εγχώρια…«γυαλιά».
Συνήθως διάφορες υποθέσεις που αποκαλύπτονται, κυρίως για φορολογικά θέματα, για off shore, κ.α. χρησιμοποιούνται στα πλαίσια της στρατηγικής τους και κυρίως για επικοινωνιακούς λόγους. Από ουσία, τις περισσότερες φορές, τίποτα.
Είναι χαρακτηριστική η υπόθεση με τις αποκαλύψεις των «Panama Papers» που έχει ανάψει φωτιές σε πολλές χώρες, ενώ στην Ισλανδία είχαμε πολιτική κρίση και παραίτηση του Πρωθυπουργού.
Στην Ελλάδα, δεν κουνιέται φύλλο και το μόνο όνομα που ακούστηκε και εκεί επικεντρώνεται μέχρι στιγμής η συζήτηση, είναι του Σταύρου Παπασταύρου, στενού συνεργάτη του Αντώνη Σαμαρά όταν ήταν Πρωθυπουργός.
Εξαντλείται όμως για την Ελλάδα η συζήτηση _που πρέπει να γίνει όπως και έρευνα σε βάθος_ σε αυτό το όνομα; Είναι η μεγαλύτερη διαρροή εγγράφων που έχει γίνει ποτέ. Μεγαλύτερη και από αυτή των Wikileaks το 2010 και της υπόθεσης Σνόουντεν το 2013.
Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι σε αυτό τον χάρτη των off shore εταιρειών, η Ελλάδα εντοπίζεται με 223 εταιρείες, 64 πελάτες, 57 δικαιούχους και 285 μετόχους. Αυτό από μόνο του είναι ένα δυνατό στοιχείο.
Είναι όλοι ύποπτοι για φοροδιαφυγή επειδή συμμετέχουν σε μια off shore; Προφανώς και όχι, αλλά δεν μας ενδιαφέρει να μάθουμε ποιοι είναι από πίσω και τι αφορά και εάν έχουν παραβιάσει τη νομοθεσία; Σε όλο τον κόσμο, έτσι και στη χώρα μας με τα τόσα προβλήματα και την οικονομική κρίση, αρκετοί πλούσιοι, χάρη στις off shore δεν πληρώνουν σχεδόν καθόλου φόρους.
Είμαστε τόσο υπεράνω σε αυτή τη χώρα ή είμαστε τόσο εθισμένοι στον όρο διαπλοκή και διαφθορά που όλα μας μοιάζουν τα ίδια.
Σε πολλές χώρες (Βρετανία, Γαλλία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Αυστρία, Ολλανδία, Σουηδία, Πακιστάν, κ.α.) από την πρώτη στιγμή ενεργοποιήθηκαν οι εισαγγελικές αρχές, οι αρμόδιες φορολογικές υπηρεσίες και γενικώς όσοι έχουν σχέση με τέτοιες υποθέσεις.
Στην Ελλάδα, ως συνήθως, εστιάσαμε μόνο σε ένα όνομα, κάναμε κριτική και το χρησιμοποιούμε για επικοινωνιακούς και πολιτικούς λόγους. Θα σταματήσουμε μόνο εκεί;
Ελπίζω πως όχι…Γιατί για να είμαστε ειλικρινείς δεν έχουμε δει και πολλά θετικά σημάδια από παλαιότερες υποθέσεις με λίστες. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για έρευνες. Απλά, τα Panama Papers είναι μια ακόμα ευκαιρία, αρκεί να την αξιοποιήσει η ελληνική Πολιτεία, να μην έχει κλειστά αυτιά και να μην κλείσει και τα μάτια μπροστά στον ιστό της αράχνης!
