Η άγνοια και το δίκιο του Ντόναλντ Τραμπ

Ο Τζεμπ Μπους επιτίθεται επιτέλους στον Ντόναλντ Τραμπ. Τις τελευταίες εβδομάδες, ο υποψήφιος που υποτίθεται θα ήταν ο επικρατέστερος για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών πραγματοποίησε σειρά επιθέσεων εναντίον εκείνου που είναι. Ο κ. Μπους όμως δεν επικεντρώθηκε στα πραγματικά φαύλα και παράλογα της πλατφόρμας του κ. Τραμπ, τον προφανή ρατσισμό του και την επιμονή του ότι με κάποιον τρόπο θα συγκεντρώσει τους 11 εκατ. μετανάστες χωρίς έγγραφα και θα τους απομακρύνει από το αμερικανικό έδαφος.

Αντίθετα, ο κ. Μπους επέλεξε να επιτεθεί στον κ. Τραμπ κατηγορώντας τον ότι είναι ψευτο-συντηρητικός λόγω των αποκλίσεών του από την παρούσα οικονομική ορθοδοξία των Ρεπουμπλικανών: είναι πρόθυμος να αυξήσει την φορολόγηση των πλουσίων και μιλάει θετικά για το κρατικό σύστημα περίθαλψης. Και αυτό λέει πολλά για την δεινή θέση του κόμματος. Τα ζητήματα για τα οποία το επιτελείο του κ. Μπους επέλεξε να επιτεθεί στον κ. Τραμπ είναι ακριβώς εκείνα για τα οποία έχει δίκιο ο κ. Τραμπ.

Οι Ρεπουμπλικανοί κατηγορούν τον Μπαράκ Ομπάμα επειδή αύξησε τους φόρους και εισήγαγε το Obamacare στην περίθαλψη. Θεωρούν ότι αν αυξηθούν οι φόροι που πληρώνουν οι «δημιουργοί θέσεων εργασίας», αυτοί δεν θα έχουν πλέον κίνητρο. Και είναι βέβαιοι ότι το Obamacare «σκοτώνει τις θέσεις εργασίας».

Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα; Η ανεργία, που ήταν 7,8% όταν ο κ. Ομπάμα ανέλαβε τα καθήκοντά του, τον περασμένο μήνα έπεσε στο 5,1%. Η κύρια αιτία για την σημαντική πτώση της ανεργίας είναι η αύξηση των θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, που έχει αποκτήσει επτά εκατομμύρια περισσότερους εργαζόμενους από το τέλος του 2012.

Δεν λέω ότι όλα πάνε καλά στην αμερικανική οικονομία, γιατί δεν πάνε. Ακόμη απέχουμε από την πλήρη απασχόληση και, ενώ ο αριθμός των θέσεων εργασίας αυξήθηκε, οι μισθοί όχι. Η οικονομία τα πηγαίνει όμως πολύ καλύτερα απ’ όσο αν είχαμε εφαρμόσει τη συνταγή των Ρεπουμπλικανών. Και σήμερα ο κ. Τραμπ κατηγορείται επειδή αποκλίνει από αυτή την αποτυχημένη συνταγή.

Δεν λέω ότι ο κ. Τραμπ είναι πιο σοβαρός απ’ όσο τον θεωρούν. Κάθε άλλο _ είναι ακριβώς ο χοντροκομμένος αδαής που μοιάζει να είναι. Στους αντιπάλους του για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών όμως, τα φαινόμενα ενίοτε απατούν. Μερικοί από αυτούς μοιάζουν λογικοί και σκεπτόμενοι, αλλά είναι ακριβώς το αντίθετο.

Ο κ. Μπους ιδίως μπορεί να πλασάρεται ως ένας λογικός, σκεπτόμενος πολιτικός αλλά η οικονομική του πλατφόρμα, που βασίζεται στις περικοπές φόρων για να διπλασιαστεί ο ρυθμός ανάπτυξης των ΗΠΑ, μοιάζει περισσότερο με βουντού.

Ενδιαφέρον έχει το εξής: σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οι επιθέσεις του κ. Μπους εναντίον του κ. Τραμπ πέφτουν στο κενό, διότι η βάση των Ρεπουμπλικανών δεν τρέφει τις οικονομικές ψευδαισθήσεις που τρέφει η ηγεσία.

Το θέμα είναι ότι δεν το γνωρίζαμε αυτό μέχρι να εμφανιστεί ο κ. Τραμπ. Λόγω της επιρροής που έχουν οι μεγάλοι χρηματοδότες στο κόμμα, κανείς δεν μπορούσε να επιχειρήσει να λάβει το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών χωρίς να δηλώσει οπαδός αυτής της θεωρίας. Ως αποτέλεσμα, το κατεστημένο θεώρησε ότι οι ψηφοφόροι μοιράζονται αυτές τις απόψεις.

Αλλά ο κ. Τραμπ, που αυτοχρηματοδοτείται, δεν χρειάστηκε να γονατίσει μπροστά στους μεγάλους χρηματοδότες και, όπως φαίνεται, την βάση δεν την πειράζουν οι αποκλίσεις του από κόμμα στα οικονομικά. Η αποκάλυψη αυτή είναι μεγάλη και θα έχει διαρκή αντίκτυπο στην αμερικανική πολιτική.

Επαναλαμβάνω ότι δεν υπερασπίζομαι τον κ. Τραμπ. Υπάρχουν πολλοί ακόμη πολιτικοί εκεί έξω που αρνούνται να πιστέψουν αυτές τις δεξιές οικονομικές ανοησίες αλλά οι οποίοι το κάνουν χωρίς να προτείνουν να «χτενίσουμε» την επαρχία για μετανάστες προς απέλαση ή να σκίσουμε τις διεθνείς οικονομικές συμφωνίες και να ξεκινήσουμε έναν εμπορικό πόλεμο. Το κυριότερο όμως είναι ότι κανένας από αυτούς τους λογικούς πολιτικούς δεν διεκδικεί το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών για τις προεδρικές εκλογές.