Παράδεισος σαν τη Λευκάδα δεν υπάρχει. Ούτε σαν τη Σαντορίνη. Ούτε σαν τη Μύκονο. Να μη μιλήσουμε για Ρόδο, Κέρκυρα, Κρήτη, Μυτιλήνη, Ναύπλιο, Βόλο… «Ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου!» επιμένουν τα δελτία ειδήσεων. Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ο αυτοθαυμασμός κορυφώνεται με τα παραδοσιακά προπαγανδιστικά ρεπορτάζ (;) των ιδιωτικών καναλιών (και της δημόσιας τηλεόρασης) να μας θυμίζουν την αδιαμφισβήτητη ανωτερότητά μας και να μας καλούν να αναφωνήσουμε «ζήτω η πατρίς», λόγω γεωγραφικής θέσης, φυσιολογίας του εδάφους, γονιδιακής ανωτερότητας, επειδή εμείς και μόνο εμείς έχουμε τον ήλιο, τη θάλασσα, το κέφι και μια τεράστια αγκαλιά ορθάνοιχτη για τον επισκέπτη. Οι ρεπόρτερ πιάνουν ξαπλώστρα στις παραλίες και αποθεώνουν το ελληνικό καλοκαίρι εξαντλώντας όλες τις υπερβολές: εστιάζοντας «στον πεντακάθαρο βυθό» (ακόμα και αν γύρω πλέουν πλαστικές σακούλες), στο «μοναδικό ηλιοβασίλεμα για το οποίο έρχονται από τα πέρατα του κόσμου» (λες και σε άλλες χώρες δεν δύει ο ήλιος), παρουσιάζοντας κάτι καταρρακτάκια που με το ζόρι στάζουν ως τον ευρωπαϊκό Νιαγάρα, κάτι γούρνες με νερό ως λίμνες εφάμιλλες της Κονστάντζα και κάτι κατεστραμμένους, πρώην γραφικούς οικισμούς ως τις κουκλίστικες ιταλικές Cinque terre. Από δίπλα πλάνα στα οποία αποτυπώνεται όλη η παρακμή και η φτήνια, όπως εκείνα με τον χορό των μεθυσμένων κοριτσιών και αγοριών πάνω στον πάγκο των μπαρ, πλασάρονται ως η επιτομή της στυλάτης διασκέδασης, ο απόλυτος λόγος για τον οποίο η πατρίδα μας θεωρείται «κορυφαίος παραθεριστικός προορισμός διεθνώς» –και αυτό το ακούσαμε! Τα κανάλια παρουσιάζουν ως ιδανική μια κατάσταση που χρειάζεται βελτίωση. Και το ρεπορτάζ χάνει την αξία του αφού, αντί να αναδείξει τα κακώς κείμενα του τουρισμού (και να επιβραβεύσει, φυσικά, εκείνους που το αξίζουν, να αναδείξει τα μέρη και τους επαγγελματίες που πραγματικά ξεχωρίζουν), αποπροσανατολίζει σερβίροντας και την ξινισμένη ρετσίνα ως πανάκριβο Cabernet Sauvignon. Με κατασκευασμένα θέματα εσωτερικής κατανάλωσης, σκοπός των οποίων είναι να ικανοποιήσουν τη βαθύτατη, ως φαίνεται, εθνική ανάγκη μας να ακούμε πως είμαστε οι πρώτοι, οι καλύτεροι, οι άφθαστοι, οι αξιοζήλευτοι. Ωραία, το ακούσαμε και εφέτος. Παρακάτω;

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ