Οχι, δεν ήλθε το τέλος του κόσμου ούτε το τέλος της Ελλάδας ούτε καν το τέλος του Γιάνη με το ένα νι. Η κυβέρνηση δείχνει να βαδίζει στα τυφλά και δεν εννοούμε τα μακροπρόθεσμα, για την παράταση της ύφεσης, για την απουσία αναπτυξιακού σχεδίου. Εντούτοις το πολυνομοσχέδιο που τώρα ετοιμάζεται από το επιτελείο, κάπου μπορεί να οδηγήσει, κάπου εντός ευρωζώνης δηλαδή.
Ο πρωθυπουργός προχώρησε σε αλλαγές όσον αφορά τα πρόσωπα. Το έκανε προσεκτικά ώστε να μην φανεί ότι υποχωρεί ή ότι ρίχνει κλωτσιά σε άτομο που εμπιστεύτηκε. Ανάθεσε στον Ευκλείδη Τσακαλώτο τον συντονισμό τη ομάδας διαπραγμάτευσης και στον Σπύρο Σαγιά την ενεργοποίηση μίας ομάδας υποστήριξης των τεχνικών της κλιμακίων. Εν ολίγοις μπαίνει μπροστά η πολιτική ομάδα και αποσύρεται ο πρωταγωνιστής που τραβά τα φώτα_ για τα οικονομικά και για τα προσωπικά του.
Η νεοσυσταθείσα πολιτική ομάδα διαπραγμάτευσης εργάζεται για τη σύνταξη νομοσχέδιο που περιέχει όλα τα ανοιχτά θέματα της διαπραγμάτευσης. Στόχος να καταλήξει κάπου, σε μια λύση, σε μια συμφωνία με τους δανειστές ως τις αρχές Μαΐου.To νομοσχέδιο αφορά δημοσιονομικά θέματα, τη φορολογική διοίκηση, τη μεταρρύθμιση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, διοικητικές μεταρρυθμίσεις και άλλα πολλά. Οσο πιο γρήγορα ετοιμαστεί, τόσο πιο κοντά θα βρίσκεται η κυβέρνηση στην άντληση μέρος της δόσης των 7,2 δισ. ευρώ που τις οφείλουν οι δανειστές.
Μπορούμε λοιπόν να κάνουμε δυο ευχές.
Πρώτη: κάπου να καταλήξουν ώστε να μην υπάρξει πιστωτικό γεγονός, να είναι εντάξει η χώρα στις υποχρεώσεις της μέσα κι έξω.
Δεύτερη: να κρατηθούν οι κόκκινες γραμμές που αφορούν τις μαζικές απολύσεις, τη διασφάλιση της πρώτης κατοικίας και των συντάξεων. Διαφορετικά δεν υπήρχε λόγος να γίνει αλλαγή κυβέρνησης. Τις κόκκινες γραμμές θα τις πατούσε και ο Σαμαράς.
