Η κυβέρνηση θα υποβάλει το επικαιροποιημένο και πειστικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων. Πάει κι έρχεται ο πρωθυπουργός στην Εσπερία, συναντήσεις, κόσμος, διαβουλεύσεις, γεύματα, δείπνα. Ψάχνουμε να βρούμε κάποια πληροφορία για το σχέδιο μεταρρυθμίσεων, τι λένε δηλαδή από την κυβέρνηση και κάτι παθαίνουμε. Αυτά τα έχουμε δει, τα έχουμε ξανακούσει. Την εξάλειψη των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων σε όλη την οικονομία και πιο συγκεκριμένα στον τραπεζικό και δημόσιο τομέα. Τον αυξημένο ΦΠΑ. Την ενοποίηση υπηρεσιών.
Πάλι τα ίδια; Πάλι; Τα ίδια δεν έλεγε κι ο Παπανδρέου, κι ο Παπαδήμος, κι ο Σαμαράς; Για τα ίδια παλεύουμε; Και για να έχουμε καλό ερώτημα: πρέπει να πάει ο Αλέξης Τσίπρας στο Βερολίνο για να του το πει η Μέρκελ; Ισχύει και για τους προηγούμενους: αυτά κανονικά έπρεπε να έχουν ρυθμιστεί και μεταρρυθμιστεί πριν αρχίσει η συζήτηση με τους εταίρους. Βρισκόμαστε όμως στο ίδιο σημείο. Στη συζήτηση μπαίνει για μια ακόμη φορά το γνωστό ζήτημα, που λέγεται «μέτρα για την πάταξη της φοροδιαφυγής» με χρήση των ηλεκτρονικών μέσων και άλλων τεχνολογικών καινοτομιών. Ξανά η πάταξη, ξανά τα ηλεκτρονικά μέσα, ξανά οι καινοτομίες.
Κι όμως, η διαπραγματευτική δυνατότητα επί των μεταρρυθμίσεων δεν είναι το ζητούμενο. Ας υποθέσουμε ότι ο Τσίπρας πείθει και τους έξω και τους μέσα, ότι παίρνει αποφάσεις που είναι και ρεαλιστικές και ανθρώπινες. Από εκεί και πέρα προκύπτει το άλλο ζήτημα, αυτό με το οποίο δεν ασχολείται κανείς, δηλαδή η ανάπτυξη. Αν δεν γίνουν επενδύσεις, αν δεν διευκολυνθεί η ίδρυση και η επέκταση των επιχειρήσεων, εάν δεν υπάρξει ένα σταθερό φορολογικό περιβάλλον, στα ίδια θα είμαστε και σε έξι μήνες και του χρόνου. Στα ίδια ή στα χειρότερα.
