Ίσως το πιο δύσκολο πράγμα στην Ελλάδα είναι να συζητάμε με βάση την πραγματικότητα και όχι με τις ιδεοληψίες ή τους ευσεβείς πόθους μας. Συνήθως όμως η συζήτηση στη Βουλή, αντί για διάλογο ουσίας, εξαντλείται σε τακτικές εντυπώσεων. Υπάρχουν βέβαια κάποιες φωνές, που επειδή δεν επενδύουν σε άγρα ψήφων και δεν ενδιαφέρονται για κομματικά αξιώματα, επιχειρούν να προσεγγίσουν τα προβλήματα με τη φωνή της λογικής, αδιαφορώντας για το αν συναρπάζουν ή όχι το ακροατήριο.
Ο υπουργός Οικονομικών κ. Χαρδούβελης με τη χθεσινή παρέμβαση του, προτίμησε αυτό το δεύτερο δρόμο. Προσπάθησε να πείσει για τα αυτονόητα με πρώτο από όλα ότι η Ελλάδα στις συμφωνίες με τους εταίρους μας, πρέπει να είναι ενωμένη και η φωνή της ενιαία. Πρέπει να υπάρχει συναίνεση στα μεγάλα θέματα τόνισε γιατί δεν έχουμε την πολυτέλεια να στέλνουμε λάθος μηνύματα στους εταίρους μας. Μια αυτονόητη αλήθεια, που πέρα από τις ιδεολογικές ή πολιτικές διαφορές, θα έπρεπε να είναι κοινός τόπος για το πολιτικό μας σύστημα.
Όσο θεμιτή κι αν είναι η προσδοκία για τη διατήρηση ή την κατάκτηση της εξουσίας, υπάρχουν κάποια όρια στην πολιτική αντιπαράθεση, ιδιαίτερα σε μια χώρα που πέντε χρόνια τώρα υποφέρει, που υπερτερούν των όποιων κομματικών σκοπιμοτήτων. Το μεγάλο στοίχημα για όλους αυτή την περίοδο είναι αφενός να μην πάνε χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού και αφετέρου η επιδίωξη για μια οριστική ρύθμιση του χρέους. Οι υπαρκτές διαφορετικές προσεγγίσεις για τους χειρισμούς και τις διαπραγματεύσεις, δεν θα έπρεπε λοιπόν να αποτελούν εμπόδιο για μια μίνιμουμ εθνική συμφωνία, που θα διευκόλυνε τα μέγιστα την εν εξελίξει συζήτηση με τους ευρωπαίους εταίρους μας και το ΔΝΤ.
Αυτή η αυτονόητη αλήθεια για τους περισσότερους πολίτες, δεν γίνεται όμως αντιληπτή από τις κομματικές ηγεσίες. Με αποτέλεσμα η χώρα να βρίσκεται και πάλι σε μια περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας, που δυσχεραίνει αντί να διευκολύνει τις διαπραγματεύσεις, μεταθέτοντας για το μέλλον τις όποιες συμφωνίες.
ΤΟ ΒΗΜΑ
