Η δεύτερη, μέσα σε λίγο καιρό, έξοδος της Ελλάδας στις αγορές, μπορεί να θεωρείται από την κυβέρνηση πετυχημένη, αφού κατάφερε να επιτύχει ένα επιθυμητό επιτόκιο, ωστόσο απέφερε ένα μειωμένο, σε σχέση με τις αρχικές προσδοκίες ποσό.

Η εξέλιξη αυτή οφείλεται στο κλίμα ανησυχίας και ρευστότητας που επικρατεί στις διεθνείς αγορές, ως συνέπεια της αδυναμίας μιας πορτογαλικής τράπεζας να αποπληρώσει μέρος του χρέους της.

Αποδεικνύεται δηλαδή για μια φορά ακόμα, ότι η ευρωπαϊκή κρίση παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει και τα μέτρα που έχουν ληφθεί, δεν έχει ξεπεραστεί.

Αρκεί ένα στραβοπάτημα, μιας περιφερειακής τράπεζας, για να αρχίσει ένας νέος γύρος ανησυχίας, να βυθιστούν τα χρηματιστήρια και να εκτοξευθούν οι αποδόσεις των ομολόγων των χωρών που αντιμετωπίζουν προβλήματα.

Με συνέπεια, εκτός από την Ελλάδα, που περιόρισε τις απαιτήσεις της, μια σειρά από επιχειρήσεις και τράπεζες, να αναγκαστούν, λόγω της αβεβαιότητας, να αναστείλουν τα σχέδια τους για άντληση χρημάτων από τις αγορές.

Το μήνυμα για όσους επιμένουν να θεωρούν ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και μόνοι μας και να απαλλαγούμε από τη βοήθεια των ευρωπαίων και τις δεσμεύσεις που τη συνοδεύει είναι σαφές και αποκαλυπτικό.Γιατί όπως αποδεικνύεται δεν βρίσκεται μόνο η χώρα μας σε ένα σταυροδρόμι, αλλά συνολικά η ευρωπαϊκή οικονομία και αρκεί ένα μικρό ατύχημα, για να αρχίσει και πάλι η καταιγίδα των αναταράξεων.

Δυστυχώς για τους πολίτες που εξακολουθούν να υποφέρουν, η έξοδος από την κρίση και η επανάκτηση της ανεξαρτησίας μας, θέλει ακόμα πολύ προσπάθεια και κυρίως σχέδιο, συνέπεια, οργάνωση και πολύ προσοχή. Οι εύκολες και επιπόλαιες υποσχέσεις, μπορεί να ακούγονται ευχάριστα, αλλά μπορεί πολύ εύκολα να γίνουν μπούμερανγκ.

Όσο κυριαρχούν στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα τα γεράκια των αγορών, όσο οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης εξαντλούνται σε ημίμετρα, η αστάθεια και η αβεβαιότητα θα μας συνοδεύει.

Ας φροντίσουμε λοιπόν να τακτοποιήσουμε τα κακώς κείμενα του οίκου μας, ας επενδύσουμε όσο περισσότερο μπορούμε στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, μήπως και καταφέρουμε κάποια στιγμή να μειώσουμε την εξάρτηση μας και από τις αγορές και από τους δανειστές μας.

Ο δρόμος μπορεί να είναι δύσβατος και επίπονος, αλλά δυστυχώς δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα κάποιος άλλος…

ΤΟ ΒΗΜΑ