Η πρώτη τους φορά ήταν -αν μη τι άλλο- διακριτή: κανείς ποτέ στο παρελθόν δεν είχε εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο Ευρωκοινοβούλιο. Και κυρίως, κανείς αιρετός. Οι πρώτες ευρωεκλογές στην Ελλάδα διεξήχθησαν άλλωστε τον Οκτώβριο του 1981 (παράλληλα με τις εθνικές), με θητεία που διήρκεσε ως τον Ιούνιο του 1984. Όσοι εξελέγησαν διεκδικούν τη δική τους θέση στην ευρωπαϊκή ιστορία της χώρας, καθώς διαδέχθηκαν τους διορισμένους, «προσωρινούς» ευρωβουλευτές, από τη δεξαμενή του εθνικού κοινοβουλίου, όταν η Ελλάδα έγινε μέλος της κοινότητας τον Ιανουάριο του 1981.
Με το ψηφοδέλτιο του ΠαΣοΚ ανεδείχθησαν 10 ευρωβουλευτές, εκ των οποίων οι Σπύρος Πλασκοβίτης, Νικόλαος Βγενόπουλος, Γιάννος Παπαντωνίου, Κωνσταντίνα Πανταζή και Καλλιόπη Νικολάου, η οποία αντικατέστησε τον Δημήτρη Κουλουριάνο αμέσως μετά τις εκλογές.
Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας εκπροσώπησαν συνολικά οκτώ πολιτικοί, μεταξύ άλλων ο Κωνσταντίνος Καλλίας, ο Μιχαήλ Πρωτοπαπαδάκης, ο Κωνσταντίνος Γόντικας και ο Φιλώτας Καζάζης. Το ΚΚΕ εξέλεξε τρία πρόσωπα, τον Βασίλη Ευφραιμίδη, τον Δημήτρη Αδάμο και τον Αλέκο Αλαβάνο.
Στις Βρυξέλλες πήγαν ωστόσο ως νέοι ευρωβουλευτές και τρία πρόσωπα από κόμματα που δεν υπάρχουν πια: ο Λεωνίδας Κύρκος από το ΚΚΕ Εσωτ., ο Ιωάννης Πεσμαζόγλου από το ΚΟΔΗΣΟ-ΚΑΕ και ο Απόστολος Παπαγεωργίου (ο οποίος αντικαταστάθηκε αργότερα από τον Ηλία Γλυκοφρύδη) από το Κόμμα Προοδευτικών.
«Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη μία μεταβλητή που διαφοροποιεί έντονα το «τότε» από το «τώρα«» σημειώνει ο επί σειρά ετών καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Παναγιώτης Ιωακειμίδης. «Το Ευρωκοινοβούλιο δεν ήταν το πιο ισχυρό θεσμικό όργανο της ΕΕ, όπως είναι σήμερα, το οποίο συναποφασίζει κατά 90% και σταθμίζει πολλά. Η επιρροή του ήταν σημαντικά μικρότερη, σχεδόν δεν έπαιζε κανένα ρόλο, φιλοξενούσε κυρίως συζητήσεις επί σειράς θεμάτων».
«Υπάρχουν πολλές διαφορές στη σύγκριση με την εποχή εκείνη, το τοπίο έμοιαζε εξωτικό για μας που πήγαμε πρώτη φορά το 1981 στις Βρυξέλλες» λέει ο κ. Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος σημειωτέον ήταν και ο νεαρότερος ηλικιακά ευρωβουλευτής του οργάνου, όχι μόνον της Ελλάδας. «Προερχόμασταν από μία Ελλάδα που διατηρούσε νοοτροπία επαρχίας. Το γοητευτικό πάντως στην ιστορία αυτή ήταν ότι υπήρχε δυνατότητα συνεργασίας με βουλευτές από άλλες χώρες, και βεβαίως το γεγονός ότι είχαμε να κάνουμε με μία Αριστερά πιο αυθεντική, λιγότερο συμβιβασμένη, ψεύτικη και γραφειοκρατική. Οι μάχες ήταν σκληρές, καθώς στο επίκεντρο ήταν ο Ψυχρός Πόλεμος και η διαίρεση της Ευρώπης σε Ανατολή και Δύση. Προσωπικά, αισθάνομαι ότι η θητεία μου στο Ευρωκοινοβούλιο καθόρισε τους προβληματισμούς μου, τους εμπλούτισε με την ευρωπαϊκή, τη διεθνή διάσταση».

Δείτε τον κατάλογο με τους διορισμένους ευρωβουλευτές τον Ιανουάριο του 1981.