«Η άμεση και προσωπική επαφή είναι πάντα καλύτερη»: αυτό το δόγμα φαίνεται να υπερασπίζεται σθεναρά ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας Τζον Κέρι, το προφίλ του οποίου σκιαγραφεί με αδρές γραμμές ένα εκτενές άρθρο του έγκριτου περιοδικού «Foreign Policy». Στο πορτρέτο του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, το οποίο υπογράφει ο Ντάγκλας Μπρίνκλεϊ, επιχειρείται μια ανάλυση της «υπερφιλόδοξης», όπως χαρακτηρίζεται, λειτουργίας του Κέρι στη διεθνή σκακιέρα.

«Ο Κέρι εκπροσωπεί έναν τύπο διπλωματίας που ασκείται πρόσωπο με πρόσωπο, μακριά από τις τηλεοπτικές κάμερες και τα μικρόφωνα των δημοσιογράφων. Ο Κέρι πιστεύει ακράδαντα πως η διακριτικότητα στις επαφές ανάμεσα σε δύο πλευρές είναι πιο αποτελεσματική στο να βρίσκονται λύσεις» σημειώνει ο αμερικανός αρθρογράφος, συγγραφέας του βιβλίου «Tour of Duty: John Kerry and the Vietnam War», το οποίο εξετάζει την εποχή που ο Κέρι πολέμησε στο Βιετνάμ και, μετά την επιστροφή του στις ΗΠΑ, πρωτοστάτησε στον πολιτικό αγώνα εναντίον του «βρώμικου πολέμου».

«Είναι ένας διπλωμάτης παλαιάς κοπής, μια πατρική φιγούρα που αντιμετωπίζει τα μεγαλύτερα γεωπολιτικά προβλήματα του κόσμου με αμεσότητα, τόλμη και τη λογική “ας προσπεράσουμε τα επουσιώδη κι ας επικεντρωθούμε στην ουσία του θέματος”» τονίζεται στο άρθρο.
Ο Κέρι επέστρεψε πριν από μερικές ημέρες από τη Μέση Ανατολή ολοκληρώνοντας έναν ακόμη κύκλο επαφών –τον δέκατο μέσα σε έναν χρόνο –με σκοπό να ολοκληρώσει τον διακηρυγμένο στόχο της εξωτερικής πολιτικής του: να εξασφαλίσει μια ειρηνευτική συμφωνία ανάμεσα σε Ισραηλινούς και Παλαιστινίους.

«Τι είναι αυτό ακριβώς που κάνει τον Κέρι να πιστεύει πως έχει ελπίδες να πετύχει τον σκοπό του;» αναρωτιέται ρητορικά ο αρθρογράφος, δίνοντας αμέσως μετά την απάντηση: «Το γεγονός πως διατηρεί μια μακρόχρονη φιλία και επαφή και με τους δύο ηγέτες των αντιμαχόμενων πλευρών, τόσο με τον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς όσο και με τον ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου. Η φιλία του με τον τελευταίο κρατάει από τη δεκαετία του 1980, όταν ο Νετανιάχου βρισκόταν στη Βοστώνη και ο Κέρι έκανε τα πρώτα του βήματα ως πολιτικός καριέρας, ενώ η σχέση του με τον Αμπάς είναι “ζεστή” από το 2005, όταν ο Κέρι ήταν ένας από τους πρώτους αμερικανούς πολιτικούς που είχαν την τύχη να τον συναντήσουν προσωπικά μετά τη νίκη του στις εκλογές».
Και όπως σημειώνεται εμφατικά, «το “Δόγμα Κέρι” απέδωσε καρπούς, αφού, χωρίς πολλές φανφάρες και τυμπανοκρουσίες, έτσι αθόρυβα, τον περασμένο Ιούλιο, έπειτα από σχεδόν τρία χρόνια πλήρους αναστολής τους, επανελήφθησαν στην Ουάσιγκτον οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους Ισραηλινούς και στους Παλαιστινίους».
Ο διάλογος στην πισίνα και οι πατάτες του Αϊντάχο


Μένει να δούμε κατά πόσον θα ευοδωθεί ο στόχος που έχουν θέσει οι ΗΠΑ για μια οριστική ειρηνευτική συμφωνία ως τον επόμενο Απρίλιο –κάτι για το οποίο πολλοί αμφιβάλλουν. Ωστόσο οι αμφιβολίες δεν μειώνουν το γεγονός πως ο Κέρι βλέπει ότι με την τακτική του αυτή «έχει τον τρόπο του» να διαχειρίζεται ανθρώπους σε σημαντικά διπλωματικά πόστα.

«Μετά τις τρομακτικές επιθέσεις του καθεστώτος Ασαντ με χημικά σε πολίτες στην πόλη Γούτα τον περασμένο Αύγουστο, ο Κέρι συνομίλησε εννέα φορές στο τηλέφωνο με τον ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφ. Ωστόσο η συμφωνία [σ.σ.: η Μόσχα να παίξει ενεργό ρόλο στις ειρηνευτικές συνομιλίες στο συριακό ζήτημα] επετεύχθη μόνο μετά την προσωπική επαφή που είχαν οι δύο άνδρες, στην πισίνα του ξενοδοχείου Intercontinental στη Γενεύη» επισημαίνει ο Μπρίνκλεϊ, προσθέτοντας το σχόλιο του Κέρι σχετικά με τη συνάντηση αυτή, πως «ο Λαβρόφ ήταν εκεί έξω κι εγώ απλώς εκμεταλλεύθηκα την ευκαιρία και πήγα να του μιλήσω. Γιατί μερικές φορές τα πράγματα μπορεί να έχουν πολύ καλύτερη κατάληξη [με τον τρόπο αυτόν] παρά υπό καθεστώς επισημότητας».
Και ας μην ξεχνάμε κι άλλες, παρόμοιου ύφους, κινήσεις αβροφροσύνης ανάμεσα στους δύο αξιωματούχους, όπως τις δύο από τις διάσημες σε όλον τον κόσμο «πατάτες του Αϊντάχο» που δώρισε πριν από μερικές ημέρες ο Κέρι στον Λαβρόφ, κατά τη διάρκεια συνάντησής τους στην κατοικία του αμερικανού πρεσβευτή στο Παρίσι.

«Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα που θα έχει το Δόγμα Κέρι στο μέλλον, η ουσία είναι μία: ο υπουργός Εξωτερικών δεν σκοπεύει να σταματήσει να το χρησιμοποιεί [για να πετύχει τον σκοπό του]» καταλήγει το άρθρο του «Foreign Policy».
Δημοσιεύτηκε στο HeliosPlus στις 22 Ιανουαρίου 2014

HeliosPlus