Είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του, με σπάνια κωμική στόφα. Περιζήτητος και πολυάσχολος, πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Αστερισμοί», με τη Στεφανία Γουλιώτη, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, και ετοιμάζεται για το «Φρανκενστάιν Τζούνιορ», σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Καραντινάκη, στο Ακροπόλ.
Λένε ότι στην πηγή του χιούμορ, της αίσθησης του κωμικού, βρίσκεται ο πόνος και όχι η χαρά. Τι να πω, δεν ξέρω, δεν το έχω σκεφτεί. Μισό λεπτό… ΟΚ, το σκέφτηκα. Δεν συμφωνώ.
Μου αρέσει πολύ η κωμωδία, αλλά δεν εξαρτάται από μένα αν θα υποδυθώ έναν κωμικό ρόλο. Συνήθως είναι θέμα προτάσεων. Και δεν σημαίνει ότι θα προτιμήσω τον κωμικό ρόλο από τον δραματικό εκ των προτέρων. Και τα δύο μπορείς να τα δουλέψεις. Διαφορετικά, είναι σαν να κάνεις συνεχώς το ίδιο.
Υπάρχει «κωμικό ένστικτο», αλλά ακόμη και αν δεν το έχεις, νομίζω ότι μπορείς να το δουλέψεις. Ενας ηθοποιός που έχει χιούμορ είναι σε θέση να κάνει κωμωδία με τη σωστή σκηνοθετική καθοδήγηση.
Οι «Αστερισμοί» γράφτηκαν επειδή ο συγγραφέας, Νικ Πέιν, είχε χάσει τον πατέρα του και ένιωθε έντονα την απώλεια. Κατά τύχη είδε στο Internet το ντοκυμαντέρ του Μπράιαν Γκριν «The Elegant Universe». Σε αυτό αναφέρεται σε μια θεωρία της Φυσικής που μιλάει για παράλληλα σύμπαντα και για το ότι οι ζωές που ζούμε δεν είναι μοναδικές. Σε κάνει να στοχάζεσαι, τι είναι θάνατος, τι είναι ζωή, τι σημαίνει απώλεια, τι σημαίνει έρωτας. Είναι θεωρίες που είχα ξανακούσει, αλλά έχει ενδιαφέρον να το κάνεις θέατρο. Δεν είναι πραγματεία, αλλά έχει ενδιαφέρον να βλέπεις ότι κάτω από το κείμενο υπάρχουν αναφορές σε σύγχρονες θεωρίες της Φυσικής.
Δεν πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να συγκρουστεί κανείς με τη φιλοδοξία του, να αποτύχει με λίγα λόγια, για να καταφέρει να αντιμετωπίζει την επιτυχία όπως της αρμόζει. Αρκεί να έχεις το μυαλό σου μαζεμένο και συγκροτημένο.
*Δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιανουαρίου 2014
