Κοέν μετά μουσικής

Το στοιχείο της μουσικής έπαιζε πάντοτε χαρακτηριστικό ρόλο στις περισσότερες ταινίες των αδελφών Τζόελ και Ιθαν Κοέν –άλλοτε μικρό, άλλοτε μεγάλο. Ποιος αλήθεια μπορεί να ξεχάσει τον Τζορτζ Κλούνεϊ να τραγουδά country στο «Ω αδελφέ, πού είσαι;» ή τον έξοχο συνδυασμό gospel και rap στη «Συμμορία των πέντε»;

Και στις δύο αυτές ταινίες ο μουσικός εγκέφαλος των Κοέν ήταν ο σπουδαίος T-Bone Burnett, ο οποίος συνεργάστηκε και πάλι μαζί τους στην τελευταία ταινία τους, «Inside Llewyn Davis», η οποία έκανε πρεμιέρα στο περασμένο φεστιβάλ των Καννών όπου κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας. Εδώ η μουσική είναι κυριολεκτικά η μούσα των σκηνοθετών.

Η ιστορία της ταινίας τοποθετείται στις αρχές της δεκαετίας του 1960 στη μουσική σκηνή του Γκρίνουιτς Βίλατζ της Νέας Υόρκης, μια περιοχή από την οποία ξεκίνησαν καλλιτέχνες της αμερικανικής φολκ όπως οι «Πίτερ, Πολ και Μαίρη», ο Φιλ Οουξ και αργότερα ο Μπομπ Ντίλαν, του οποίου φυσικά η περίπτωση πήρε παγκόσμιες διαστάσεις.

Ωστόσο η περίοδος στην οποία αναφέρεται η ταινία είναι λίγα χρόνια πριν από τη δόξα, πριν από το μεγάλο ξέσπασμα που έγινε μέσα στα sixties. Αποροι καλλιτέχνες, πολλοί από τους οποίους φοιτητές, αγωνίζονταν να κάνουν γνωστές τις συνθέσεις τους παίζοντας σε διάφορα νάιτ κλαμπ, ενώ παράλληλα προσπαθούσαν με όποιον τρόπο μπορούσαν να συνδυάσουν τον βιοπορισμό με την τέχνη τους. Ηταν η περίοδος κατά την οποία κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το Βίλατζ θα γινόταν ο πυρήνας της αμερικανικής φολκ.

Ενας από αυτούς τους καλλιτέχνες είναι το κεντρικό πρόσωπο της ταινίας, ο Λούιν Ντέιβις (Οσκαρ Αϊζακ), η ζωή του οποίου (όπως θα περίμενες σε μια ταινία των Κοέν) είναι για γέλια και για κλάματα. Παντού τα έχει κάνει μούσκεμα αλλά είναι αρκετά πεισματάρης ώστε όχι μόνο να μη βάζει νερό στο κρασί του αλλά να γίνεται επιθετικός απέναντι σε όλους. Οι περιπέτειές του αρχίζουν όταν χάνει κατά λάθος τον γάτο του σπιτιού όπου του έχει προσφερθεί στέγη (για μία ακόμη φορά ένας γάτος κυριαρχεί με την παρουσία του σε ταινία των Κοέν).

Το «ταξίδι» του Λούιν στα στέκια της Νέας Υόρκης αλλά και στο Σικάγο είναι μια απολαυστική σύγρονη Οδύσσεια μέσα από την οποία οι Κοέν δίνουν άψογα την ατμόσφαιρα της εποχής που πραγματεύονται και στην οποία χαρακτηριστικούς ρόλους κρατούν ο Τζον Γκούντμαν (μοχθηρός), η Κάρεϊ Μάλιγκαν και ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ που παίζει κιθάρα και τραγουδά το περίφημο «500 miles» των «Πίτερ, Πολ και Μαίρη».

Θα πρέπει μάλιστα να επισημανθεί ότι ο χαρακτήρας του Λούιν Ντέιβις είναι εν μέρει εμπνευσμένος από έναν πραγματικό καλλιτέχνη που ξεκινούσε εκείνη την εποχή. Οπως ο Λούιν έτσι και ο Ντέιβ Βαν Ρονκ δεν κατάφερε να γίνει γνωστός με το σχήμα New Lost Ramblers. Αργότερα όμως ο Ρονκ κατέγραψε τις εμπειρίες του στα απομνημονεύματά του «The Mayor of MacDougal Street» («Ο δήμαρχος της οδού Μακ Ντούγκαλ»), οι οποίες βοήθησαν τους δαιμόνιους Κοέν στη σύνθεση του σεναρίου αυτής της ταινίας (στους κινηματογράφους από την Πέμπτη 9 Ιανουαρίου).