Κωμικός
Στις εκλογές της 6ης Μαΐου, η «Δημιουργία, ξανά!» ήταν ένα νέο πολιτικό κόμμα, το οποίο ψηφίστηκε από 136.000 Ελληνες, λαμβάνοντας ποσοστό 2,15%. Εμοιαζε σχεδόν ανέλπιστο, όταν πριν από λίγους μήνες ξεκίνησε τη δράση της μέσα από μια βραδιά συζήτησης στον κινηματογράφο Δαναός. Σαφώς, η επιτυχία οφειλόταν σε ένα και μόνο πρόσωπο, στον ιδρυτή της και διαφημιστή, Θάνο Τζήμερο. Με γοητευτικό λόγο, κηρύσσοντας το δόγμα «πολιτική χωρίς πολιτικούς», απευθύνθηκε στους ανθρώπους των επιχειρήσεων και στα νεαρά στελέχη, στηλιτεύοντας διαπλοκή και κομματοκρατία. Αυτά φυσικά στην αρχή, γιατί καθώς ο χρόνος κυλούσε η άψογη επιφάνεια αποκτούσε βαθιές ρυτίδες: Για αρχή τα συντηρητικά, ξενοφοβικά σύνδρομα. Ο ορθός λόγος αντικαταστάθηκε από μια προκλητική, άνευ ουσίας, ρητορεία και ο Τζήμερος αναδείχτηκε σε έναν αυθεντικό προβοκάτορα.
Γεννήθηκε στον Βόλο. Παλιοί συμμαθητές του κάνουν λόγο για ένα εσωστρεφές, λιγομίλητο παιδί. Ο ντροπαλός Θάνος, όμως, κατάφερε να περάσει στην ΑΣΟΕΕ και να γνωρίσει τη μεγαλούπολη. «Δουλεύω από 17 χρόνων» είναι μία από τις αγαπημένες φράσεις του. Πράγματι, έβγαζε από νωρίς τα προς το ζην, κυρίως από παραδόσεις μαθημάτων κιθάρας σε ωδεία. Βέβαια, παρά τη μεγάλη εργατικότητά του, δεν κατάφερε ποτέ να πάρει το πτυχίο του. Προφανώς και έφταιγε η ανεπάρκεια του εκπαιδευτικού μας συστήματος και όχι ο ίδιος, όπως έχει δηλώσει.
Το 1991, οι κιθάρες μπήκαν στο ντουλάπι του σπιτιού και η διαφήμιση εισέβαλε στη ζωή του. Μάλιστα, έπειτα από λίγα χρόνια εργασίας, κατάφερε να δημιουργήσει τη δική του εταιρεία επικοινωνίας, τη Reverse. Μετά αποφάσισε να επικοινωνήσει σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και τις πολιτικές ιδέες του. Στις εκλογές της 6ης Μαΐου πράγματι τα κατάφερε, αλλά στο διάστημα του ενός μήνα και κάτι, το οποίο μεσολάβησε μέχρι την αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου, φάνηκε ότι ίσως εκείνο το πτυχίο της ΑΣΟΕΕ μπορεί και να του χρειαζόταν.
Πρέπει να του αναγνωριστεί ότι απέδειξε πως δαθέτει γνήσια πολιτική φλέβα, προδίδοντας με την πρώτη ευκαιρία τις αρχές του. Ο άνθρωπος που διατυμπάνιζε το τσιτάτο «πολιτική χωρίς πολιτικούς» έσπευσε να συνεργαστεί με τον Στέφανο Μάνο. Είχε, βέβαια, προηγηθεί το θρίλερ της συνεργασίας του ή μη με τη Φιλελεύθερη Συμμαχία του Γρηγόρη Βαλλιανάτου. Για κάποιους το πρόβλημα ήταν η ασυμφωνία τους επάνω στα εθνικά θέματα, για τους περισσότερους όμως πίσω από τις λέξεις του Τζήμερου, ο οποίος διαφωνούσε, όπως δήλωνε, οριζοντίως, διαγωνίως και καθέτως με τον Βαλλιανάτο, κρύβονταν ομοφοβικά σύνδρομα. Τελικά, φοβούμενος αντιδράσεις, ανασκεύασε και κατέβηκαν με ενιαίο ψηφοδέλτιο. Η συντριβή ακολούθησε. Οι συμμαχίες όχι μόνο δεν τον βοήθησαν να εισέλθει στη Βουλή, αλλά αντίθετα το ποσοστό του μειώθηκε από το 2,15% στο 1,59%. Οι μάσκες μάλλον έπεσαν.
Τραγικός
«Για όλα αυτά αναγνωρίζω πως είμαι προδότης, προδότης, προδότης (μπορείτε να το συνεχίσετε εσαεί), δωσίλογος, γερμανοτσολιάς, σκουλήκι που έκλεψε την ψήφο σας για δικό του όφελος, αλήτης, χαμερπής, κάθαρμα, μικροτσούτσουνη κομπλεξάρα, ότι θα πρέπει να επισκέπτομαι γναθοχειρουργό κάθε φορά που θα με πετυχαίνουν διάφοροι χρυσαυγιτικής “διαλεκτικής”, όλα αυτά σταχυολογώντας τα… ηπιότερα από τα μηνύματα που δέχομαι». Η ανάρτηση που έκανε στο Facebook κατά την προσφιλή τακτική του, μετά την εκλογική αποτυχία του, ήταν – αν μη τι άλλο – διασκεδαστική. Διαβάζοντας όμως πίσω από τις λέξεις δεν διαφαίνεται η παραμικρή διάθεση αυτοκριτικής.
Συγκεντρωτικός ων – «ο πρόεδρος έπαιρνε και παίρνει όλες τις αποφάσεις μόνος του, συνεπικουρούμενος από τον σοφέρ και τη γραμματέα του» έγραφε σε επιστολή παραίτησής του στέλεχος του κόμματος – δεν μπορούσε να διακρίνει τη σωρεία λαθών του και την ανακολουθία της ιδεολογίας του. Το πιο σκοτεινό ίσως σημείο, το μισαλλόδοξο πρόγραμμα του κόμματος για τη μετανάστευση, που περιελάμβανε από ηλεκτροφόρους φράχτες, ως και σήμανση των μεταναστών. Μάλιστα, ο Τζήμερος είχε και μια πρωτοπόρα ιδέα για τη δημιουργία ειδικών οικονομικών ζωνών για μετανάστες. «Οταν κάποιος φεύγει από μια χώρα όπου το επίπεδο αμοιβών είναι 1 δολ. την ημέρα, είναι πρόθυμος να εργαστεί με αμοιβή που μπορεί να είναι κατώτερη από τον κατώτατο μισθό της χώρας προορισμού, αλλά πάντως είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που θα έπαιρνε στη χώρα του». Ρατσισμός καλυμμένος με φιλελευθερισμό.
Πάντως, ο Θάνος Τζήμερος έχει και μια μικρή αδυναμία. Αυτή δεν είναι άλλη από την Ανγκελα Μέρκελ, στην οποία έστειλε τον Οκτώβριο του 2011 και μια δακρύβρεχτη ανοιχτή επιστολή. «Αν ήμουν στη θέση σας, θα έλεγα “να πάει στο διάολο αυτή η απαίσια χώρα”» έγραφε, μεταξύ άλλων. Σε κάθε θέμα υπάρχουν δύο άκρα και η υιοθέτηση του δόγματος βασιλικότερος του βασιλέως είναι εξίσου επικίνδυνη με την απόλυτη απόρριψη. Ο Τζήμερος δεν φημίζεται για την τήρηση ισορροπιών.
Τελευταίο κρούσμα, η επιεικώς απαράδεκτη δήλωση για τους φοιτητές με το μαγκάλι στη Λάρισα. «Οι άτυχοι νέοι της Λάρισας ήταν θύματα και του φόρου (σ.σ.: στο πετρέλαιο) και της Παιδείας: κανείς δεν τους δίδαξε την ιδιότητα του μονοξειδίου του άνθρακα». Αν ήθελε να έρθει ξανά στην επικαιρότητα, πραγματικά τα κατάφερε, αποκομίζοντας βέβαια κάθε αρνητική εντύπωση. Προς το παρόν, ο διαφημιστής των άλλων και αποτυχημένος διαφημιστής του εαυτού του, μετά την παραίτησή του από την προεδρία, διεκδικεί ξανά την εκλογή του στο συνέδριο του κόμματος αυτό το Σαββατοκύριακο, εν μέσω καταγγελιών από πρώην στελέχη για τηλεφωνικές υποκλοπές και παρατυπίες στους οικονομικούς λογαριασμούς του κόμματος. Η «Δημιουργία, ξανά!» φαίνεται πως θέλει ξανά τη δημιουργία της…
Αδέκαστη
*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 7 Απριλίου 2013
