Ο παλιόφιλος Τσάρλι Σιν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, έστω και για τους λάθος λόγους. Εκείνη η φιλενάδα, η Ντέμι Μουρ γυρίζει τη μία ταινία πίσω από την άλλη και ο «πιτσιρικάς» ο Τομ Κρουζ, αν και περνάει μια κάποια ύφεση στην καριέρα του, απασχολεί τους πάντες. Ηταν σκέψεις του Ρομπ Λόου, που εγκλωβισμένος σε άχαρους τηλεοπτικούς ρόλους, ένιωσε μάλλον ξεχασμένος σε σύγκριση με τα άλλα τα θηρία της «Brat Pack». Και φρόντισε να μας υπενθυμίσει ότι είναι εδώ εκδίδοντας την αυτοβιογραφία του, «Stories I Only Tell Μy Friends».
Η οποία αυτοβιογραφία, μολονότι επιχειρεί να αγγίξει και τα ύστερα προσωπικά προβλήματα του Λόου με το αλκοόλ και την κοκαΐνη, δεν παύει να είναι κυρίως μια ανθολογία ιστοριών από τα νεανικά χρόνια του ωραίου Ρομπ στο Μαλιμπού, δίπλα στον Τσάρλι και την Ντέμι, τον Ματ και τον Μίκι, τον Τομ και βέβαια τον Εμίλιο: τα τρομερά παιδιά μιας παλιοπαρέας, που σε ένα ανύποπτο άρθρο του στο «Νew York Magazine» ο δημοσιογράφος Ντέιβιντ Μπλουμ είχε βαφτίσει «Brat Pack»· ένα κλείσιμο του ματιού των ορμητικών 80s στη θρυλική «Rat Pack» των Φρανκ Σινάτρα, Ντιν Μάρτιν, Πίτερ Λόφορντ και Σάμι Ντέιβις Τζούνιορ.
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ξεπηδούν προσωπικές ιστορίες των νεαρών πρωταγωνιστών εμβληματικών ταινιών της δεκαετίας του ’80 όπως ήταν «Οι Αουτσάιντερ: Επαναστάτες χωρίς αύριο» και «Το μπαράκι του Σαν Ελμο». Η κυκλοφορία του βιβλίου από τις εκδόσεις Henry Holt and Co στις 26 Απριλίου, αποτελεί και αυτή μια απεικόνιση της νοσταλγίας των 80s που είναι πλέον κυρίαρχη καθώς οι έφηβοι του τότε είναι τώρα οι σημερινοί σαραντάρηδες.
Ο Λόου δεν θα γινόταν κολλητός των αδελφών Εμίλιο Εστεβεζ και Τσάρλι Σιν ή των αδελφών Πεν, αν η μητέρα του δεν αποφάσιζε το 1976 να μετακομίσουν από τη Βιρτζίνια στο Μαλιμπού της Καλιφόρνια για να μεγαλώσει ο γιόκας της σε καλύτερο κλίμα.
{{{ moto }}}
Το «κλίμα» που συνάντησε ο Λόου στην ταπεινή οικία του Πόιντ Ντιούμ ήταν όντως ζωογόνο: γειτονόπουλα ήταν τα παιδιά του Μάρτιν Σιν που εκείνη την εποχή γύριζε το «Αποκάλυψη Τώρα». Στην άλλη πλευρά του δρόμου μεγάλωναν τα παιδιά της οικογένειας Πεν: «Μαντέψτε ποιος ήταν κολλητός του Κρις (Πεν). Ο Τσάρλι (Σιν)» γράφει. Οταν μια ημέρα τον πήγαν οι φίλοι του να δει κάτι μινιατούρες για μια παράξενη ταινία επιστημονικής φαντασίας που ήταν τότε στα σκαριά, του είδε το Μιλένιουμ Φάλκον από τον «Πόλεμο των Αστρων».
Στο σχολείο, το λύκειο της Σάντα Μόνικα, ο Λόου έγινε φίλος και με τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ. «Στο μάθημα της ιστορίας έκανα παρέα μαζί του. Ενας ιλαρός τύπος που του άρεσε να τραγουδάει μεσαιωνικά ποιήματα. Κανένας δεν ήταν πιο αστείος και πιο ευφυής από αυτόν» γράφει ο Λόου. Για τον Τσάρλι Σιν πάλι αναφέρει: «Ηταν λάτρης των θεωριών συνομωσίας. Καμιά φορά φορούσε αλεξίσφαιρο γιλέκο κάτω από τα ρούχα του και πάντα ήθελε να συζητάμε την πιθανότητα η Σελήνη να ήταν κενή στο εσωτερικό και το ενδεχόμενο τον JFK να τον σκότωσε η κινεζική μαφία».
Ο Λόου αφιερώνει σημαντικό μέρος στην οικογένεια των Σιν. Περιγράφει πώς πρωτογνώρισε τον σεβάσμιο Μάρτιν Σιν: «είμασταν στην παραλία, φορούσε στρατιωτική στολή, κράδαινε ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ και φώναζε: «τι κάνετε εδώ;»» – o Σιν είχε μόλις επιστρέψει από τα εφιαλτικά γυρίσματα του «Αποκάλυψη Τώρα».
Περισσότερο φίλος του Λόου ήταν ο Εμίλιο Εστέβεζ, ο μεγαλύτερος γιος του Μάρτιν Σιν. Ο Λόου περιγράφει στο βιβλίο τις συμβουλές που τους έδινε ο Μάρτιν για το πώς να αντιμετωπίσουν τον κολοσσό Φράνσις Φορντ Κόπολα στα γυρίσματα του φιλμ «Οι Αουτσάιντερ», του φιλμ που ουσιαστικά σύστησε στο Χόλιγουντ μια ολόκληρη γενιά ηθοποιών (δείτε σπάνιο υλικό από τα δοκιμαστικά των ηθοποιών εδώ).
Για να παραλέσουν έτσι από τις σελίδες όλοι οι υπόλοιποι μεγάλοι και μικροί της βιομηχανίας του θεάματος. O Τομ Κρουζ και ο Πάτρικ Σουέιζι: «“Αμέ! Γιαχού!” χειροκρότησε ο Πάτρικ Σουέιζι ουρλιάζοντας σαν λύκος. Λατρεύω τον ενθουσιασμό του. Κάνει τον Τομ Κρουζ να μοιάζει με λοβοτομημένο». Ο Μίκι Ρουρκ, τον σόκαρε όταν τον πρωτοσυνάντησε: «εμφανίστηκε με βρώμικα μακριά μαλιά και αξύριστος για ημέρες, σαν άστεγος. Και φορούσε πατίνια».
Η Σάρα ήταν το κορίτσι με το οποίο βγήκε μια φορά για σόδα. Αργότερα στις σελίδες – καθώς ο Λόου συχνά παίζει με τον αναγνώστη και δεν γράφει το πλήρες όνομα στην αρχή του κεφαλαίου – θα μάθουμε ότι επρόκειτο για τη Σάρα Τζέσικα Πάρκερ. Μια άλλη φορά ο Ρομπ γνώρισε ένα όμορφο μελαψό κορίτσι: “Γεια σου είμαι η Τζάνετ. Θέλω να ασχοληθώ με τη μουσική. Αφού το κάνουν τα αδέλφια μου, γιατί να μην το κάνω και εγώ;”». Ηταν η Τζάνετ Τζάκσον.
Η Αμερική λατρεύει να έχει ήρωες, ακόμη και με σκοτεινές πλευρές. Ετσι, το βιβλίο που είναι θαρρείς μια ανεκδοτολογική εξιστόρηση του υπέροχου κόσμου του Χόλιγουντ στη δεκαετία του ’80, σημειώνει ήδη μεγάλη επιτυχία, αποσπώντας και αξιόλογες κριτικές από τους «New York Times», το «Time» και το «Vanity Fair».
Στα 47 του χρόνια ο Ρομπ Λόου κάνει έναν τίμιο απολογισμό της ζωής του, αν και στέκεται περισσότερο στη λαμπερή πλευρά της. Η ίδια πλευρά που τον εγκλώβισε κιόλας: «Δεν υπήρχε απολύτως καμία περίπτωση να έπαιρνε κάποιος έναν 19χρονο όμορφο όσο εμένα, στα σοβαρά. Ο κόσμος έκρινε αμέσως από την εμφάνιση».
