«Δεν υπάρχει κωμικός που να μην καταδιώκεται από κάποια μορφή κατάρας, γιατί την κωμωδία δύσκολα τη λαμβάνεις σοβαρά υπόψη» μού είχε πριν από μερικά χρόνια στο Βερολίνο ο Ρόμπιν Γουίλιαμς. Δεν έχει άδικο. Εκτός από τον ίδιο τον Γουίλιαμς αμέτρητοι είναι οι κωμικοί στην ιστορία της κινηματογραφικής κωμωδίας που θεωρήθηκαν ταλέντα «περιορισμένων δυνατοτήτων» ώσπου να αποδείξουν το αντίθετο. Από τον Πίτερ Σέλερς ως τον Μπιλ Μάρεϊ, από τον Λουί ντε Φινέ ς ως τον Τζέρι Λούις. Από τον Τομ Χανκς ως τον Τζιμ Κάρεϊ.
Ηθοποιός με μοναδικές ικανότητες στην κωμωδία, άψογος χειριστής ενός σώματος που θυμίζει κρεμάστρα και ενός προσώπου που νομίζεις ότι είναι φτιαγμένο από πλαστελίνη, ο Τζιμ Κάρεϊ κάθε άλλο παρά αδιάφορος έχει υπάρξει σε ρόλους που ισορροπούν ανάμεσα στην κωμωδία και στο δράμα.
Παρ΄ όλα αυτά δεν έχει ακόμη εξοφλήσει το γραμμάτιο που υπέγραψε στα μέσα της καριέρας του, όταν για να γίνει όνομα εμφανιζόταν σε χαμηλού επιπέδου κακόγουστες κωμωδίες όπως ο «Αce Ventura Ντετέκτιβ ζώον» ή «Ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος» (παραγωγής, και οι δύο, του 1994). Ηθοποιός από τη δεκαετία του ΄70 καθυστέρησε να αποβάλει τη στάμπα τού αμιγώς κωμικού με ταινίες όπως «Τruman show», «Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού», «Νούμερο 23» και προσφάτως «Ι love you Ρhilip Μorris» που προβάλλεται από την περασμένη Πέμπτη στις αίθουσες.
Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα η ταινία των Γκλεν Φικάρα, Τζον Ρέκουα παρακολουθεί την αλλόκοτη ζωή του Στίβεν Τζέι Ράσελ (Κάρεϊ), ενός συνηθισμένου ανθρώπου του οποίου η τακτοποιημένη ζωή (αστυνομικός, σύζυγος και πατέρας δύο παιδιών) θα ανατραπεί εξαιτίας ενός σοβαρού τροχαίου ατυχήματος που του φέρνει την απόλυτη… επιφοίτηση: στην πραγματικότητα είναι ομοφυλόφιλος και αποφασισμένος να γευτεί τη ζωή σε όλο της το μεγαλείο- ακόμη και αν χρειαστεί να παραβιάσει τον νόμο.
«Υπάρχουν πολλά διαφορετικά πράγματα σε αυτήν την ταινία που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον» είπε ο Κάρεϊ στο περσινό φεστιβάλ των Καννών. «Ενα από αυτά ήταν η σεξουαλικότητα του Ράσελ. Στην αρχή,όταν “βγαίνει από την ντουλάπα”, είναι πολύ φανταχτερός.Σιγά σιγά, όμως, αρχίζει να βρίσκει τις ισορροπίες του και έναν δικό του τρόπο ζωής.Το σημαντικότερο είναι ότι όλα αυτά τα κάνει για την αγάπη, στοιχείο που μου άρεσε περισσότερο. Οταν διάβαζα πρώτη φορά το σενάριο, στην πρώτη σελίδα σκεφτόμουν πως μισώ αυτόν τον τύπο. Λίγο αργότερα όμως τού έβγαζα το καπέλο».
Φιλώντας τον Γιούαν Μακ Γκρέγκορ
Για τον Κάρεϊ οι τολμηρότερες σκηνές της ταινίας δεν ήταν απαραιτήτως και οι δυσκολότερες. Ο ασυγκράτητος έρωτας που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον Ράσελ και σε έναν συγκρατούμενό του, τον Φίλιπ Μόρις ( Γιούαν Μακ Γκρέγκορ ), είχαν ως αποτέλεσμα να λάβουν χώρα σκηνές που κανείς από τους δύο ηθοποιούς δεν συνηθίζει. Πρωτοφανείς, δε, για το συντηρητικό προφίλ του Κάρεϊ. «Υπήρχαν άνθρωποι στο περιβάλλον μου που ανησύχησαν αλλά δεν έδωσα σημασία» είπε ο ίδιος. «Η ταινία μιλάει για έναν έρωτα και εφόσον είμαστε επαγγελματίες ηθοποιοί , τόσο ο Μακ Γκρέγκορ όσο και εγώ, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι σε αυτές τις περιπτώσεις οφείλεις να αφήνεις στην άκρη τις σεξουαλικές προτιμήσεις σου και να σκέφτεσαι ότι απλώς αγαπάς έναν άνθρωπο. Αντρας ή γυναίκα,δεν έχει σημασία. Η αγάπη είναι αγάπη».
«Εχω την αίσθηση ότι στο Τέξας δεν θα αρέσει και τόσο η ιδέα της ταινίας» είπε, εξηγώντας τον λόγο για τον οποίο δεν μπόρεσε να μιλήσει με τον ίδιο τον Στίβεν Ράσελ στη διάρκεια των ερευνών του. Ο Ράσελ εξευτέλισε όσο κανείς άλλος τις Αρχές του Τέξας, όπου συνελήφθη, φυλακίστηκε και δραπέτευσε πολλάκις. Σήμερα εκτίει ποινή φυλάκισης και μάλιστα στην απομόνωση. «Δεν έχω κάνει φυλακή» εξήγησε ο Κάρεϊ, «οπότε η εμπειρία των γυρισμάτων ήταν παράξενη. Προσπαθούσα να σκέφτομαι τον Στίβεν και πώς θα το διαχειριζόταν μέσα του.Αν βρισκόμουν στη θέση του,θα έπρεπε να βρω έναν τρόπο να συμβιβαστώ με την πραγματικότητα της φυλακής- κάτι σαν συνείδηση που θα μου επέτρεπε ακόμη και μέσα στη φυλακή να αισθάνομαι ελεύθερος.Φαντάζομαι πως είναι κάτι που πρέπει να κάνεις για να επιβιώσεις σε μια τέτοια πραγματικότητα».
Το πολυσύνθετο ταλέντο του Τζιμ Κάρεϊ έκανε έντονη την παρουσία του το 2004, τη χρονιά της δραματικής κωμωδίας «Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού» και του «Λέμονι Σνίκετ: μια σειρά από ατυχή γεγονότα», όπου υποδυόμενος τον διεστραμμένο κόμη Ολαφ που ταλαιπωρεί σε σημείο σαδισμού τρία ορφανά αδέλφια εξουσίασε την οθόνη, αλλάζοντας μορφές σαν ένας Πίτερ Σέλερς των καιρών μας.
Ο πραγματικός Τζιμ Κάρεϊ είναι πολύ διαφορετικός από το αναμμένο φιτίλι που μας έχει συνηθίσει ως ηθοποιός. Παιδικό πάθος του υπήρξε η ζωγραφική ενώ οι γονείς του ήταν αυτοί που τον βοήθησαν να σκεφτεί σοβαρότερα την ενασχόλησή του με την κωμωδία. Αποκαλεί τον εαυτό του χαζομπαμπά (είναι πατέρας μιας κόρης και έχει κάνει δύο αποτυχημένους γάμους), ήσυχο σε σημείο ανίας, σπιτόγατο και χωρίς κανένα ενδιαφέρον σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη του κοινωνικού προφίλ του. «Μια στις τόσες, κάποιος φίλος με τραβολογά για να πάμε σε κανένα κλαμπ ή κάτι τέτοιο και ενώ αναγκάζομαι να πάω γιατί είμαι υποχρεωμένος να κάνω δημόσιες εμφανίσεις.Τότενιώθω τελείως έξω από τα νερά μου».
Η ταινία «Ι love you Ρhilip Μorris» προβάλλεται από την περασμένη Πέμπτη στις αίθουσες Ο πραγματικός απατεώνας, ένας σύγχρονος Μινγχάουζεν
O Στίβεν Τζέι Ράσελ, που υποδύεται ο Τζιμ Κάρεϊ στο «Ι love you Ρhilip Μorris»,γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1957 και υιοθετήθηκε από συντηρητική οικογένεια της Βιρτζίνια όπου και μεγάλωσε.Στη δεκαετία του ΄70 δημιούργησε οικογένεια και υπηρέτησε στην αστυνομία.Αναζητώντας τη βιολογική μητέρα του έμαθε να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά τις βάσεις πληροφοριών, σκαλίζοντας τα αρχεία της Εθνικής Υπηρεσίας Αστυνομικών Τηλεπικοινωνιών και του Εθνικού Κέντρου Πληροφοριών Δίωξης Εγκλήματος.Από τότε άρχισε να ζει στο ψέμα: με ανορθόδοξα μέσα έπιασε δουλειά ως διευθυντής πωλήσεων στην εταιρεία White Swan Foodservice στο Χιούστον του Τέξας,πείθοντας τον πρόεδρο της εταιρείας ότι διαθέτει ανώτατα πτυχία στη διαχείριση νωπών τροφίμων. Οταν αποκαλύφθηκε ότι ο Ράσελ ήταν ομοφυλόφιλος η White Swan τον απέλυσε και εκείνος έπεισε τους προέδρους δύο άλλων εταιρειών τροφίμων πως είχε τα απαραίτητα προσόντα για να τον προσλάβουν.Επί μεγάλο διάστημα ώσπου να τον συλλάβουν πρώτη φορά ο Ράσελ κυκλοφορούσε με τουλάχιστον 14 ψευδώνυμα ενώ για τις αποδράσεις του μεταμφιεζόταν σε δικαστή, γιατρό, αστυνομικό και μάστορα.Τον Μάιο του 1993,αφού δραπέτευσε από τις φυλακές της κοινότητας Χάρις στο Χιούστον του Τέξας,πήρε τη θέση διευθύνοντος στελέχους της εταιρείας Νorth Αmerican Μedical Μanagement,όπου καταχράστηκε χιλιάδες δολάρια. Στη φυλακή Χάρις γνώρισε και ερωτεύτηκε τον Φίλιπ Μόρις και επίσης άρχισε να μελετά πληροφορίες για το ΑΙDS.Αρχισε να παίρνει καθαρτικά για να γίνεται προσομοίωση με τα συμπτώματα της ασθένειας και κατασκεύασε πλαστό πιστοποιητικό που δήλωνε ότι πάσχει από ΑΙDS. Ετσι έπεισε τους γιατρούς για την «κατάστασή του». Κορόιδεψε τον γιατρό του ότι έχει εγκριθεί μια «μετακίνηση ειδικών αναγκών» για να μεταφερθεί στο νοσοκομείο και μόλις βρέθηκε έξω από τη φυλακή μεταμφιέστηκε σε γιατρό, ενημερώνοντας τη φυλακή ότι ο Ράσελ πέθανε από ΑΙDS! Οταν αργότερα το FΒΙ τον έθεσε υπό επιτήρηση,ο Ράσελ κατόρθωσε να μιμηθεί πράκτορα της υπηρεσίας στο κινητό του τηλέφωνο,πείθοντας τους αξιωματικούς που τον φρουρούσαν να φύγουν. Βγήκε και πάλι από το νοσοκομείο,τον συνέλαβαν εκ νέου λίγο αργότερα και τελικά τον έβαλαν στην απομόνωση όπου εξακολουθεί να παραμένει.
