Αύριο το «4» ολοκληρώνεται. Η σειρά που τερμάτισε πρώτη στην κατηγορία της τελειώνει οριστικά και ο δημιουργός της Χριστόφορος Παπακαλιάτης μιλώντας αποκλειστικά στο «Βήμα» κάνει έναν πρώτο απολογισμό, σχολιάζει την κρίση και το τηλεοπτικό τοπίο, αποκαλύπτει τα σχέδιά του και δίνει μια γεύση από το τι θα παρακολουθήσουμε αύριο.

– Η σειρά την οποία υπογράφετε τερμάτισε πρώτη σε τηλεθέαση. Νιώθετε δικαιωμένος;

«Αν νιώθω κάτι αυτό είναι όχι δικαιωμένος αλλά ανακουφισμένος που μια τόσο δύσκολη δουλειά, για την οποία δουλέψαμε πολύ σκληρά τόσοι άνθρωποι, είχε την αποδοχή και την επιβράβευση που όλοι μας υποσυνείδητα επιζητούμε. Το “4” ήταν ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου γενικά, το οποίο χαίρομαι που έκλεισε έτσι καλά και μου δίνει άλλη δύναμη για να ανοίξω το επόμενο…».

– Δεδομένης της οικονομικής ύφεσηςθεωρείτε ότι έρχεται το τέλος της καλής τηλεόρασης;

«Για τέλος δεν είμαι σίγουρος, για μια δυσάρεστη παρένθεση όμως ναι. Εξάλλου πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι που καιρό τώρα συμβαίνει· απλά τώρα εφαρμόζονται αναγκαστικά ακραίες λύσεις, μια και δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Αν θυμάστε, πριν από τέσσερα-πέντε χρόνια γυρίζονταν μέσα σε μία σεζόν 30-35 σίριαλ και κατά ένα τεράστιο ποσοστό οι “εμπλεκόμενοι” τα αντιμετώπιζαν σαν αρπαχτές, πάρεργο, εύκολα φράγκα. Ουσιαστικά γινόταν μια λάθος κατανομή και ένας λάθος χειρισμός από τους λάθος ανθρώπους. Και όλο αυτό σε μια αγορά που είναι πάρα πολύ μικρή και δεν αντέχει τόσες δουλειές. Είναι δυνατόν να μη φτάναμε σε ένα τόσο δυσάρεστο σημείο; Το τραγικό είναι ότι από τις 35 δουλειές φθάσαμε σήμερα στις πέντε και αυτές όσο πιο φτηνά γίνεται. Θέλω όμως να ελπίζω ότι όλο αυτό το σκληρό και σχεδόν απάνθρωπο σκηνικό που τώρα υπάρχει θα καταφέρει να ισορροπήσει κάποια στιγμή. Να καθαρίσει. Πείτε με, αν θέλετε, αφελή, πιστεύω όμως ότι τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο σε βάθος χρόνου. Θα βρεθούν νέοι τρόποι έκφρασης της “μυθοπλασίας”». – Εσείς ως δημιουργός πώς βλέπετε την επιβολή του φόρου 20% στην τηλεοπτική διαφήμιση;

«Σαν να τραβάς τα σωληνάκια σε κάποιον ασθενή στην εντατική. Σαν να του μειώνεις το οξυγόνο και να κάνεις πολύ αργή την ανάρρωσή του. Τα πράγματα ήταν ήδη πολύ δύσκολα από πέρυσι και το τελευταίο αυτό χτύπημα ήταν πολύ δυνατό. Ρίχνει ακόμη ένα 20% τις πιθανότητες για καλή μυθοπλασία στην τηλεόραση, την οποία ο κόσμος έχει ανάγκη. Με αυτόν τον τρόπο εξαναγκάζουν τα κανάλια να παράγουν εξωφρενικά φθηνά προϊόντα. Είναι κρίμα γιατί για άλλη μία φορά χάνεται το μέτρο. Αλλο οικονομία, άλλο απραγία… Και φυσικά, όπως πάντα, την πληρώνουν οι άνθρωποι που αναγκαστικά τώρα θα μείνουν χωρίς δουλειά. Και δεν μιλάω για τους άχρηστους (που επίσης έχουμε πολλούς στον χώρο μας). Μιλάω για ανθρώπους επαγγελματίες, ταλαντούχους, απαραίτητους, που δεν έχουν πού να απορροφηθούν. Είναι γενικά μια πολύ δύσκολη περίοδος της τηλεόρασης».

– Θα μπορούσατε να δουλέψετε σε ένα τέτοιο τηλεοπτικό περιβάλλονή η ακριβή παραγωγή είναι συστατικό της δουλειάς σας; «Είμαι ένας άνθρωπος που έχω μάθει να δουλεύω και τις περισσότερες φορές να καλύπτω και να κάνω και τις δουλειές των άλλων (όταν αυτό χρειάζεται) προκειμένου να βγει το αποτέλεσμα που πιστεύω ότι αξίζει να σταθεί απέναντι στον θεατή αλλά και στο κανάλι που μου έδωσε τα χρήματα. Αρα φυσικά και θα μπορούσα να προσαρμοστώ σε μια δύσκολη εποχή. Παντού θα επιβίωνα αν πίστευα σε αυτό που κάνω. Εδώ όμως δεν μιλάμε για ακριβή παραγωγή ή όχι. Μιλάμε για ανυπαρξία παραγωγής. Οχι πως πριν τα πράγματα ήταν καλύτερα στις ελληνικές παραγωγές αλλά τουλάχιστον υπήρχαν τα χρήματα, που μου έδιναν την ευκαιρία, εμένα προσωπικά, να έχω τον χρόνο να δουλέψω. Εγώ αυτό πάντα ζητούσα: χρόνο. Τώρα που αυτός ο χρόνος μειώνεται στο ελάχιστο, όχι, δεν με αφορά».

– Αν το κανάλι σάς έδινε εγγυήσεις για διασφάλιση του μπάτζετ που είχατε,θα συνεχίζατε και την επόμενη σεζόν με τους «4»;

«Ναι, ήταν κάτι που το σκεφτόμασταν πολύ σοβαρά. Στο κανάλι, όμως, όσο και να στήριζε τους “4”, ήταν αβάσταχτο ένα τέτοιο κόστος. Υπό τις υπάρχουσες συνθήκες ήταν πρακτικά αδύνατον. Και ειδικά και με αυτόν τον φόρο του 20% οι “4” θα έπρεπε να γίνονταν “1”. Αλλη δουλειά, δηλαδή».

– Εσείς ως νέος άνθρωπος πώς αντιδράτε στην κρίση;

«Δεν είμαι ένα αντικειμενικό παράδειγμα νέου στη χώρα αυτή, άρα ό,τι κι αν πω θα είναι λίγο μπροστά σε αυτά που βλέπω κι ακούω. Σίγουρα θυμώνω, σίγουρα αναρωτιέμαι και εγώ όπως όλοι τι στο διάολο φταίει και ψάχνω να βρω τις δικές μου λύσεις και τους δικούς μου τρόπους αντίδρασης σε όλο αυτό. Αν όμως κι εγώ είχα απολυθεί, αν κι εγώ δεν είχα να πληρώσω το ενοίκιο και το φαΐ του παιδιού μου, τότε θα ήμουν ένας άλλος οργισμένος άνθρωπος που θα σας απαντούσε διαφορετικά και ίσως και τίποτε από όσα λέμε τόση ώρα να μην είχε αξία. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και εγώ δεν οργίζομαι με όλη αυτή την αδικία, την οποία σε αρκετά επίπεδα υπόκειμαι κι εγώ. Απλά η απόγνωσή μου σε πρακτικά κομμάτια είναι περιορισμένη».

– Για το μέλλονέχετε κάποια σχέδια ήδη καταστρώσει;

«Είναι τρομερό γιατί, ενώ κανονικά δεν θέλω, τα βράδια πιάνω τον εαυτό μου να φτιάχνει σκαλέτες για σενάρια. Μαζεύω ιδέες και ιστορίες που υποσυνείδητα γνωρίζω ότι θα γίνουν πράξη. Το θέατρο και η ταινία είναι σε αυτή τη φάση τα μόνα που συζητάω επί της ουσίας. Το δύσκολο είναι όταν πρέπει να επιβάλεις στον εαυτό σου να μείνει για λίγο καιρό ακίνητος. Και εγώ αυτό πρέπει να κάνω ώστε να ευχαριστηθώ την επόμενη δουλειά».

Οι παπαράτσι και ο έρωτας

– Αν και άλλοτε οι παπαράτσι σάς καταδίωκαν, το τελευταίο διάστημα η προσωπική σας ζωή είναι καλά κρυμμένο μυστικό. Προσωπική κατάκτησηή τυχαίο;

«Τυχαίο φαντάζομαι. Ισως επειδή τώρα είμαι χωρίς σχέση».

– Ο έρωτας λειτουργεί συμπληρωματικά στην έμπνευσή σας;

«Καταστροφικά. Στην αρχή. Λίγο αργότερα όμως αναζωογονητικά, λυτρωτικά και εν τέλει καθοριστικά. Οχι μόνο ο έρωτας όμως. Ο,τι βιώνω και ό,τι φαντάζομαι».

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
– Πώς τελειώνει η σειρά; Θα μας αποκαλύψετε ένα μυστικό;

«Το τελευταίο επεισόδιο πραγματεύεται το εξής ερώτημα: “Υπάρχει το Για Πάντα;”. Είναι ένα ερώτημα που όλοι κατά καιρούς θέτουμε στον εαυτό μας· που αφορά τις σχέσεις και ειδικά τις ερωτικές. Τώρα αν ο έρωτας τελικά θα κερδίσει στην ιστορία των δύο ηρώων, αυτό είναι κάτι που καλύτερα να το δείτε αύριο. Ομως οι “4” είναι ένα σενάριο που θα μπορούσε να υπάρχει για πάντα. Γι΄ αυτό διάλεξα και αυτόν τον τίτλο για το τελευταίο επεισόδιο. Δεν τελειώνουν τέτοιου είδους σχέσεις σαν αυτές που χτίστηκαν σε αυτό το σενάριο. Εξελίσσονται, χαλάνε, ξαναφτιάχνουν, μετουσιώνονται. Στον έρωτα όμως είναι αλλιώς… Εκεί θέλω να επικεντρώνομαι. Γι΄ αυτόν θέλω να τα κάνω όλα, ακόμα και όταν αυτός τελικά δεν κρατάει “για πάντα”. Με λίγα λόγια το τελευταίο επεισόδιο δεν είναι τόσο ένα επεισόδιο αποκαλύψεων και ανατροπών όσο ένα επεισόδιο “επίλογος” σε τέσσερις ιστορίες που έπρεπε να τελειώσουν βιαστικά λόγω των γεγονότων. Επρεπε μέσα στα δύο τελευταία επεισόδια να αναπτύξω και να κλείσω σεναριακά ιστορίες που είχαν στηθεί εξαρχής για περισσότερα επεισόδια».

– Αληθεύουν οι φήμες που θέλουν τους «4» να μεταφέρονται στη μεγάλη οθόνη; Ενδεχομένως να δούμε εκεί εξελίξεις;

«Είναι μια πρόταση που έχει γίνει, αλλά ακόμη δεν έχω καταλήξει. Δεν έχω προλάβει να τη σκεφτώ σοβαρά. Πιστεύω πως είναι καθαρά θέμα σεναρίου. Αν βρω μια ενδιαφέρουσα σεναριακή πρόταση που να αφορά τους “4” στον κινηματογράφο τότε ίσως και να έχει ενδιαφέρον. Το δύσκολο είναι ένα τηλεοπτικό σενάριο να το κάνεις κινηματογραφικό. Είναι δύο πολύ διαφορετικά είδη, θέλει σκέψη».