ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ H ιστορία του δεν «αρχίζει απ΄ τα βουνά», ασφαλώς όμως «πάει στο Κέντρο και ύστερα στη Δεξιά». Πρόκειται για τον Μπερνάρ Κουσνέρ , τον σύγχρονο…. Ηλία Τσιριμώκο της Γαλλίας, ο οποίος από τη «φαντασία στην εξουσία» του Μάη του ΄68 αναλαμβάνει- χάρη στην πολιτική φαντασία του Νικολά Σαρκοζί – την εξουσία του υπουργείου Εξωτερικών της Γαλλίας.
Στην εποχή του Τσιριμώκου, ωστόσο, δηλαδή την περίοδο της νιότης του Μπερνάρ Κουσνέρ, τίποτε δεν έδειχνε ότι κάποτε θα γινόταν «άλλος».
Γιος ενός εβραίου Λετονού και μιας χριστιανής Γαλλίδας, αλλά και εγγονός ενός παππού και μιας γιαγιάς που έσβησαν στο Αουσβιτς, ο Κουσνέρ έλεγε από νωρίς στους συμφοιτητές του πως συνηθίζει «να φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν». Ισως γι΄ αυτό το 1964 ο εικοσιπεντάχρονος τότε φοιτητής της Ιατρικής βρίσκεται στην Κούβα και γράφει την πρώτη διατριβή του με θέμα… τον Τσε Γκεβάρα.
Στον γαλλικό Μάη του ΄68 είναι πρόεδρος της επιτροπής κατάληψης της Ιατρικής Σχολής του Παρισιού. Αφήνει τους συντρόφους του να συνεχίσουν την επανάσταση χωρίς αυτόν και τον Αύγουστο του 1968 βρίσκεται στην Μπιάφρα με τον Ερυθρό Σταυρό. Τρία χρόνια αργότερα ιδρύει τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Πολλαπλασιάζει τις «ανθρωπιστικές αποστολές» και το 1979 στέλνει ένα πλωτό νοσοκομείο στο Βιετνάμ.
Το 1981, διαζευγμένος, πατέρας τριών παιδιών, συναντά το τότε ανερχόμενο αστέρι της γαλλικής δημοσιογραφίας Κριστίν Οκρέντ. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1988, τον «εντοπίζει» ο Φρανσουά Μιτεράν και έκτοτε αναλαμβάνει διάφορα υπουργεία, κυρίως της Υγείας και της Ανθρωπιστικής Βοήθειας.
Το 1999, προς μεγάλη απελπισία των Σέρβων, αναλαμβάνει το σημαντικότερο πόστο της ως τώρα σταδιοδρομίας του: αυτό του πολιτικού διοικητή του ΟΗΕ στο Κοσσυφοπέδιο. Οι συνομιλίες του με Κλίντον, Μπλερ, Σιράκ, Αναν κ.ά. είναι τακτικές. Τον Ιανουάριο του 2001 αποχωρεί και έκτοτε διεκδικεί ανεπιτυχώς διάφορα διεθνή πόστα.
Το 2003 η γαλλική κοινή γνώμη με έκπληξη πληροφορείται ότι αντί 25.000
ευρώ συνέταξε για λογαριασμό της πετρελαϊκής εταιρείας Τotal μια έκθεση εξωραϊσμού της διεθνούς εικόνας της χούντας της Μιανμάρ (πρώην Βιρμανία), όπου δραστηριοποιείται επιχειρηματικά η Τotal. Δωρίζει τις 25.000 ευρώ σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, προσπαθώντας να σώσει την αμαυρωμένη (και διότι στήριξε την επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ) δημόσια εικόνα του.
Στο μεταξύ οι σοσιαλιστές σύντροφοί του μάλλον τον έχουν ξεχάσει, παρά το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις τον «χαϊδεύουν».
Ο ίδιος δεν κρύβει την αντιπάθειά του προς τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ και τον περασμένο Δεκέμβριο στέλνει ένα (ακόμη…) μήνυμα προς τα δεξιά. Δηλώνει ότι ευχαρίστως θα αναλάμβανε υπουργείο σε «κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Σαρκοζί».
Σήμερα, εκτός εντυπωσιακού απροόπτου, ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας τού απαντά ότι το μήνυμα ελήφθη… και αξιοποιείται.
