Το 1957 η αμερικανική ταινία «Οι 12 ένορκοι» χάρισε στον πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη Σίντνεϊ Λουμέτ τη Χρυσή Αρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου, αποσπώντας αργότερα τρεις υποψηφιότητες για Οσκαρ. Βασισμένη στο θεατρικό έργο του Ρέτζιναλντ Ρόουζ, η ταινία περιέγραφε τη θυελλώδη διαδικασία που λαμβάνει χώρα μέσα στο δωμάτιο συνεδρίασης των ενόρκων ώστε να αποφασιστεί αν ο λατινικής καταγωγής κατηγορούμενος για φόνο ήταν ή όχι ένοχος. Η σημαντική αυτή ταινία εστίασε στη σύγκρουση ανάμεσα στον φυλετικό ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία της αμερικανικής κοινωνίας και στην απλή λογική και στην προσπάθεια κατανόησης που εξέφραζε ένας από τους ενόρκους ( Χένρι Φόντα ), ο μόνος που διατηρούσε επιφυλάξεις για την ενοχή του κατηγορουμένου.
Μισό αιώνα αργότερα ο ρώσος σκηνοθέτης Νικίτα Μιχάλκοφ (ο οποίος στο παρελθόν έχει ανεβάσει το έργο του Ρόουζ στη Θεατρική Σχολή Σουκίνσκι) το μετέφερε παραλλαγμένο στον κινηματογράφο. Στο «12» του Μιχάλκοφ, που προβλήθηκε χθες στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα, κατηγορούμενος είναι Τσετσένος και θύμα ο ρώσος πατριός του. Αυτομάτως η ταινία παίρνει έντονες πολιτικές διαστάσεις, οι οποίες αποκρυσταλλώνονται στην οθόνη μέσα από τις θαυμάσιες ερμηνείες 12 εκλεκτών θεατρικών ηθοποιών της Ρωσίας, εγκλωβισμένων σε ένα και μόνο δωμάτιο (ανάμεσα στους ηθοποιούς και ο ίδιος ο Μιχάλκοφ).
«Είναι όμορφο να εκπροσωπείς τη χώρα σου σε ένα φεστιβάλ όπως της Βενετίας» είπε ο σκηνοθέτης του «Ψεύτη ήλιου» και του «Ουργκά», που το 1991 απέσπασε στη Βενετία τον Χρυσό Λέοντα. «Αυτό που πραγματικά με ενδιαφέρει όμως είναι να δουν την ταινία όσο το δυνατόν περισσότεροι Ρώσοι.Οχι για κανέναν άλλον λόγο αλλά επειδή είμαι της γνώμης- και ελπίζω να μην κάνω λάθος-ότι αυτή η ταινία είναι πάρα πολύ σημαντική σήμερα».
Ο Μιχάλκοφ αυτή την εποχή εργάζεται πάνω σε μια συνέχεια της διάσημης ταινίας του «Ψεύτης ήλιος».
