Ενα ανέλπιστο και συνάμα πολύτιμο δώρο εισέπραξε χθες το Πολεμικό Ναυτικό από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών: δύο πολεμικά πλοία εντελώς δωρεάν ως αναγνώριση της ελληνικής συνεισφοράς στον πόλεμο που διεξάγουν οι Αμερικανοί εναντίον της διεθνούς τρομοκρατίας. Πρόκειται για δύο αντιτορπιλικά τύπου Kidds, τα οποία αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε επιχειρησιακή δραστηριότητα στον Αραβικό Κόλπο και πρόκειται εντός των ημερών να ελλιμενισθούν στη Σούδα και εν συνεχεία, σε ειδική τελετή, θα υψωθεί σε αυτά η ελληνική σημαία. Είναι η δεύτερη φορά που οι Αμερικανοί δίνουν αντίτιμο για την ελληνική συμμετοχή σε στρατιωτικές επιχειρήσεις που διεξάγουν, αφού την πρώτη φορά, κατά την περίοδο του Πολέμου του Κόλπου, παραχώρησαν άλλα δύο δικά τους πολεμικά πλοία στο Πολεμικό Ναυτικό.
Το αμερικανικό δώρο έρχεται την ώρα που ο αρχηγός του Ναυτικού αντιναύαρχος κ. Γ. Θεοδωρουλάκης υπέβαλε την παραίτησή του, αρνούμενος να αποστρατεύσει συγκεκριμένο υποναύαρχο που ήταν συμμαθητής και συγχωριανός του, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα τον υπουργό Αμυνας κ. Ι. Παπαντωνίου για παρεμβάσεις στο έργο του. Αποτελεί ωστόσο και ένα δώρο προς τον νέο Α/ΓΕΝ αντιναύαρχο κ. Α. Αντωνιάδη, ο οποίος αρχίζει τη θητεία του στην ηγεσία του ΓΕΝ με δύο πολεμικά πλοία επιπλέον. Τα νέα του καθήκοντα θα αναλάβει την Τρίτη στην τελετή παράδοσης της αρχηγίας στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων.
Παραιτήσεις αρχηγών κλάδων σημειώνονται σπανιότατα στην Ελλάδα ή μάλλον δεν συμβαίνουν ποτέ. Ποιος αλήθεια δεν θυμάται την περίπτωση του ναυάρχου κ. Χρ. Λυμπέρη, αρχηγού ΓΕΕΘΑ, την παραίτηση του οποίου ζήτησε το ΚΥΣΕΑ μετά την περιπέτεια στα Ιμια, πλην όμως ο ναύαρχος αρνήθηκε να παραιτηθεί επικαλούμενος τον νόμο περί τριετούς θητείας; Οπως επίσης και αρκετούς αρχηγούς ΓΕΕΘΑ που προτίμησαν να παραμείνουν στη θέση τους παρά το γεγονός ότι (το 1990 και το 1993) άλλαξε η κυβέρνηση. Ο νόμος άλλωστε για συγκεκριμένη χρονική θητεία των αρχηγών των κλάδων αυτή την έννοια έχει, να υπάρχει μια συνέχεια και ενός είδους πολιτική συναίνεση στην ανωτάτη στρατιωτική ηγεσία.
Η περίπτωση όμως του αντιναυάρχου Θεοδωρουλάκη αποτέλεσε έκπληξη και για τη στρατιωτική αλλά και για την πολιτική ηγεσία. Εκπληξη, γιατί ο αρχηγός δεν παραιτήθηκε διαφωνών με την ακολουθούμενη πολιτική του υπουργείου ούτε βεβαίως λόγω διαφωνίας στην πορεία των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Απλώς παραιτήθηκε αρνούμενος – όπως δήλωσε – να δεχθεί παρεμβάσεις από τον πολιτικό προϊστάμενό του υπουργό Αμυνας.
Τι είδους παρεμβάσεις όμως έγιναν ώστε να οδηγήσουν έναν αρχηγό από τους ικανότερους αξιωματικούς σε παραίτηση; Κρίνεται στις Ενοπλες Δυνάμεις απολύτως φυσιολογικό η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αμυνας να επιθυμεί συγκεκριμένους αξιωματικούς σε συγκεκριμένες θέσεις, αφού σε τελευταία ανάλυση την τελική ευθύνη σε μια δημοκρατία την έχει η κυβέρνηση. Αλίμονο αν οι στρατιωτικοί εξέλεγαν την ηγεσία τους ή οι δικαστικοί εξέλεγαν τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου. Σε καμία δημοκρατική χώρα δεν συμβαίνει τούτο, επειδή ακριβώς ελλοχεύει ο κίνδυνος να δημιουργηθεί ένα «κράτος εν κράτει».
Κάτι παρόμοιο έπραξε στο παρελθόν και ο παραιτηθείς αρχηγός, αποδεχόμενος τις επιθυμίες (εντολές ή «παρεμβάσεις») του προηγούμενου πολιτικού προϊσταμένου του κ. Α. Τσοχατζόπουλου. Οταν, π.χ., ο κ. Τσοχατζόπουλος του είχε ζητήσει να μεταθέσει σε προνομιακές θέσεις ορισμένους αξιωματικούς, ανάμεσα στους οποίους και τον (τότε) υπασπιστή του αρχιπλοίαρχο Ροΐδη, ο κ. Θεοδωρουλάκης, αν και δεν συμφωνούσε, το έπραξε χωρίς να εκφράσει καμία πρόθεση να παραιτηθεί. Οπως το έπραξε και ο (τότε) αρχηγός ΓΕΑ αντιπτέραρχος κ. Γ. Αντωνετσής, ο οποίος αναγκάστηκε, χωρίς ο ίδιος να το επιθυμεί, υπακούοντας σε άνωθεν εντολές, να αποστρατεύσει έναν επιστήθιο φίλο και συμμαθητή του, τον αντιπτέραρχο Κανέλλο.
Τα περί κομματικών παρεμβάσεων που επικαλείται η αντιπολίτευση μάλλον δεν ευσταθούν, δεδομένου ότι το ΠαΣοΚ κυβερνά σχεδόν 20 χρόνια και οι σημερινοί στρατιωτικοί ηγέτες ήταν δεν ήταν με την άνοδο του ΠαΣοΚ στην εξουσία σπουδαστές παραγωγικών σχολών. Ο κ. Παπαντωνίου άλλωστε βεβαιώνει ότι οι περισσότεροι που αποστρατεύθηκαν ήταν φιλικά προσκείμενοι προς το ΠαΣοΚ και έπρεπε να αποστρατευθούν για τις ανάγκες της υπηρεσίας. Κομματικοποίηση στις Ενοπλες Δυνάμεις και κυρίως στην Πολεμική Αεροπορία υπήρξε όντως στο παρελθόν, όταν το κόμμα που ανελάμβανε την εξουσία επανέφερε απόστρατους αξιωματικούς και τους τοποθετούσε αρχηγούς, μερικοί από τους οποίους είχαν μάλιστα συμμετοχή σε… κλαδικές κομματικές οργανώσεις.
Πριν από μερικές ημέρες ο νέος αρχηγός ΓΕΝ αντιναύαρχος Αντωνιάδης είχε μια συνάντηση με τον παραιτηθέντα αρχηγό Ναυτικού. Στη συνάντηση αυτή ο κ. Θεοδωρουλάκης του εκμυστηρεύθηκε ότι πιέζεται να αποστρατεύσει τον συμμαθητή και συγχωριανό του υπαρχηγό του ΠΝ υποναύαρχο Ι. Μανουσογιαννάκη. Ο κ. Αντωνιάδης ρώτησε τον αρχηγό τι τον εμποδίζει να κάνει αυτή την αποστρατεία, δεδομένου ότι ο συμμαθητής του ανέβηκε στην ιεραρχία του Ναυτικού, υπήρχαν άλλοι ισάξιοι αξιωματικοί για να πάρουν τη θέση του και ότι θα έπρεπε να υπάρξει ένα είδος ανανέωσης στον κλάδο. Ο κ. Θεοδωρουλάκης λέγεται ότι απήντησε πως δεν μπορεί να αποστρατεύσει έναν « Κρητικό, Ρεθυμνιώτη» και δεν μπορεί να ανεχθεί οποιεσδήποτε πιέσεις. Η απάντηση του κ. Αντωνιάδη ήταν μάλλον προφητική: «Μα δεν είσαι αρχηγός των Κρητών, είσαι αρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού».
