Ο άνεμος της άγνωστης ψυχής του
«Δραπέτευσε» από την πόλη αναζητώντας μια πιο ευχάριστη ζωή. Ο συνθέτης Κυριάκος Σφέτσας άφησε πίσω του την Αθήνα και εγκαταστάθηκε στη Λευκάδα, το νησί όπου είχε ζήσει τα παιδικά του χρόνια. «Ηταν μια απόλυτα συνειδητή επιλογή» λέει. «Στη Λευκάδα έμαθα τη μουσική, εκεί επέστρεψα τώρα για να ασχοληθώ πιο ήρεμος, πιο ευτυχισμένος με τη μουσική μου». Στη Λευκάδα πρωτοπαρουσίασε το 1999 και ένα κοντσέρτο για βιολοντσέλο, έργο το οποίο θα παιχθεί τώρα για πρώτη φορά στην Αθήνα στο Μέγαρο Μουσικής. Τίτλος του «Ο άνεμος της άγνωστης ψυχής μου». Πρόκειται για μια σύνθεση για την οποία, όπως φαίνεται από τα λόγια του, τρέφει ξεχωριστή αγάπη. Πρόκειται παράλληλα για μια ευκαιρία, με τη συναυλία της Αθήνας, να επιστρέψει για λίγο στην πρωτεύουσα, «αν και δεν μπορώ να σας πω πως μου λείπει ιδιαίτερα».
«Η σκοτεινή, η ανεξιχνίαστη πλευρά της ψυχής μου, αλλά και γενικότερα της ψυχής μας, είναι κάτι, ένας χώρος μαγικός που πάντα ερέθιζε τη φαντασία μου» λέει αναφερόμενος στο έργο του. «Δεν παριστάνω τον ειδικό επί των ψυχοδιανοητικών λειτουργιών, εικάζω όμως πως σε μια περιοχή γεμάτη μυστήρια, εκείνη του νου και της ψυχής, πνέει διαρκώς ένας άνεμος, άλλες φορές ήσυχος και άλλες φορές με ταχύτητα που είναι αδύνατον να μετρηθεί. Φαντασιώνω αυτή την περιοχή, περιπλανιέμαι εντός της με τη μουσική μου, γοητεύομαι από εκείνη, αλλά και στέκομαι έκπληκτος μπροστά στο ανεξερεύνητο μεγαλείο της».
Προσπαθώντας να «εικονογραφήσει» αυτή την άγνωστη πλευρά της ψυχής με ήχους και μελωδίες μιλάει για μια εναγώνια αναζήτηση «που όμως δεν είναι πάντα άγονη. Ακόμη και αν δεν δίνει κάθε φορά αποτελέσματα, θεωρώ πως μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο να προχωρήσει μπροστά». Κατά συνέπειαν «Ο άνεμος της άγνωστης ψυχής μου» δεν είναι απαραιτήτως απαισιόδοξο έργο. «Οχι, βέβαια» τονίζει ο Κ. Σφέτσας. «Ούτως ή άλλως δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν η κρυμμένη πλευρά της ψυχής είναι σκοτεινή. Μπορεί κάλλιστα να είναι φωτεινή. Το άγνωστο δεν είναι πάντα απαισιόδοξο ή τρομακτικό, πιθανόν να κρύβει και κάτι το υπέροχο».
«Εργο προβληματισμού αλλά και αναπόλησης» χαρακτηρίζει συνοπτικά τη σύνθεσή του ο Κ. Σφέτσας. «Νομίζω ότι το διακρίνει μια ιδιαίτερη δραματική φόρτιση» επισημαίνει, «είναι καλύτερα όμως να το ακούσει το κοινό και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Θα μπορούσα να μιλώ για την ψυχή ώρες ατελείωτες, ίσως μάλιστα εκείνα που θα έλεγα να ακούγονταν κοινότοπα. Είναι πιο λογικό να μιλήσει η μουσική, αφού τη μουσική επέλεξα για να μιλήσω κι εγώ. Ολα τα άλλα μπορεί και να είναι… θόρυβοι».
Στο μεταξύ, μακριά από θορύβους, απολαμβάνει την ησυχία του στη Λευκάδα. «Ασχολούμαι με τα πολιτιστικά πράγματα του νησιού και το κάνω με μεγάλο κέφι» λέει. «Το μόνο πράγμα που μερικές φορές αισθάνομαι να μου λείπει είναι η καλλιτεχνική κίνηση της Αθήνας. Το ότι δηλαδή δεν μπορώ να παρακολουθήσω κάποιες συναυλίες, κάποια θεατρικά έργα που θα ήθελα. Φυσικά έρχομαι πότε πότε, έχω και το Internet που με βοηθάει να ενημερώνομαι και να επικοινωνώ…».
Δεν αισθάνθηκε άραγε ότι φεύγοντας από την Αθήνα απομονώθηκε κατά κάποιον τρόπο από την «αγορά» της μουσικής; «Οι δημόσιες σχέσεις μου ήταν πάντοτε κάκιστες» λέει, «οπότε είτε ζούσα στην Αθήνα είτε σε ένα χωριό στη μεθόριο το ίδιο έκανε. Οχι, δεν αισθάνομαι καθόλου απομονωμένος. Ούτε έχω το άγχος της δημοσιότητας. Είμαι γνωστός. Οποιος λοιπόν έχει την ανάγκη μου, μπορεί εύκολα, πολύ εύκολα να με βρει. Δεν έχω μετανιώσει ούτε ένα λεπτό για την επιλογή μου να φύγω. Είμαι μια χαρά. Οσο για τη μοναξιά της επαρχίας… δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Τη μοναξιά του ο άνθρωπος την έχει, τη σηκώνει μέσα του, όπου κι αν βρίσκεται».
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Το Κοντσέρτο για βιολοντσέλο του Κυριάκου Σφέτσα «Ο άνεμος της άγνωστης ψυχής μου» θα παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής αύριο στις 6.30 μ.μ. από την Καμεράτα υπό τον Αλέξανδρο Μυράτ, παράλληλα με διάλεξη-ανάλυση της σύνθεσης. Το έργο θα επαναληφθεί την ίδια ημέρα, στις 8.30 μ.μ., μαζί με έργα Σοστακόβιτς (Κουαρτέτο αρ. 11 σε μεταγραφή για ορχήστρα) και Τσαϊκόφσκι («Souvenir de Florence» σε ρε μείζονα). Σολίστ θα είναι ο βιολοντσελίστας Ρενάτο Ρίπο.
