Μόλις κλείσει ο κύκλος ενός χρόνου από την αρχή του εφιάλτη της εποχής μας, τότε θέλοντας και μη όλες οι επιχειρήσεις που παραμένουν κλειστές με κρατική εντολή και πολλές από όσες, αναγκαστικά, υπολειτουργούν θα βρεθούν μπροστά στο αιώνιο δίλημμα «να ζει κανείς ή να μη ζει». Σε αυτή τη δύσκολη θέση θα βρεθούν πρώτοι οι επαγγελματίες της εστίασης, οι επιχειρηματίες της διασκέδασης και δύο μήνες αργότερα του τουρισμού, που θα είναι δύσκολο να σηκώσουν για δεύτερη χρονιά τα κόστη λειτουργίας χωρίς να έχουν κρατήσεις που να καλύπτουν τουλάχιστον τα έξοδά τους.
Επειδή όμως στην Ελλάδα οι περισσότερες επιχειρήσεις είναι μικροί ή μεσαίοι «νοικοκυραίοι», η επιλογή του «λουκέτου» θα έχει τεράστιο κοινωνικό κόστος καθώς θα αποκαλύψει τη συγκαλυμμένη ανεργία που έφερε η πανδημία και μέχρι σήμερα αντιμετωπίστηκε με τις αναστολές εργασίας και το μηνιαίο επίδομα των 534 ευρώ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
