Ο θάνατος στις 28 Ιανουαρίου του Τάκη Λαμπρόπουλου, διευθυντή της ιστορικής εταιρείας Columbia, έκλεισε και τυπικά ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας. Αν και το εργοστάσιο έχει κλείσει από το 1990, εντούτοις οι ιστορίες που έχουν καταγραφεί στους, γκρεμισμένους τώρα πια, τοίχους του συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να κρύβουν μια μαγεία και να αποτελούν φυσικά τμήμα της ιστορίας του νεότερου ελληνικού πολιτισμού. Αλλωστε οι όποιες εταιρείες δεν μένουν στην Ιστορία για τον τεχνολογικό τους εξοπλισμό αλλά για τους ανθρώπους που έδωσαν πνοή σε αυτόν.
Οπως για παράδειγμα συνέβη με τον θρύλο της Columbia, τον Τάκη Λαμπρόπουλο, τον άνθρωπο που άφησε το στίγμα του στην ελληνική δισκογραφία. Ανέλαβε τα ηνία της δισκογραφικής εταιρείας το 1958 σε ηλικία 28 χρονών. Προσκάλεσε στην εταιρεία του σπουδαίους έλληνες ποιητές (Ρίτσο, Ελύτη, Σεφέρη, Γκάτσο, Αναγνωστάκη), νέους μουσικούς, όπως τους Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Ξαρχάκο. Διόρισε τον Μανώλη Χιώτη συντονιστή και διευθυντή των ηχογραφήσεων, δίπλα του είχε τον Βασίλη Τσιτσάνη, ανακάλυψε νέες φωνές όπως αυτές των Μοσχολιού, Αγγελόπουλου, Διονυσίου, Λύδια, Φαραντούρη, Γαλάνη, Ξυλούρη. Παρουσία του διάσημοι ηθοποιοί εισήλθαν στη δισκογραφία (Αλίκη Βουγιουκλάκη, Ελλη Λαμπέτη, Δημήτρης Χορν, Μελίνα Μερκούρη), καθιέρωσε το εικαστικό εξώφυλλο, με έργα μεγάλων ζωγράφων (Τσαρούχης, Μόραλης, Εγγονόπουλος, Μποστ και Αργυράκης). Αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Καθιέρωσε τα ημίωρα των δισκογραφικών εταιρειών στο ραδιόφωνο και επέβαλε ως σήμα της Columbia την εισαγωγή της «Συννεφιασμένης Κυριακής» του Βασίλη Τσιτσάνη. Και όλα αυτά έγιναν στην Columbia, το εργοστάσιο παραγωγής δίσκων που άνοιξε τις πύλες του το 1930. Κατά σύμπτωση είναι η χρονιά που γεννιόταν ο Τάκης Λαμπρόπουλος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
