Μαριλένα Αστραπέλλου

Στο -1 του θεάτρου Rex, εκεί όπου μέχρι πρότινος στεγαζόταν η παιδική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ατμόσφαιρα είναι αισθητά αλλαγμένη.

Από τον δεύτερο όροφο του οίκου δημοπρασιών Artcurial στη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων μπορούσες να δεις το Παρίσι κατάφωτο και ακόμη γιορτινά στολισμένο,

Τράβηξε selfies με νεαρούς πρόσφυγες στη Λέσβο καθώς και βίντεο με βάρκες γεμάτες ανθρώπους που προσπαθούν να φτάσουν στα παράλια του νησιού,

Διδάσκει, αρθρογραφεί, γράφει ποίηση. Την αφορμή για τη συνάντηση μάς την έδωσε ωστόσο η πεζογραφία, συγκεκριμένα ο «Αντρας που πέφτει», η δεύτερη συλλογή διηγημάτων του μετά τη «Γυναίκα με ποδήλατο», από τις εκδόσεις Πόλις.

Είναι ένα από εκείνα τα αναγνώσματα που κυριολεκτικά μπορείς και να καταβροχθίσεις έτσι όπως ενεργοποιεί τους σιαλογόνους αδένες, με το γύρισμα κάθε σελίδας του.

Ο κόσμος είχε συρρεύσει στην Πειραιώς 260 για να δει τη νέα παράσταση του Τόμας Οστερμάγερ, ενός από τους πλέον καινοτόμους ευρωπαίους σκηνοθέτες.

Ο κόσμος είχε συρρεύσει στην Πειραιώς 260 για να δει τη νέα παράσταση του Τόμας Οστερμάγερ, ενός από τους πλέον καινοτόμους ευρωπαίους σκηνοθέτες.

Ο πολυσχιδής Κωστής Ζαφειράκης (δημοσιογράφος που έχετε πετύχει σίγουρα στην τηλεόραση, σε μία από τις εκπομπές «Exodus», «Οξυγόνο», «I Love Gr», στην ET3 και στον ΣΚΑΪ) έχει όλες τις απαντήσεις

Στο εξωτερικό οι τάσεις είναι σαφείς και στο εσωτερικό τις μαθαίνουμε ενίοτε και από πρώτο χέρι χάρη στην εξωστρέφεια των (ιδιωτικών) πολιτιστικών οργανισμών όπως το ΝΕΟΝ.

Θεωρείται το φοβερό παιδί του ρωσικού θεάτρου και ανεβάζει παραστάσεις που χαρακτηρίζονται σταθερά προκλητικές και αμφιλεγόμενες.

Το Τείχος είχε μόλις πέσει και το κρύο ήταν τσουχτερό. Δεκάδες χιλιάδες Ανατολικοβερολινέζοι έσπευδαν να περάσουν «απέναντι» για να αντικρίσουν για πρώτη φορά έναν άλλον κόσμο θαμπωμένοι, έκπληκτοι, αποπροσανατολισμένοι.

Μια μικρή αλεπού σε μια γωνιά του καθιστικού με κοιτάζει κατάματα χωρίς ίχνος πονηριάς στα λαμπερά μάτια της.

Χαρακτηρίζεται «αιρετικός» και «βλάσφημος», όμως τα διαπιστευτήριά του δεν κλόνισαν την απόφαση του εφημέριου του Καθεδρικού Ναού της Παναγίας της Αμβέρσας

Ενα περιστέρι κρατάει στο στόμα του ένα κλαδάκι ελιάς και είναι λουσμένο στο κίτρινο φως ενός μικρού ήλιου και ενός μικρού φεγγαριού.

Σαν μια μίνι αναδρομική, μικρή αλλά πολύ περιεκτική ως προς την πορεία διαμόρφωσης της προσωπικής γραφής του Δημοσθένη Κοκκινίδη μπορεί να ειδωθεί η έκθεση «Λησμονημένα ρολά ζωγραφικής 1952-1974» που εγκαινιάζεται σήμερα στο Μουσείο Μπενάκη. Πρόκειται για σαράντα έργα από μια εικοσαετία στην οποία δημιούργησε ορισμένες από τις πιο σημαντικές θεματικές ενότητες της καλλιτεχνικής του πορείας.

Είναι οι νεότεροι νικητές στην 31χρονη ιστορία του θεσμού, όλοι τους μεταξύ 26 και 29 ετών, αλλά δεν θεωρούν εαυτούς καλλιτέχνες.

Mαζευτήκαμε σε ένα δωμάτιο του Μπάγκειου, του πάλαι ποτέ ξενοδοχείου που χτίστηκε με έξοδα του Iωάννη Μπάγκα στα τέλη του 19ου αιώνα.

Δύο διαγωνισμοί δεν φέρνουν την άνοιξη, αλλά δείχνουν ότι στο Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων, ΤΑΠ, επικρατεί ένα εύκρατο κλίμα.

«Περπατούσα στη rue de Charonne, με κατεύθυνση τη Βαστίλλη. Επικρατούσε ηρεμία στον δρόμο.

«Παρίσι, 1955. Mου στέλνουν από την Ελλάδα ένα περιοδικό, μεγάλο σε μέγεθος, το οποίο λέγεται "Ζυγός"