Η φετινή Μπιενάλε αρχιτεκτονικής επιδιώκει να αφηγηθεί μια ιστορία της αρχιτεκτονικής συμπληρωματική της ελλιπούς ιστορίας την οποία διατύπωσαν μέχρι σήμερα οι κυρίαρχες δυνάμεις εξουσίας.
Την απάντηση στο ερώτημα της προηγούμενης δεκαετίας για την «αρχιτεκτονική μετά την κρίση» τη δίνει η σημερινή πραγματικότητα.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ο Νάσος Βαγενάς έχει ασχοληθεί με το ζήτημα της θεωρίας της λογοτεχνίας από τις σελίδες των «Νέων Εποχών». Στις 15/3/2020 («Θεωρητικά και θεωριακά») διατύπωνε αιχμηρές επισημάνσεις για τη διαφορά των όρων: «Xρησιμοποιώ», τόνιζε, «τον όρο θεωριακόςγια τις λανθασμένες χρήσεις της θεωρίας· το θεωρητικόςγια τις ορθές». Στις 10/7/2022 επανέρχεται («Η […]
Η αναβάθμιση του μουσείου και η αύξηση των χώρων του είναι μια προφανής ανάγκη.
Στα κείμενα αυτά ο Τάσης Παπαϊωάννου σχολιάζει μια πλειάδα αρχιτεκτονικών θεμάτων που τον απασχολούν διαχρονικά
Η διάδοση των προτύπων στην αρχιτεκτονική έχει ιστορικές καταβολές. Χάρη στην αντιγραφή η αρχιτεκτονική διαδόθηκε και αναπτύχθηκε στη διάρκεια των αιώνων.
Λαοί με μεγάλη ιστορία, όπως για παράδειγμα οι Ελληνες και οι Ιταλοί, έχουν ανεπτυγμένο σε υπερβολικό βαθμό το αίσθημα της αυτοκριτικής: της συλλογικής αυτομαστίγωσης για την κατάσταση των πραγμάτων, για τις συνθήκες της εθνικής ζωής, για τις διαφαινόμενες προοπτικές των χωρών τους. Πιθανώς τούτο να οφείλεται στη συνείδηση της μακράς πορείας τους στον χρόνο, στην […]
Τι χαρακτηρίζει μια εφημερίδα που αξίζει να διαβάζει κανείς; Πριν απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε σε ποιους αναγνώστες επιλέγουμε να απευθυνθούμε. Δεν υπάρχει ομοιόμορφο κοινό αναγνωστών: στην Ιταλία του Μουντιάλ του 1982, εκείνο που κέρδισε με τον Πάολο Ρόσι, η αθλητική εφημερίδα «Gazzetta dello Sport» τύπωνε ενάμισι εκατομμύριο φύλλα ημερησίως και […]
Το 1922 σηματοδοτεί το τέλος του εθνικού μεγαλοϊδεατισμού και την οδυνηρή μετακίνηση στην Ελλάδα των μικρασιατών προσφύγων. Οι τεράστιες στεγαστικές ανάγκες θα έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία πολυάριθμων προσφυγικών συνοικισμών, κατ’ αρχήν στην Αθήνα, που μαζί με τους παράνομους οικισμούς των αυτοχθόνων θα διαμορφώσουν στη συνέχεια το πολεοδομικό μόρφωμα της ελληνικής πρωτεύουσας. Το 1922 δεν […]
«Το τελευταίο έργο που κάνω θ’ αναστατώσει τη μουσική παγκόσμια φιλολογία (μη με πιστεύεις, άσε με να το λέω). Εν πάση περιπτώσει θ’ αποδείξει ότι η μουσική όταν δουλεύεται από ένα σαν κι εμένα μπορεί να πει πολλά πράγματα» γράφει ο Ιάννης Ξενάκης από το Παρίσι σε έλληνα φίλο, στις 23 Ιουνίου 1952, εκφράζοντας με […]
Το Ωδείο Αθηνών επί της οδού Βασιλέως Κωνσταντίνου και Ρηγίλλης, έχει αποκτήσει με τα χρόνια μυθικές διαστάσεις. Απότοκο του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού του 1959 για το Πνευματικό Κέντρο της Αθήνας, είναι το μόνο κτίριο που υλοποιήθηκε στη συνέχεια. Ολοκληρώθηκε ωστόσο το εξωτερικό κέλυφος, ενώ εσωτερικά παρέμεινε εν μέρει ημιτελές επί μισό σχεδόν αιώνα: ένα σύγχρονο κουφάρι, […]
Μετά την ολοκλήρωση του διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού το 2000, η υλοποίηση του Μουσείου της Ακρόπολης ήταν κάτι περισσότερο από αβέβαιη. Ο Δημήτρης Παντερμαλής, εξαιτίας της θέσης του ως διευθυντή του Οργανισμού Ανέγερσης του νέου μουσείου, βρισκόταν αντιμέτωπος με σωρεία αντιδράσεων και καταγγελιών. Η οξεία πολεμική στον Τύπο και τα άλλα μέσα ενημέρωσης αφορούσε το ζήτημα […]
Ο τουρισμός φέτος στην Ελλάδα ξεπέρασε τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις και σύμφωνα με τα οικονομικά στοιχεία ξεπερνά σε έσοδα τα 20 δισ. ευρώ. Ταξίδεψαν οι ξένοι, μετά τον διετή εγκλεισμό της πανδημίας, ταξίδεψαν όμως και οι Ελληνες, παρά τις οικονομικές δυσκολίες. Πού πήγαν όμως όλα αυτά τα εκατομμύρια των ταξιδιωτών; Κυρίως σε νησιωτικούς και παραθαλάσσιους […]
Καμία έκπληξη από τις ιταλικές εκλογές. Σύμφωνα με τις προβλέψεις, η δεξιά συμμαχία συνέλεξε το 44% των ψήφων, ενώ οι κυριότερες δυνάμεις της Κεντροαριστεράς που εμφανίστηκαν ασύντακτα στις εκλογές, δεν ξεπέρασαν το 26% συνολικά. Ανάμεσα στους ηγέτες της συμμαχίας (Μελόνι-Σαλβίνι-Μπερλουσκόνι) ο ένας στους τέσσερις Ιταλούς ψήφισε την πρώτη (ο Σαλβίνι και ο «αναστηλωμένος» Μπερλουσκόνι περίπου […]
Μια απειλή που καιροφυλακτεί πίσω από κάθε αποκατάσταση ή «εκσυγχρονισμό» κτιρίου του εικοστού αιώνα στα καθ’ ημάς είναι κατά κάποιον τρόπο η προσπάθεια εικονογραφικής ή πλαστικής σύνδεσης με το γούστο της εποχής μας. Ακόμη και όταν πρόκειται για διατηρητέο μνημείο, άλλοι επιχειρούν τον χρωματικό εμπλουτισμό, άλλοι ιδιωματικούς μορφολογικούς χειρισμούς, άλλοι την «εικαστική προσέγγιση», άλλοι ακόμη […]
Εκεί στο γύρισμα του αιώνα, με εμβληματικό το 2004 των Ολυμπιακών Αγώνων, φάνηκε να ολοκληρώνει τον κύκλο της η μεγάλη συζήτηση για τον «αυτόχθονο» ή «εισαγόμενο» χαρακτήρα της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής. Σε όλο τον 20ό αιώνα οι δύο πόλοι ξιφούλκησαν με ένταση: από τη μια οι εραστές του «διελληνικού πνεύματος» που έβλεπαν στην ανώνυμη αρχιτεκτονική την […]
Πάντα είχα μια καχυποψία, έως και άρνηση, για τη δεύτερη, την εξοχική κατοικία (παρότι και ο ίδιος ενέδωσα τελικά). Με έθλιβαν τα εγκαταλελειμμένα σπίτια, τα σπίτια-ερείπια, τα ημιτελή σπίτια με τον αφόρητο κενό πάνω όροφο, τα εξοχικά κουφάρια με συγκρουσιακούς κληρονόμους, τα σπίτια με παρελθόν αλλά δίχως μέλλον. Τα σπίτια-χίμαιρες, τα σπίτια της φυγής. Η […]
Το χρονικό της δημιουργίας του νέου μουσειακού φορέα στο Οσλο, τα πολλαπλά μηνύματα που εκπέμπει και πώς αναζητεί την ουσία της αρχιτεκτονικής ο δημιουργός του κτιρίου Klaus Schuwerk
Tο νέο ΕΜΣΤ είναι βαθιά κοινωνικό και κυρίως πολιτικό, καθώς μπορεί να αποτελέσει πυρήνα χειραφέτησης και εκσυγχρονισμού που η ελληνική κοινωνία έχει πάντα ανάγκη.
Παρά τη ζέστη των ημερών, μια πνοή δροσιάς αγκαλιάζει τον επισκέπτη στο νέο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Πρώτα δείγματα οι καθαροί και φροντισμένοι χώροι, η καλοσχεδιασμένη σήμανση των λειτουργιών, η γενική βελτίωση της αισθητικής του περιβάλλοντος. Το κλίμα έχει αλλάξει. Αν το κριτήριό μας διαμορφώνεται αναπόφευκτα από αντίστοιχες ξένες εμπειρίες, εδώ πράγματι είναι σαν να […]