Οι προσεγγίσεις ωστόσο έχουν σε μεγάλο βαθμό εμπειρικό και διαπιστωτικό χαρακτήρα: ένα στρατηγικό σχέδιο για την Αθήνα δεν φαίνεται να υπάρχει.
Ο Ελαιώνας είναι μια περιοχή στην καρδιά του Λεκανοπεδίου, ανάμεσα στον Δήμο Αθηναίων και σε άλλους τέσσερις δήμους της Δυτικής Αττικής. Στη διάρκεια των ετών διαμορφώθηκε εκεί μια κατάσταση που σήμερα δείχνει εκτός ελέγχου. Ιδιαιτέρως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εξελίχθηκε σταδιακά, και με τρόπο άναρχο, όχι μόνο σε περιοχή εγκατάστασης των πιο ετερόκλητων παραγωγικών […]
Υπάρχει σχέδιο, ή η πόλη έχει αφεθεί στη δίνη των οικονομικών συμφερόντων και των μεγάλων (ιδιωτικών) επενδυτικών προγραμμάτων; Η Αθήνα ή θα καταφέρει να διαχειριστεί το μέλλον της ή θα γίνει μια πόλη ανισοτήτων.
Ο ρόλος, οι διαστάσεις και το νόημα της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι ίσως στα πρόθυρα μιας δραστικής αλλαγής.
Με το συγκλονιστικό της κλασικό παρελθόν και τις περιπέτειες του 20ού αιώνα (πόλεμοι, εμφύλιος, δικτατορίες) η Ελλάδα αποτελούσε ιδανικό αντικείμενο μελέτης και προσφιλή προορισμό, καταρχήν πνευματικό, για τους διανοούμενους και το καλλιεργημένο κοινό ιδίως στην Ευρώπη.
Το Πήλιο στην Ανατολική Μαγνησία είναι ένα υπέροχο βουνό πάνω στο Αιγαίο: ένα σύνθετο οικοσύστημα με υψηλή βιοποικιλότητα και υπέροχες εναλλαγές τοπίου, με τις ελιές και τις καστανιές σε μοναδική συμβίωση (μεταξύ άλλων προστατευόμενος βιότοπος του δικτύου Natura). Η οικονομία του είναι πρωτίστως αγροτική, ενώ η τουριστική δραστηριότητα μπορεί δυνητικά να κάνει τη διαφορά. Εδώ […]
Η συζήτηση για την Αθήνα προκαλεί συνήθως δυσφορία, γιατί η ανάλυση αυτής της πόλης δεν μπορεί να ακολουθήσει μια πάγια μεθοδολογία αντίστοιχη αυτής των ευρωπαϊκών πόλεων. Η εξέλιξη των οποίων βασίζεται σε παλαιότερα και νεότερα προγράμματα δημόσιου πολεοδομικού σχεδιασμού, τα οποία έχουν συνήθως εφαρμοστεί σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους και για πολίτες που συνήθως αντιλαμβάνονται […]
Με χαρά διαβάσαμε πρόσφατα στα διαδικτυακά νέα του Δήμου Αθηναίων την είδηση για την «προκήρυξη επτά αρχιτεκτονικών διαγωνισμών για τις πλατείες Κολωνακίου, Εξαρχείων και Κυψέλης και τους νέους σταθμούς του μετρό, «Ακαδημίας», «Ευαγγελισμού», «Αλεξάνδρας» και «Δικαστήρια»». Ωστόσο η διατύπωση μάλλον πάσχει: δεν πρόκειται για «νέους σταθμούς» αλλά για την ανάπλαση/σχεδιασμό επτά υπέργειων περιοχών που αντιστοιχούν […]
Η φετινή Μπιενάλε αρχιτεκτονικής επιδιώκει να αφηγηθεί μια ιστορία της αρχιτεκτονικής συμπληρωματική της ελλιπούς ιστορίας την οποία διατύπωσαν μέχρι σήμερα οι κυρίαρχες δυνάμεις εξουσίας.
Την απάντηση στο ερώτημα της προηγούμενης δεκαετίας για την «αρχιτεκτονική μετά την κρίση» τη δίνει η σημερινή πραγματικότητα.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ο Νάσος Βαγενάς έχει ασχοληθεί με το ζήτημα της θεωρίας της λογοτεχνίας από τις σελίδες των «Νέων Εποχών». Στις 15/3/2020 («Θεωρητικά και θεωριακά») διατύπωνε αιχμηρές επισημάνσεις για τη διαφορά των όρων: «Xρησιμοποιώ», τόνιζε, «τον όρο θεωριακόςγια τις λανθασμένες χρήσεις της θεωρίας· το θεωρητικόςγια τις ορθές». Στις 10/7/2022 επανέρχεται («Η […]
Η αναβάθμιση του μουσείου και η αύξηση των χώρων του είναι μια προφανής ανάγκη.
Στα κείμενα αυτά ο Τάσης Παπαϊωάννου σχολιάζει μια πλειάδα αρχιτεκτονικών θεμάτων που τον απασχολούν διαχρονικά
Η διάδοση των προτύπων στην αρχιτεκτονική έχει ιστορικές καταβολές. Χάρη στην αντιγραφή η αρχιτεκτονική διαδόθηκε και αναπτύχθηκε στη διάρκεια των αιώνων.
Λαοί με μεγάλη ιστορία, όπως για παράδειγμα οι Ελληνες και οι Ιταλοί, έχουν ανεπτυγμένο σε υπερβολικό βαθμό το αίσθημα της αυτοκριτικής: της συλλογικής αυτομαστίγωσης για την κατάσταση των πραγμάτων, για τις συνθήκες της εθνικής ζωής, για τις διαφαινόμενες προοπτικές των χωρών τους. Πιθανώς τούτο να οφείλεται στη συνείδηση της μακράς πορείας τους στον χρόνο, στην […]
Τι χαρακτηρίζει μια εφημερίδα που αξίζει να διαβάζει κανείς; Πριν απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε σε ποιους αναγνώστες επιλέγουμε να απευθυνθούμε. Δεν υπάρχει ομοιόμορφο κοινό αναγνωστών: στην Ιταλία του Μουντιάλ του 1982, εκείνο που κέρδισε με τον Πάολο Ρόσι, η αθλητική εφημερίδα «Gazzetta dello Sport» τύπωνε ενάμισι εκατομμύριο φύλλα ημερησίως και […]
Το 1922 σηματοδοτεί το τέλος του εθνικού μεγαλοϊδεατισμού και την οδυνηρή μετακίνηση στην Ελλάδα των μικρασιατών προσφύγων. Οι τεράστιες στεγαστικές ανάγκες θα έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία πολυάριθμων προσφυγικών συνοικισμών, κατ’ αρχήν στην Αθήνα, που μαζί με τους παράνομους οικισμούς των αυτοχθόνων θα διαμορφώσουν στη συνέχεια το πολεοδομικό μόρφωμα της ελληνικής πρωτεύουσας. Το 1922 δεν […]
«Το τελευταίο έργο που κάνω θ’ αναστατώσει τη μουσική παγκόσμια φιλολογία (μη με πιστεύεις, άσε με να το λέω). Εν πάση περιπτώσει θ’ αποδείξει ότι η μουσική όταν δουλεύεται από ένα σαν κι εμένα μπορεί να πει πολλά πράγματα» γράφει ο Ιάννης Ξενάκης από το Παρίσι σε έλληνα φίλο, στις 23 Ιουνίου 1952, εκφράζοντας με […]
Το Ωδείο Αθηνών επί της οδού Βασιλέως Κωνσταντίνου και Ρηγίλλης, έχει αποκτήσει με τα χρόνια μυθικές διαστάσεις. Απότοκο του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού του 1959 για το Πνευματικό Κέντρο της Αθήνας, είναι το μόνο κτίριο που υλοποιήθηκε στη συνέχεια. Ολοκληρώθηκε ωστόσο το εξωτερικό κέλυφος, ενώ εσωτερικά παρέμεινε εν μέρει ημιτελές επί μισό σχεδόν αιώνα: ένα σύγχρονο κουφάρι, […]
Μετά την ολοκλήρωση του διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού το 2000, η υλοποίηση του Μουσείου της Ακρόπολης ήταν κάτι περισσότερο από αβέβαιη. Ο Δημήτρης Παντερμαλής, εξαιτίας της θέσης του ως διευθυντή του Οργανισμού Ανέγερσης του νέου μουσείου, βρισκόταν αντιμέτωπος με σωρεία αντιδράσεων και καταγγελιών. Η οξεία πολεμική στον Τύπο και τα άλλα μέσα ενημέρωσης αφορούσε το ζήτημα […]