Οι ασχολούμενοι με τα του άστεως και τη σχετική βιβλιογραφία γνωρίζουν ήδη ότι οι μελέτες του Ζίμελ καταχωρίζονται στα κλασικά πλέον κείμενα που αναδεικνύουν το θέ(α)μα της σύγχρονης γιγαντούμενης πόλης.
Δόκιμη μεταφράστρια, γερμανοσπουδαγμένη, η συγγραφέας πέρασε αποφασιστικά το κατώφλι που τη χώριζε από τα γερμανικά κείμενα στα οποία χάρισε ελληνική φωνή, με την ίδια πυξίδα: τα μεσοπολεμικά χρόνια της Βαϊμάρης, τη μετέπειτα περιδίνηση, την ανεξίτηλη ενοχή για τον εβραϊκό αφανισμό, ενίοτε καλά κρυμμένη σε μιαν ανύποπτη καθημερινότητα.
Τον Οκτώβριο του 1914 ο Κάφκα παίρνει μια δεκαπενθήμερη άδεια από τη δουλειά του για να προχωρήσει τη Δίκη, το μυθιστόρημα που είχε αρχίσει να γράφει δύο μήνες νωρίτερα.
Bιρτουόζος της μικρής αφηγηματικής φόρμας, του ολιγοσέλιδου διηγήματος
Οι Βαλκάνιοι δεν καλογνωριζόμαστε - είναι μια διαπίστωση που μπορεί να γίνει με πλείστες όσες αφορμές
H νουβέλα Σαραζίν πρωτοεμφανίστηκε στον περιοδικό Τύπο το 1830 και, αργότερα, ενσωματώθηκε σε ευρύτερους κειμενικούς κύκλους του Μπαλζάκ
Το βιβλίο είναι ήδη καταξιωμένο, συγκαταλέγεται στα «κλασικά» αναγνώσματα της νεοελληνικής πεζογραφίας, το περιβάλλει μια σχεδόν μυθική αύρα.
Πέντε γλαφυροί μονόλογοι σε σκυταλοδρομία. Πέντε πρόσωπα ανιστορούν τη δύσκολη ζήση τους
«Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας»: ο σεφερικός στίχος μοιάζει να αιωρείται πάνω από σχεδόν κάθε αφιερωματικό τόμο, όπου διασταυρώνονται γενιές, φίλοι, μαθητές, δάσκαλοι, οφειλές και δωρεές.
Η Καίτη Δρόσου (1922-2016), που απεβίωσε στο Παρίσι την περασμένη Τετάρτη,
O Aλέξανδρος Πόουπ (1688-1744), διάσημος για την έμμετρη μετάφρασή του στα αγγλικά της ομηρικής Ιλιάδας
Ακαταπόνητος εργάτης του λόγου αλλά και της εικόνας, πολύπειρος μεταφραστής, επίμονος διηγηματογράφος και δοκιμιογράφος, κινηματογραφιστής και δεινός βιβλιογνώστης
Αγνωστος στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, ο Αργεντινός Αντόνιο ντι Μπενεντέτο (1922-1986) έζησε μια ζωή δημοσιογραφώντας σε έντυπα και εφημερίδες αλλά και καλλιεργώντας από νωρίς τη μυθοπλασία (διήγημα, μυθιστόρημα).
Ο Βίνφριντ Γκέοργκ Ζέμπαλντ (1944-2001), που προτιμούσε να τον φωνάζουν Μαξ, πέρασε αργά το κατώφλι της λογοτεχνίας: είναι ήδη 44χρονος
Ως δόκιμη και πολύπειρη μεταφράστρια, η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου ανατέμνει με χειρουργική ακρίβεια τη γλώσσα, την αναποδογυρίζει, την υποβάλλει σε ακραίες δοκιμασίες·
Καιρό είχε να δημιουργήσει τόσες συζητήσεις στους διεθνείς κριτικούς κύκλους το βιβλίο μιας πρωτοεμφανιζόμενης συγγραφέως.
«Πραγματική πατριδογνωσία» και όχι πατριδοκαπηλία ή πατριδολογία, μια προσπάθεια προσέγγισης και κατανόησης
«Παράσταση δρόμου» μονταρισμένη σε 37 σκηνές με φόντο γνωστές οδούς της σημερινής Αθήνας. Δίχως ιδιαίτερη πλοκή, με ένα και μοναδικό θέμα που ξεφυλλίζεται σε πολλαπλές παραλλαγές, αυτή η σπονδυλωτή νουβέλα έλκει την προσοχή με το στακάτο τέμπο και την αφηγηματική της λιτότητα.