Εντάξει, δεν το λέει έτσι ο θρυλικός ύμνος της Αριστεράς: λέει «επέσατε... εσείς». Αυτό όμως πολύ προτού η Αριστερά
Ηταν ένα κρίσιμο βράδυ το προχθεσινό που, όμως, για μία ακόμα φορά...
Τελικά, χθες, η απόφαση της ΕΚΤ κάλυψε την Ελλάδα...
Γκάμπριελ; Σουλτς: Μέρκελ; Σόιμπλε; Στη μέση ελληνική συνείδηση...
Αν δεν επρόκειτο περί κωμωδίας θα ήταν ασφαλώς τραγωδία – και ίσως τελικά να αποδειχθεί ότι αυτό συμβαίνει.
Δεν θα ταλαιπωρηθεί ο ιστορικός του μέλλοντος που θα ερευνά τα ορόσημα της ευρωπαϊκής πορείας από το κρίσιμο μισό του 2015 και μετά
Πλανάται όποιος πιστεύει ότι όλα αυτά που συμβαίνουν στις ιστορικές ημέρες τις οποίες διανύουμε αφορούν μόνον την κυβέρνηση, τον πρωθυπουργό ή το κόμμα του. Αφορούν τη χώρα και το μέλλον της.
Μπορεί οι εξελίξεις τελευταίας γενιάς γύρω από το ελληνικό ζήτημα να έχουν ξεκινήσει εδώ και μήνες, όμως, στην ουσία, η μεγάλη μάχη ξεκίνησε χθες το βράδυ, όταν παρατάχθηκαν στις Βρυξέλλες από τη μία πλευρά ο πρωθυπουργός και από την άλλη ο πρόεδρος της Ευρωπαικής Επιτροπής.
Όπως εξελίσσονται τα πράγματα δεν είναι πλέον καθόλου απίθανο να τρίβουν τα μάτια τους...
Πρωτόγνωρα είναι, για τα χρόνια της κρίσης, τα όσα εξελίσσονται ειδικά τις τελευταίες ημέρες μεταξύ της Αθήνας και των δανειστών της. Πρωτόγνωρα, ακριβώς επειδή για πρώτη ουσιαστικά φορά από τις αρχές του 2010 και μετά η ελληνική πλευρά κάνει εκείνο που δεν είχε κάνει ποτέ μέχρι σήμερα: διαπραγματεύεται πραγματικά.
Αρκούν πέντε ημέρες για να καταστραφούν επιτεύγματα πέντε ετών, έλεγε συχνά πυκνά πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ Ευάγγελος Βενιζέλος
Ούτε μπορεί πια να θυμηθεί κανείς πόσες φορές πέρασε η Ελλάδα από το 2010 και μετά αυτά που περνάει και πάλι σήμερα: η δόση που έρχεται ή δεν έρχεται, η καταστροφή που απειλεί ή δεν απειλεί τη χώρα, οι συγκρούσεις που τελικά ηρεμούν..
«Δεν υπάρχουν Γερμανοί, όπως δεν υπάρχουν Ελληνες....
Όπως αναμενόταν, χθες στη Ρίγα δεν έγινε ουσιαστικά τίποτα. Ετσι, τώρα
Τα όσα διαδραματίζονται αυτές τις ημέρες στην αίθουσα του δικαστηρίου που δικάζει την υπόθεση
Η ψυχρολουσία την οποία δέχθηκε ο υπουργός Αμυνας Πάνος Καμμένος από τον Αμερικανό ομόλογό του που ανέβαλε χωρίς εξηγήσεις και χωρίς επαναπρογραμματισμό τη συνάντησή τους στην Ουάσιγκτον ενόσω ο κ. Καμένος πετούσε για τις ΗΠΑ, πρέπει να προβληματίσει ιδιαιτέρως όχι μόνον τον ίδιο τον υπουργό Αμυνας αλλά και την κυβέρνηση στο σύνολό της.
Τον Μάιο του 1962 ο Νικίτα Χρουστσόφ επισκέφθηκε τη Βουλγαρία. Ηταν ένα ταξίδι που κατέληξε να προκαλέσει
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες, ψύχραιμες, χαριτωμένες μα κυρίως ρεαλιστικές αναλύσεις...
Από τη μία πλευρά, πραγματικά τιμά τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη...
Την ώρα που το εξωτερικό μέτωπο βρίσκεται σε πλήρη και λίαν επικίνδυνη εξέλιξη και οι δυνάμεις όχι μόνον της κυβέρνησης αλλά και της χώρας θα έπρεπε να βρίσκονται επικεντρωμένες και ομόθυμες σε αυτό, μια σειρά από αποφάσεις της κυβέρνησης στο εσωτερικό λειτουργούν ουσιαστικά προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Κι αυτό συμβαίνει τόσο έντονα, ώστε να […]