Σήφης Πολυμίλης

Δεν πρέπει να υπάρχει ιστορικό προηγούμενο χώρας που να επιδιώκει με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο, θεμιτό και αθέμιτο, την αυτοκαταστροφή της

Είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο που η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ενός προσώπου με συμβολικό χαρακτήρα

Ο αυτοάνοσος λαϊκισμός από τον οποίο πάσχει το ελληνικό πολιτικό σύστημα, με ελάχιστες εξαιρέσεις

Το τέλος μιας σχέσης είναι πάντοτε επώδυνο. Σπάνια γίνεται χωρίς ακραίες συγκρούσεις, χωρίς τραύματα. Και αυτό όφειλε να το γνωρίζει η κυβέρνηση

Είναι τραγικό να μην αντιλαμβάνονται οι πολιτικοί ότι η κοινωνία τούς έχει απαξιώσει και ότι με νωπές τις δεδομένες ευθύνες

Είμαστε η χώρα του ύψους και του βάθους. Από τη μια η Ελλάδα της γκρίνιας, τις μιζέριας, της διαμαρτυρίας

Για πολλοστή φορά οι ενώσεις δικαστών και εισαγγελέων κατήγγειλαν την κυβέρνηση για «προσπάθεια απαξίωσης και υποβάθμισης της Δικαιοσύνης»

Ενα ακόμη σύμπτωμα της πολύπλευρης κρίσης που βιώνουμε είναι ότι έχουμε φτάσει στο σημείο να καταναλώνουμε περισσότερους ηγέτες από όσους μπορούμε να παράγουμε...

Βολεύτηκαν πολλοί με την αντιμνημονιακή ρητορική αυτά τα χρόνια της κρίσης. Απέκτησαν πολιτικές προίκες

Μπορεί ο Στάλιν να εγκατέλειψε τα εγκόσμια εδώ και δεκαετίες αλλά οι σταλινίσκοι της αριστεράς ζουν και βασιλεύουν.

Στον χώρο της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Κεντροαριστεράς παρακολουθούμε καθημερινά κι από ένα επεισόδιο ενός αυτοκαταστροφικού σίριαλ.

Η αρχή της αβεβαιότητας ή της απροσδιοριστίας είναι ένας βασικός νόμος της κβαντομηχανικής που διατυπώθηκε από τον Βέρνερ Χάιζενμπεργκ.

Πριν από μερικά χρόνια η συνηθισμένη επωδός ήταν ότι οι αριθμοί ευημερούν και οι άνθρωποι υποφέρουν.

Μπορεί τελικά το δημοψήφισμα στη Σκωτία να μην οδήγησε στην ανατροπή και στις απροσδιόριστες, πολιτικές και οικονομικές

Είναι πραγματικά απίστευτο το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης αλλά και η συναισθηματική φόρτιση για τον τύμβο της Αμφίπολης και το μυστικό που κρύβει.

Υποτίθεται ότι έπειτα από πέντε χρόνια κρίσης, μετά την πλήρη αποδόμηση της κομματοκρατίας και τη διαρκή καχυποψία και απαρέσκεια των πολιτών για τους πολιτικούς, θα περίμενε κανείς ότι θα είχαν αντιληφθεί επιτέλους ότι πρέπει να μπει ένα φρένο στις αμαρτίες του παρελθόντος.

Πώς γίνεται η Ελλάδα να παραμένει πρωταθλήτρια της ανεργίας, οι πολίτες της να έχουν υποστεί

Για πολλοστή φορά αποδεικνύεται πόσο επίκαιρη παραμένει η ρήση που αποδίδεται στον Γουίνστον Τσόρτσιλ, ότι στην Ελλάδα καταναλώνουμε περισσότερη Ιστορία από όση μπορούμε να παράγουμε.

Καλές οι πολιτικές κοκορομαχίες για εσωτερική κατανάλωση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης με αφορμή τη νέα περιπέτεια της Αργεντινής, μόνο που δεν οδηγούν πουθενά.

Οσοι έτυχε να ζήσουν εκείνο το τραγικό αλλά και ταυτόχρονα γεμάτο προσδοκίες και ελπίδες καλοκαίρι του '74, της μετάβασης από τη δικτατορία στη δημοκρατία,