Νίκος Γ Μαστροπαύλος

Οι κορδελάτοι χαλούσαν τον κόσμο στη Γαλήνη. Η νυσταλέα ναξιώτικη ευδαιμονία, που με τόσο θερμά χρώματα ζωγράφισε ο Νίκος Καζαντζάκης στην «Αναφορά στον Γκρέκο»,

Από τότε που η πρώτη σκέψη γεννήθηκε στον νου των ανθρώπων, δεν έπαψαν ποτέ να βρίσκονται μπροστά σε οράματα και θαύματα.

Ο ζωγράφος είναι ευαίσθητος στα μηνύματα των καιρών και αυτή η μάζα ανθρώπων που από τις αρχές του περασμένου καλοκαιριού ήταν έρμαιο της θάλασσάς μας λειτουργούσε ως κλοιός που έσφιγγε κάθε μέρα τα σωθικά της Μαρίας Γιαννακάκη.

Εν αρχή ην ο τόπος, το πρώτο στασίδι της καρδιάς, η μικρή πατρίδα, και μετά το τοπίο. Το τοπίο είναι αντανάκλαση του φωτός. Το φως είναι ο ροοστάτης της δύναμης του τοπίου. Η δύναμη του τοπίου είναι το χρώμα του. Το χρώμα είναι τα σχήματα του φωτός στην άκρη του χρωστήρα του ζωγράφου. Το έργο […]

Οταν ένας ζωγράφος φεύγει από τη ζωή και παύει να δημιουργεί, ο κόσμος γίνεται πραγματικά φτωχότερος.

«Τα Μετέωρα; Δέος!». Ετσι ξεκινήσαμε την κουβέντα για το τοπίο στη ζωγραφική με τον Θανάση Μακρή.

«Εντεύθεν άρχεται ο των Μουσών λόγος». Οι χαμηλοί λόφοι των απαρχών των Πιερίων μοιάζουν να κορυφώνονται κατά τον Νότο στις ακρώρειες του αντικρινού θεϊκού βουνού, του Ολύμπου

«Χαζεύει κανείς τους αιώνες ανάμεσα στους ελαιώνες και στους αμυγδαλεώνες» και αράζει στο Λιμάνι του Εμπεδοκλή.

Είναι πολύ σπουδαίο να σε εμπνέει κάποιος να τον προσφωνείς «δάσκαλο» ακόμη και όταν δεν ήταν δάσκαλός σου.

«Οταν ζυγώνω στην Ελλάδα, νιώθω πάντα ένα είδος αγαλλίασης. Μου φαίνεται ότι γυρίζω σπίτι».

«Για να μην ξεχνάμε πόσο ευάλωτοι είμαστε...». Αυτός είναι ο τίτλος - παρμένος από το τραγούδι του Sting «Fragile» - αλλά και το μήνυμα της έκθεσης της εικαστικού Ειρήνης Γκόνου

Τι να συνδέει άραγε τους λάτρεις του λάιφσταϊλ, των χειμερινών σπορ και τους εραστές των ταξιδιών εσωτερικής ενόρασης με τους αναγεννησιακούς ζωγράφους Μαντένια και Ραφαήλ,

«Ει ης ώδε, εάν ήσουν εδώ». Ο Χρήστος Παλλαντζάς λάτρευε από μικρός τα ανοιχτά βιβλία και αν επρόκειτο να ζήσει μια στιγμή από αυτές που διάβαζε εκεί μέσα, θα διάλεγε την ανάσταση του Λαζάρου.

Τα κλήματα του Ασύρτικου μοιάζουν με επανάσταση της καμένης γης και το κεχριμπαρένιο έως και χρυσό κρασί, ένα από τα μικρά θαύματα του ελληνικού αμπελιού.

Ποτέ άλλοτε η τέχνη δεν είχε κατακτήσει αυτόν τον μαγικό χαρακτήρα του ντοκουμέντου της πραγματικής ζωής και του ονείρου του δημιουργού όσο στα έργα των περιηγητών.

Στο Ναύπλιο ζεις τριγυρισμένος από παλιές και νέες ιστορίες.

Ο Μιχάλης Αρφαράς, καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και διευθυντής του Τομέα Χαρακτικής, ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι του στον μαγικό κόσμο των καλλιτεχνικών εντυπώσεων από εκεί που καταφθάνουν με μεγάλο κόπο ώριμοι εικαστικοί δημιουργοί.

Είναι ένα παιχνίδι, αλλά μπορεί να το δει κανείς και ως πνεύμα της λευκής αθωότητας των χιονοδρομικών κέντρων.

Το φαγητό εδώ δεν είναι ανάγκη, αλλά πολιτισμός. Στη βόρεια όχθη της Μεσογείου όλα τα σπουδαία συμβαίνουν γύρω από ένα στρωμένο τραπέζι.

Η πέτρα είναι η ουσία του στέρεου ελληνικού τοπίου, ο σκελετός επάνω στον οποίο θεμελιώνονται οι φυσικές εικόνες, όπως η ζωγραφική χτίζεται επάνω στο σχέδιο.