Νίκος Γ Μαστροπαύλος

«Την ενέργεια ψάχνουμε στα πράγματα που ζωγραφίζουμε» μου λέει ο Θανάσης Μακρής καθώς μου παραδίδει τα σχέδια της περιήγησής του στα φώτα και στις σκιές των Μετεώρων.

Αυτός ο τόπος συντίθεται από τα συστατικά που ο Οδυσσέας Ελύτης λέει ότι μπορούμε να αποσυνθέσουμε και να ξανασυναρμολογήσουμε την Ελλάδα:

Παράξενο να σκέφτεσαι τα έλατα και να παρουσιάζεται μπροστά σου ο σεβάσμιος Iάπωνας Ματσούο Μπασό (1644-1694) και ο ποιητικός «Κόσμος της πάχνης»

Εδώ, στις νοτιοδυτικές απολήξεις του Παρνασσού, το δελφικό τοπίο ήταν πάντα σταυροδρόμι μύθων και πραγματικής ζωής.

«Δεν διαβάζεται φωναχτά η ζωγραφική» λέει ο Σάββας Γεωργιάδης και προσθέτει: «Προσπαθούμε να ακούσουμε την τέχνη. Η τέχνη δεν ακούγεται, βλέπεται».

Και οι περίκλειστοι τόποι έχουν τη χάρη τους, καθώς δημιουργούν μια ζεστή αγκαλιά για να ησυχάσουν η ζωή και η ομορφιά.

«Δεν υπάρχει πολιτισμός χωρίς το κρασί» λέει ο Γιώργος Σταθόπουλος στο κυριακάτικο τραπέζι που στρώθηκε στο οινοποιείο του Χρόνη Ιερόπουλου (www.f-iero.gr) στο θείο οροπέδιο της Νεμέας.

Η Τουρκία εξέδωσε NOTAM στην οποία αποκαλεί την Κάσο «Copan (Cassos)» και επαναλαμβάνει την παλαιά θέση της ότι η περιοχή είναι αποστρατιωτικοποιημένη.

Ξεκίνησα τρομοκρατημένος όσο και συνεπαρμένος τα αεροπορικά μου ταξίδια.

Λένε ότι η χαρακτική βγάζει το πιο αισιόδοξο μαύρο. Αυτό είναι το παράδοξο της τέχνης, ότι μπορεί να μιλά για το δυσάρεστο με θελκτική γλώσσα.

Ανατολικά της Θράκης υπάρχει μια άλλη Θράκη. Η Gamze Sarıca, διευθύντρια δημοσίων σχέσεων του τουρκικού Οργανισμού Ανάπτυξης Θράκης

Η ζωή και η τέχνη κάνουν κύκλους. Ο ζωγράφος Χρήστος Μποκόρος άνοιξε έναν κύκλο για τον συλλέκτη Σωτήρη Φέλιο,

Ενα στιγμιότυπο του Αμβρακικού από σκούρα θαλασσιά και ανοιχτά γαλαζοπράσινα χρώματα περνάει έξω από το παράθυρο του ελικοφόρου αεροπλάνου που με μεταφέρει από το αεροδρόμιο της Αθήνας στα Ιωάννινα.

Το είπαν άγιο, γιατί το καθαγιάζουν η συντροφιά, το σμίξιμο και τα μοιράσματα. Φέρνει στα χείλη του ο καθένας το δικό του ποτηράκι -

Σήμερα φόρεσα ένα / ζεστό κόκκινο αίμα / σήμερα οι άνθρωποι μ' αγαπούν. «Τα δώρα» του Μίλτου Σαχτούρη και του Αλέκου Φασιανού.

Ενας από τους φημισμένους ζωγράφους του 20ού αιώνα, o Τζόρτζιο ντε Κίρικο, βάζει τις μεταφυσικές πινελιές του στο φυσικό περιβάλλον που διασχίζει η διαδρομή του νοσταλγικού τρένου του Πηλίου, από τα Ανω Λεχώνια μέχρι τις Μηλιές.

«Είμαστε τελικά αυτό που ζήσαμε στα παιδικά μας χρόνια» λέει ο Θεόδωρος Παπαγιάννης.

«Ταξιδεύω σημαίνει βλέπω τον κόσμο με καινούργιο βλέμμα. Το ταξίδι είναι μια αλλαγή που σε πηγαίνει πιο μακριά,

Εφέτος η «Πινακοθήκη Κουβουτσάκη» συμπλήρωσε είκοσι χρόνια δράσεων και ο δημιουργός της ήταν πολύ υπερήφανος για όσα είχε κατακτήσει αποκλειστικά με τις δικές του δυνάμεις, χωρίς την παραμικρή κρατική ή άλλη χορηγία. Κι είχε ακόμη πολλά όνειρα να υλοποιήσει.

Τα αλίκτυπα αυτά ξύλα έχουν βασανιστεί μέρες, μήνες, χρόνια στο ταξίδι, προτού συναρμολογηθούν σε σύμβολα των θαλασσινών ταξιδιών,