Δημήτρης Ν Μαρωνίτης

Αρχίζω από εκεί που σταμάτησα την περασμένη Κυριακή, αντιγράφοντας για δεύτερη φορά την αυτοσύσταση του Καβάφη ακέραιη

Ο διπλός δρόμος (πίσω-μπρος, μπρος-πίσω) ευνόησε την όψιμη διασταύρωση του Σεφέρη με τον Καβάφη, με το ειρωνικό σήμα «γέρας του γήρατος», αλλότροπο στις δύο εφαρμογές του.

Από μιαν άποψη βρισκόμαστε, εν μέρει ή εν όλω, σε φάση γλωσσικής σχιζοφρένειας, αναλώσιμης και ως ανέκδοτο.

Συνεχίζω με το μελαγχολικό γλωσσοπαίγνιο της περασμένης Κυριακής που το παραλλάσσει ελαφρώς ο σημερινός τίτλος

Ο τίτλος προβάλλεται ως γλωσσικός συνειρμός, συμφιλιώνοντας δυο λέξεις με τη φωνή τους.

Αισίως πιάσαμε προχτές τον Μάη. Προς το παρόν ξυπόλυτοι, προσεχώς και ξεβράκωτοι.

Αλλως πως: το λίγο και το πολύ, το λειψό και το ολόκληρο, αυτό που δεν φτάνει κι εκείνο που περισσεύει.

Ο προκείμενος τίτλος (λογοτεχνικής αφορμής στη συγκεκριμένη περίπτωση) αρμόζει καλά και στην επιδημική στείρωση του δημόσιου βίου

Μέρα που είναι, ταιριάζει ο προκείμενος τίτλος. Μισός προς το παρόν, ανταποκρίνεται σ' ένα εταιρικό βιβλίο που έφτασε τις προάλλες στα χέρια μου

Μέχρι στιγμής οι προτεινόμενες διασταυρώσεις της καβαφικής ποίησης με την καβαφική πόλη, ως χωροταξικό προπάντων συντελεστή

Συνεχίζω από εκεί που σταμάτησα την περασμένη Κυριακή, επιμένοντας στο ιδρυτικό ζεύγος «πόλις - πολιτική» και στα ομόρριζά του στην ελληνική αρχαιότητα.

Το προκείμενο τρίο (πήγα να πω τρόικα, αλλά, για ευνόητους λόγους, κατάπια τη γλώσσα μου) έγινε τις προάλλες (στις 19 τρέχοντος συγκεκριμένα) ζητούμενο και συζητούμενο θέμα στο Μέγαρο Μουσικής

Τρίτος (και τελευταίος) μονότονος λόγος για τη «Ζωή εν τάφω» του Στράτη Μυριβήλη

Δεν σκοπεύω να μιλήσω σήμερα για τις πολιτικές και οικονομικές μας αναποδιές.

Το τρίο «γραφή-ανάγνωση-απογραφή» προτείνεται εδώ ως μπούσουλας για τη «Ζωή εν τάφω» του Στράτη Μυριβήλη.

Το σημερινό μονοτονικό είναι συνάμα ελαφρώς αναχρονιστικό και σχιζοφρενικό. Αναχρονιστικό στον βαθμό που παραδόθηκε για δημοσίευση την περασμένη Κυριακή, παραμονή της κρίσιμης Δευτέρας.

Για δύο βιβλία μιλώ που ζευγάρωσαν σε νυκτόβια πάλι ανάγνωση. Και τα δύο έχουν να κάνουν με τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο

Προχωρώ, καταπώς υποσχέθηκα, στη σύσταση των διαλογικών κειμένων, που αποτυπώνουν στις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ, ύστερα από εξήντα χρόνια, συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με θέμα «Το μέλλον του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού».

Απότομο πήδημα από τον ξεζουμισμένο Γενάρη στον σακάτη Φλεβάρη, που γουστάρει, όπως φαίνεται, τα πηδήματα ανάμεσα στον γκρεμό και στο ρέμα.

Αμηχανία εν όψει εκβιαστικής απόφασης: για εκλογές κατά πλειοψηφία ανεπιθύμητες και πολιτικά απροσδιόριστες