Γεώργιος Π Μαλούχος

Κακά τα ψέματα: η έξοδος των ελληνοαμερικανικών σχέσεων από μια ιδιόμορφη εποχή των παγετώνων

Ο Νίκος Δένδιας δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε, προφανώς, ο τελευταίος υπουργός Ανάπτυξης

Παρά το γεγονός ότι ακόμα και γερμανικές αναλύσεις όπως αυτή του Spiegel

Πρόκειται για μία από τις πιο εκκωφαντικές αποτυχίες της ελληνικής κυβέρνησης

Δεν θέλουν να πουν μεγάλη κουβέντα και καλά κάνουν

Εχει περάσει πλέον αρκετός καιρός από την προηγούμενη φορά που το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους βρέθηκε στο επίκεντρο της επικαιρότητας, όταν η κυβέρνηση παρέπεμψε σε αυτό την υπόθεση των απαιτήσεων της Ελλάδας από τη Γερμανία για το ζήτημα του αναγκαστικού δανείου και των πολεμικών αποζημιώσεων.

Ο υπουργός Παιδείας Ανδρέας Λοβέρδος είχε θέσει στόχο να τελειώνει επιτέλους η ελληνική πανεπιστημιακή εκπαίδευση με το τριτοκοσμικό φαινόμενο των λεγόμενων «αιώνιων φοιτητών». Ορθώς. Όμως δυστυχώς ήδη βάζει τώρα νερό στο κρασί του. Δεν είναι έκπληξη.

Χθες ήταν μία ημέρα με βαρύ πρόγραμμα για τον βασιλιά και τη βασίλισσα του Βελγίου...

Σε αντίθεση με την Οκτωβριανή Eπανάσταση των Μπολσεβίκων, η ιστορία δεν τις ονόμασε με αναφορά στον μήνα που ξέσπασαν

Τεμαχίζεται και πωλείται: με λίγα λόγια, επιστρέφουμε στην εποχή της αγγλικής Πάουερ...

Είναι εκπληκτικό: αφού επί χρόνια πρωταγωνίστησε και υπήρξε καταλυτικός στην

Από την αρχή της κρίσης, όταν οι άλλοι στην ευρωζώνη...

Η πολιτική της πλήρους και απόλυτης ευθυγράμμισης της Ελλάδας με τις θελήσεις της Γερμανίας επί όλων των ζητημάτων δεν μπορούσε παρά να εκφραστεί και στην υπόθεση της διαδοχής του προέδρου της Κομισιόν.

Αρχισαν με μας. Συνέχισαν με την Πορτογαλία και, σε άλλο σχετικά περιεχόμενο...

Δεν έχουν περάσει παρά λίγα 24ωρα από την ώρα που η ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα γνώρισε μια σκληρή ήττα στον πρώτο της αγώνα στη Βραζιλία

“Τάξη επικρατεί στο Βερολίνο!” Ηλίθιοι δήμιοι! Η “τάξη” σας είναι χτισμένη στην άμμο»: αυτή ήταν μία από τις πιο εντυπωσιακές φράσεις της “κόκκινης Ρόζας”, της Ρόζας Λούξεμπουργκ. Μιας γυναίκας που όμοιά της δεν υπήρξε στην ιστορία του διεθνούς επαναστατικού κινήματος. Και που το 1919, αμέσως μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, επιχείρησε την Επανάσταση των Σπαρτακιστών, την κουμμουνιστική επανάσταση στην ηττημένη Γερμανία, πριν καν η επανάσταση των Μπολσεβίκων στη Ρωσία κλείσει τα δύο πρώτα χρόνια της στην εξουσία.

Δυστυχώς, πρόκειται για αξιορθήνητους υπηρέτες και τίποτε άλλο: αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό μιας κυβέρνησης η οποία αποφασίζει να επιβάλλει τυφλά ρυθμίσεις που απαιτούν οι δανειστές, όπως λ.χ. η άρση του παλαιού καθεστώτος των περιοχών αμιγούς κατοικίας, όταν τέτοιο καθεστώς υπάρχει – και ορθώς - κατεξοχήν στην ίδια τη Γερμανία και σε πολλές άλλες ευρωπαικές και όχι μόνον χώρες.

Οι ιδέες του, οι οποίες αναγορεύθηκαν αιώνια εργαλεία πολιτικού κυνισμού, μα και δίδαξαν τις πιο προηγμένες τεχνικές της εξουσίας,

Μπορεί εδώ να είμαστε απασχολημένοι με τα δικά μας, όμως, η μακράν πιο σημαντική, ακόμα και για εμάς, είδηση των ημερών που πέρασαν έρχεται από το Παρίσι και τη Ρώμη...

Ολες οι ενδείξεις συγκλίνουν στην άποψη ότι αυτή η φορά δεν θα είναι σαν την προηγούμενη. Γεγονότα που πλήγωσαν κάποτε σε βάθος τις σχέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν πρόκειται να επαναληφθούν, ειδικά δε σε μια τόσο δύσκολη εποχή, που είναι πλέον από κάθε άποψη δραματικά διαφορετική.