Γνώμες

Το χωροταξικό πρόβλημα της Αριστεράς έχει εντοπιστεί εδώ και κάμποσο καιρό από κάποιον άλλον, αν δεν κάνω λάθος, Πανούση - αυτόν, τελοσπάντων, που αναρωτήθηκε

Της Ξένιας στον Κωστή. Της Καλογεροπούλου στον Σκαλιόρα. Που συμβίωσαν με αδιάπτωτη αγάπη τριάντα επτά ολόκληρα χρόνια.

Το καραβάνι προχωράει, κι ας αλυχτάνε οι σκύλοι που ανησυχούν - ξέρει όμως πού πάει; Υπάρχει κάποια όαση στη διαδρομή ή από αντικατοπτρισμό σε αντικατοπτρισμό βαδίζει; Για πόσες ημέρες έχει τρόφιμα και νερό;

Υπάρχει - πώς να το κάνουμε; - μια διαφορά ύφους ανάμεσα στην πρώην Πρόεδρο

Και γιατί «πόθεν»; Όθεν έσχες, όπου το επίθεμα «θεν»

Η Έκθεση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία μόλις δόθηκε στην δημοσιότητα

Το κλίμα της αρχής είναι σχεδόν εορταστικό. Tα φώτα ολάνοιχτα σε πλατεία και σκηνή, δύο γυναίκες διαδηλώνουν με πυγμή, διάχυτος ενθουσιασμός, πνεύμα νικηφόρο, επαναστατικό, «ξεσηκωτικό», ακόμη και εύθυμο.

Oνειρο χρόνων του Μανούσου Μανουσάκη, το «Ουζερί Τσιτσάνης» υλοποιήθηκε μετά χιλίων κόπων και βασάνων, με τη μία διακοπή μετά την άλλη

Το Ωσαννά από το Σταυρωθείτω απέχει ελάχιστα.

Μπορεί μια εκπομπή να είναι τόσο κακή ώστε να καταστρέψει τους συντελεστές της;

Στη λεπτή γραμμή της ιδιωτικής ζωής και του δημόσιου βίου κινείται η αυτοβιογραφία του Κώστα Σημίτη «Δρόμοι ζωής», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις.

Το 1980 ο Αναγνωστάκης σύστησε στο αναγνωστικό κοινό την ποιητική του περσόνα, τον Μανούσο Φάσση, μέσα από την «Παιδική Μούσα», μια συλλογή με έμμετρα, ομοιοκατάληκτα σατιρικά ποιήματα.

«"Δυο κατηγορίες πάντα: οι δρώντες και οι θεατές"», γράφει ο Αναγνωστάκης (ΥΓ., 1992).

Ποιητική και κριτική πράξη βαίνουν συγχρόνως στον Αναγνωστάκη ως οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Είναι ένα ακόμη από τα κατορθώματα της κυβέρνησης Τσίπρα που θέλει να λέει ότι εκπροσωπεί την Αριστερά στην εξουσία αλλά καμιά σχέση με την Αριστερά δεν έχουν όσα κάνει.

Χρειάστηκε να φτάσουμε πάλι στο αμήν, να μας απειλούν

Η σκηνή που θα σας περιγράψω συνέβη στο περιστύλιο της Βουλής, με τον υπουργό Προστασίας...

Τόσο η αμερικανο-νατοϊκή σύμπραξη, όσο και η συναρτημένη με αυτήν «συμμαχία» της Ευρωπαϊκής Ένωσης φαίνεται να ικανοποιούνται πλήρως, με τρεις ασυγχώρητες παραλείψεις της εξωτερικής μας πολιτικής και συγκεκριμένα:

Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα κάθε πράξη της κρατικής εξουσίας πρέπει να γίνεται αγογγύστως δεκτή και όποιος την αμφισβητήσει ή την επικρίνει τον τρώει το μαύρο σκοτάδι.

Μέσα στο όλο γενικό χάος της αποσταθεροποίησης στην Ελλάδα και στον κόσμο με ένα πυκνό