Γνώμες

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός επί των πολιτικών επιστημών για να διαπιστώσει ότι ο πολιτικός λόγος στην

Ο κ. Αλέξης Τσίπρας αντί να ζητήσει συγνώμη από τον ελληνικό λαό, για την ανελέητη φορομπηχτική στοχοποίηση

Η πιο σκοτεινή ώρα (Darkest Hour). Έγχρωμη δραματική ιστορική ταινία αγγλικής παραγωγής 2017, σε σκηνοθεσία

Αυτά που συνέβησαν το βράδυ της Κυριακής στο γήπεδο της Τούμπας δεν καταρρακώνουν

Αργησε πολύ να καταλάβει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τι εστί Ιβάν Σαββίδης

Η Τουρκία έγινε ο αρκουδιάρης κι η Ελλάδα αρκούδα

Σε μια ιδανική κοινωνία απόλυτα συνειδητοποιημένων ανθρώπων, μία πολιτική σύγκρουση θα ήταν πρωτίστως

Κατά καιρούς διαβάζω διάφορους οικονομικούς αναλυτές που επικαλούνται αξιολογήσεις διεθνών οίκων για να κάνουν κατανοητό ότι η οικονομία έχει αρχίσει να συνέρχεται.

Δίπλα µου περπατούσαν µια νέα µαµά και το παιδί της, ένα κοριτσάκι το πολύ επτά-οκτώ χρόνων, πιασμένες χέρι-χέρι.

Διανύουμε την εποχή της ευκολίας.

Βασίλης Μουλόπουλος

Μετά τη σύντομη παρουσίαση της Κίνας στο «Βήμα», στο πλαίσιο επισκόπησης των Μεγάλων Δυνάμεων που καθορίζουν την παγκόσμια ισορροπία, συνεχίζουμε σήμερα με τον ρόλο της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Οπως θα δείτε, οι οικονομικές της αποδόσεις δεν είναι εντυπωσιακές.

Η ακαδημαϊκή «συλλογικότητα» που εδρεύει στον Τομέα Κλασικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης είναι αποψιλωμένη (όπως άλλωστε και οι ομόλογές της σε άλλα ελληνικά πανεπιστήμια) και τα μέλη της, παλαίμαχα και νεοσύλλεκτα, μπορούν άνετα να σεμνύνονται ότι με την επόμενη μισθολογική περικοπή οι απολαβές τους θα ενταχθούν επισήμως στη ζώνη της αφιλοκέρδειας. Ωστόσο, πριν συμβεί αυτό, μπορούν να σεμνύνονται και για κάτι άλλο.

Οόρος «δημιουργική ασάφεια» έγινε πλατιά γνωστός στη χώρα μας το 2015, από τον τότε υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη.

Η πρωτοσέλιδη φωτογραφία δείχνει ένα τεράστιο πανό. Φαίνονται πεντακάθαρα οι λέξεις:

Σε έξι μήνες από σήμερα λήγει η τρίτη δανειακή συμφωνία Ελλάδας και ευρωπαϊκών θεσμών, δεν φαίνεται να υπάρχει όμως σχεδιασμός επαναφοράς στην κανονικότητα της ευρωζώνης. Ούτε καν έχει μετρηθεί το χάσμα που μας χωρίζει από τους άλλους εταίρους για να δούμε με ποιες πολιτικές μπορεί να περιοριστεί.

Το ερχόμενο Σαββατοκύριακο (16-18 Μαρτίου) πραγματοποιείται το ιδρυτικό συνέδριο του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς, της Σοσιαλδημοκρατίας, του μεταρρυθμιστικού Κέντρου, της πολιτικής οικολογίας, του Κινήματος Αλλαγής (ΚΙΝΑΛ).

Σε όλη την Ευρώπη - με ελάχιστες εξαιρέσεις - αναπτύσσονται τρεις κατηγορίες «αντισυστημικών» μορφωμάτων.

Η ιστορία είναι σύντομη αλλά διδακτική: ο Μάρκο Μινίτι, υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος στις μονοεδρικές εκλογές στο Πέζαρο, οχυρό της Αριστεράς, είναι κατά γενική ομολογία ένας επιτυχημένος υπουργός Εσωτερικών της σημερινής ιταλικής κυβέρνησης που διαχειρίστηκε μεταξύ άλλων με εξαιρετικό τρόπο το ζήτημα των μεταναστών ειδικά από τη Λιβύη.

Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής προκάλεσαν τεκτονικά ρήγματα στο πολιτικό σύστημα της Ιταλίας. Πρώτη δύναμη με διαφορά (και 32,7% των ψήφων) αναδείχθηκε το Κίνημα Πέντε Αστέρων: