Είδαμε την Billie Eilish στο OVO Hydro της Γλασκώβης

Πόσο εντυπωσιακό – και ταυτόχρονα ανατριχιαστικά παράδοξο – είναι να βλέπεις χιλιάδες θεατές, ανάμεσά τους και δωδεκάχρονα παιδιά με σιδεράκια και oversized t-shirts, να τραγουδούν λέξη προς λέξη τους μακάβριους στίχους του «Birds of a Feather» μέσα σε ένα κατάμεστο OVO Hydro. «Θέλω να μείνεις εδώ / μέχρι να μπω στον τάφο / μέχρι να σαπίσω, νεκρή και θαμμένη / μέχρι να βρεθώ στο φέρετρο που κουβαλάς»: ρομαντικό – δεν λέω – αλλά και κάπως spooky.

Αλλά αυτό έχει πετύχει η Billie Eilish τα τελευταία χρόνια με την κάπως gothic ποπ μουσική της, το να γίνονται τα ιδιοσυγκρασιακά τραγούδια της μαζικά ξορκια. Κάτι που αν το έκανε ή έλεγε κάποιος άλλος μπορεί να έμοιαζε εκκεντρικό στη δική της περίπτωση φαίνεται τελείως φυσικό.

Μια μη παραδοσιακή pop star

Η Eilish πάντως εμφανίζεται στην περιοδεία «Hit Me Hard and Soft» χωρίς τη λάμψη της παραδοσιακής ποπ σταρ –με ένα υπερβολικά φαρδύ μπλουζάκι, cargo βερμούδα και τα χαρακτηριστικά της μαύρα sneakers με τις κόκκινες λεπτομέρειες.

«Η σκηνική της παρουσία είναι υπνωτιστική ακριβώς επειδή αποπνέει κάτι αληθινό».

Ακόμη και επάνω στη σκηνή το θέαμα δεν είναι στημένο με τρόπο που να τη βοηθά να βγαίνει glamorous στα βίντεο και στα στόριζ, το πρόσωπο της δεν είναι καν φωτισμένο όλη την ώρα.

Φωτό: REUTERS/Danny Moloshok

Δεν χρειάζεται άλλωστε τίποτα περισσότερο: η σκηνική της παρουσία είναι υπνωτιστική ακριβώς επειδή αποπνέει κάτι αληθινό. Όταν τα εξωπραγματικά γαλάζια μάτια της εμφανίζονται στις γιγαντοοθόνες δεν γίνεται να μη μαγευτείς.

Μια μουσική εμπειρία σαν αρχαία τραγωδία

Στο setlist της δεν υπήρξε κανένα φλύαρο ή αδύναμο σημείο – από την έναρξη με το «CHIHIRO» μέχρι λίγο πριν το φιναλε με το «Happier Than Ever» (τι ομαδική εκτόνωση ήταν αυτή στο «Just fucking leave me alone») και το «Birds of a Feather», η συναυλία κύλησε σαν μια σφιχτά δομημένη μουσική εξομολόγηση με εντάσεις, παύσεις, σοφή κλιμάκωση και ξεσπάσματα κάθαρσης.

«Για κάθε τραγούδι η σκηνοθεσία δημιουργούσε ένα ξεχωριστό τοπίο».

Το staging ήταν έξυπνα λιτό, αλλά ευρηματικό: μια ορθογώνια ράμπα τοποθετημένη στο κέντρο του venue που της επέτρεπε να κινηθεί ακόμη και ανάμεσα στο κοινό.

Οι μουσικοί της (τους οποίους ευχαρίστησε ονομαστικά έναν έναν στο τέλος) βρίσκονταν σε δύο κενά της σκηνής σε χαμηλότερο επίπεδο από εκείνη όμως συχνά κατέβαινε τα σκαλιά και τραγουδούσε μαζί τους.

@http.fifi♬ original sound – phoebe 𓆩ꨄ︎𓆪

Οι υπέροχες εναλλαγές φωτισμών έδιναν χρώμα ακόμη και στα πιο μελαγχολικά της κομμάτια. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στην πλατφόρμα πάνω στην οποία η νεαρή ποπ σταρ αιωρούνταν κάθε τόσο.

Τελετή Όσκαρ 2022. REUTERS/Mario Anzuoni

Για κάθε τραγούδι η σκηνοθεσία δημιουργούσε ένα ξεχωριστό τοπίο και ήταν σαν να ταξίδευες μαζί της από το υπνοβατικό «When the party’s over» ως το drum-driven «Oxytocin» κι από το δυναμικό «Therefore I am» μέχρι το βιτριολικο «L’ amour de ma vie» χωρίς να χαθείς ούτε στιγμή.

Υπήρξε, ωστόσο, μια αδυναμία στο σόου –ο ήχος. Τα μπάσα ήταν υπερβολικά δυνατά, σε ορισμένα σημεία κυριολεκτικά «μπουκωμένα», με αποτέλεσμα η φωνή της Billie, αυτή η αέρινη, ψιθυριστή φωνή που είναι σήμα κατατεθέν της, να μην ακούγεται πάντα καθαρά.

Σε κομμάτια όπως το «Ilomilo» ή το «Everything I wanted», όπου η φωνητική ερμηνεία είναι το απόλυτο κέντρο βάρους, αυτή η τεχνική ατέλεια αφαιρούσε κάτι από την εμπειρία.

@ovo_hydro A perfect end to a perfect night 💙 Who’s with us for night 2 of @BILLIE EILISH’s HIT ME HARD AND SOFT UK Tour here in Glasgow tomorrow? #billieeilish #billieeilishglasgow #ovohydro ♬ original sound – OVO Hydro

Αυτό όμως που κάνει τις συναυλίες της σε αγγλόφωνες χώρες ξεχωριστές, είναι η απόλυτη ταύτιση του κοινού με τα τραγούδια της. Δεν είναι απλώς φαν – είναι συνοδοιπόροι. Γνωρίζουν κάθε στίχο, τον τραγουδάνε με πάθος καταλαβαίνοντας πλήρως το νόημα του, σκεφτόμουν πως ένιωθα μερικές φορές σαν να είχε 14.500 back up singers.

Ηταν λοιπόν αυτή η βραδιά γεμάτη σκοτάδι και φως, pop και υπαρξισμό, ψίθυρους και κραυγές – όλα αυτά τα αντιφατικά στοιχεία που καθιστούν την Billie Eilish μοναδική.