Στο έλεος της μοίρας είναι οι οδηγοί που διέρχονται την Λεωφόρο Σχηματαρίου η οποία διασχίζει το Δήλεσι Βοιωτίας. Ένας δρόμος που κάτοικοι της περιοχής χαρακτηρίζουν ως «καρμανιόλα».

Χωρίς φωτεινή σηματοδότηση στην κεντρική διασταύρωση με την Οινοφύτων, όπου συμβαίνουν ατυχήματα, χωρίς καν διαγράμιση (!), με ακατάλληλο οδόστρωμα λόγω των αλλεπάλληλων τεχνικών έργων, με ανεπαρκή φωτισμό και δίχως να υπάρχουν οι αναγκαίες προειδοποιητικές πινακίδες –με εξαίρεση την διάβαση στο ύψος του σχολείου-, η Λεωφόρος Σχηματαρίου αποτελεί έναν οδικό άξονα μεγάλης επικινδυνότητας.

Κάποια τμήματα υποτυπώδους ποδηλατοδρόμου έχουν αφεθεί στην τύχη τους, ενώ στο μεγαλύτερο μέρος κατά μήκος της λεωφόρου δεν υπάρχει καν πεζοδρόμιο με αποτέλεσμα οι πεζοί να βρίσκονται εκτεθειμένοι στο οδόστρωμα.

Η διέλευση κατά την διάρκεια της μέρας φορτηγών μεγάλης χωρητικότητας συχνά με υψηλές ταχύτητες, κορυφώνει την αγωνία των κατοίκων, ενώ τείνουν να λάβουν χαρακτήρα μάστιγας τα συχνά φαινόμενα επικίνδυνης οδήγησης από ασυνείδητους οδηγούς οι οποίοι προκαλούν με σπινιαρίσματα και κόντρες, θέτοντας σε κίνδυνο την ζωή ανθρώπων.

Πώς επηρεάζει τη Λεωφόρο Σχηματαρίου ο νέος ΚΟΚ;

Παρά τις αυστηρότερες ποινές που περιέχει ο προσφάτως ψηφισθείς ΚΟΚ, στην Λεωφόρο Σχηματαρίου ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει δεκαετίες πριν.

Μπορεί να θρηνεί η χώρα καθημερινά νεκρούς στην άσφαλτο, ωστόσο οι αρμόδιοι για την ασφάλεια και την τήρηση των απαραίτητων κανόνων συντήρησης και σήμανσης, αλλά και ενισχυμένων μέτρων για την αποτροπή υψηλών ταχυτήτων και επικίνδυνων ελιγμών (ακόμα και με σαμαράκια οδοστρώματος σε σημεία που μετακινούνται πεζοί, δίπλα σε μαγαζιά, νηπιαγωγείο, σχολές ξένων γλωσσών κλπ.) ή και απαγόρευση διέλευσης νταλικών αφού είναι κατοικημένη περιοχή με μεγάλη επισκεψιμότητα την καλοκαιρινή περίοδο (υπάρχει άλλωστε η παράκαμψη της εθνικής οδού που περνά μέσα από την βιομηχανική ζώνη και εξυπηρετείται ο κύριος όγκος των οχημάτων μεγάλων φορτίων).

Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, δήμος Τανάγρας, στον οποίο υπάγεται διοικητικά το Δήλεσι και Τροχαία, καλό θα ήταν να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν έναν σύγχρονο και ασφαλή δρόμο πριν θρηνήσουμε θύματα. Γιατί τότε η επίκληση του «ανθρώπινου λάθος» δεν θα επαρκεί.