Με την αποστολή της δικογραφίας στη Βουλή από τον Εφέτη-ανακριτή, ώστε να ανιχνευθούν οι ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες των δύο Υπουργών Μεταφορών (κ. Καραμανλή και κ. Σπίρτζη), ελπίζουμε ακόμη ότι θα βρεθεί η αλήθεια για το έγκλημα των Τεμπών από το οποίο έχασαν τραγικά τη ζωή τους πολλά νέα παιδιά (μεταξύ των οποίων και φοιτητές μας από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης).
Βεβαίως η παραπάνω ελπίδα για την ανεύρεση της αλήθειας προϋποθέτει, ότι δεν θα επικρατήσει μια ακραία κομματική πόλωση μεταξύ των κυβερνητικών και των αντιπολιτευόμενων Βουλευτών και κυρίως δεν θα επικρατήσει η φιλοσοφία που είχε υιοθετηθεί από τον Ρεπουμπλικάνο πολιτικό Νιουτ Τζίγκριτζ η οποία έφθειρε ανεπανόρθωτα την αμερικανική πολιτική σκηνή.
Τι έλεγε με λίγα λόγια ο Τζίγκριτζ ;
Έλεγε ότι το «κόμμα μας δεν έχει ανάγκη από μια ακόμη γενιά προσεκτικών, συνετών, μειλίχιων αποστασιοποιημένων ψευτοηγετών.. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι άνθρωποι έτοιμοι να αγωνιστούν με νύχια και με δόντια.. Ποιος είναι ο βασικός στόχος ενός πολιτικού ηγέτη ; Να εξασφαλίσει την πλειοψηφία, τη νίκη……»( Levitsky- Ziblatt, Πώς πεθαίνουν οι δημοκρατίες).
Εάν επικρατήσει μια τέτοια μακιαβελική φιλοσοφία μεταξύ των Βουλευτών όλων των κομμάτων κατά τη διερεύνηση των ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών των ανωτέρω πολιτικών προσώπων , τότε είναι προφανές ότι δεν θα ανακαλυφθεί η αλήθεια , ούτε θα δικαιωθούν οι ψυχές των παιδιών που χάθηκαν.
Και βεβαίως τότε θα έχει υποστεί ένα ακόμη ισχυρό πλήγμα και η δημοκρατία μας, γιατί η πολιτική (κυρίως στα μάτια των νέων ανθρώπων) δεν θα είναι ένα εργαλείο για να γίνει ο κόσμος καλύτερος (όπως πίστευε ο Αριστοτέλης), αλλά ένα μέγεθος απόλυτα ταυτισμένο με τα διεφθαρμένα κόμματα, τις ίντριγκες, τις πολιτικές δυναστείες και ότι άλλο «κακό» μπορεί να φανταστεί κανείς.
Για ποιο έγκλημα είναι απαραίτητο να ανιχνευθεί από τη Βουλή η ενδεχόμενη ποινική ευθύνη των πρώην Υπουργών Μεταφορών Καραμανλή και Σπίρτζη;
Κατά τη γνώμη μου θα είναι σε νομικό επίπεδο εντελώς εσφαλμένο να υιοθετηθεί το «ποινικό και δικονομικό πρότυπο» το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί για τον πρώην Υφυπουργό κ. Τριαντόπουλο.
Και υπό την έννοια τούτη θα είναι απόλυτα εσφαλμένο να περιοριστεί η έρευνα της Βουλής σε σχέση με τα ανωτέρω πολιτικά πρόσωπα στο πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος του άρθρου 259 του Ποινικού Κώδικα.
Γιατί; Γιατί όσοι έχουν στοιχειώδεις γνώσεις Ποινικού Δικαίου γνωρίζουν ότι το αδίκημα αυτό λειτουργεί ως μια «διάταξη-σκούπα» και έχει μια ρήτρα «απόλυτης επικουρικότητας», πράγμα το οποίο σημαίνει με απλά λόγια το εξής πράγμα:
Ότι εάν υπάρχει, δηλαδή, μια άλλη διάταξη η οποία να τιμωρεί την ίδια ποινική συμπεριφορά ενός δράστη , τότε εφαρμόζεται αυτή η «άλλη ποινική πρόβλεψη»(Μπιτζιλέκης, Υπηρεσιακά εγκλήματα).
Και ποια είναι η άλλη ποινική πρόβλεψη η οποία θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί στην τραγική υπόθεση των Τεμπών (σε ότι αφορά τις ενδεχόμενες ευθύνες του κ. Καραμανλή και του κ. Σπίρτζη);
Το κακούργημα του άρθρου 291 του Ποινικού Κώδικα (παρ.1 ,δδ)
Είναι η «δια παραλείψεως τέλεση» του κακουργήματος του άρθρου 291 του Ποινικού Κώδικα (:επικίνδυνες παρεμβάσεις στις συγκοινωνίες) που αφορά την παραμέληση εποπτείας για τη μη υλοποίηση του συστήματος τηλεδιοίκησης των σιδηροδρόμων, το οποίο εάν υπήρχε θα μπορούσε να αποτρέψει το θάνατο των 57 συμπολιτών μας , γιατί θα έδειχνε ανάγλυφα ότι τα δύο τραίνα πήγαιναν στην ίδια μοιραία και θανατηφόρα διαδρομή.
Και όλα αυτά, ενώ είχαν δοθεί οι απαραίτητοι οικονομικοί πόροι από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την εγκατάσταση του επίμαχου ηλεκτρονικού συστήματος (όπως είχε επισημάνει από καιρό και η Ευρωπαία Εισαγγελέας κατά τη δική της έρευνα που αφορούσε τη βλάβη των οικονομικών συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης).
Θα έχουν το υπαρξιακό θάρρος οι Βουλευτές;
Ωστόσο, θα έχουν οι Βουλευτές το υπαρξιακό και ανθρώπινο σθένος να υπερβούν τα ταπεινά κομματικά τους συμφέροντα, ώστε να λάμψει η αλήθεια και να κατανοήσουμε όλοι επιτέλους για ποιο λόγο συγκρούστηκαν τα δύο τραίνα και οδηγήθηκαν στο φρικτό θάνατο πολλά νέα παιδιά, χωρίς να χαρούν τη ζωή τους;
Ή θα θελήσουν να προστατεύσουν αδικαιολόγητα τα πολιτικά πρόσωπα, ενισχύοντας την παρατήρηση την οποία είχε διατυπώσει μια Γαλλίδα ανακρίτρια όταν διερευνούσε την υπόθεση διαφθοράς ELF στη Γαλλία;
Έλεγε λοιπόν η ανωτέρω ανακρίτρια (λόγω της πικρής της εμπειρίας από τη σκοτεινή τούτη υπόθεση ) ότι «ο νόμος εφαρμόζεται σε όλους , πλην εκείνων που κατέχουν πολιτική ή οικονομική εξουσία» ( Ζολύ, Η Δικαιοσύνη είναι υπόθεση όλων μας).
Αυτήν την ολέθρια άποψη θα θελήσουν να ενισχύσουν με τη στάση τους οι Βουλευτές ;
Πλήρης προκαταρκτική εξέταση και όχι η δικονομική φαρσοκωμωδία που υιοθετήθηκε στην υπόθεση Τριαντόπουλου
Επιπλέον, η ανεύρεση της αλήθειας για την τραγική υπόθεση των Τεμπών προϋποθέτει ότι θα διενεργηθεί μια πλήρης προκαταρκτική εξέταση από τους Βουλευτές (αν τελικά αποφασιστεί κάτι τέτοιο).
Διαφορετικά θα ισοδυναμεί με ολοκληρωτική κατεδάφιση της Ποινικής μας Δικονομίας η ακόλουθη τακτική:
Να κληθεί λ.χ. ως ύποπτος ο πρώην Υπουργός Μεταφορών κ. Καραμανλής, να δηλώσει ότι είναι αθώος και ταυτόχρονα να αποδεχθεί έμμεσα ότι υπάρχουν εναντίον επαρκείς ενδείξεις ενοχής, ώστε να κινηθεί άμεσα η ποινική δίωξη και να παραπεμφθεί απευθείας η υπόθεση στο Πενταμελές Δικαστικό Συμβούλιο του νόμου για την ποινική ευθύνη των Υπουργών (ν. 3126/2003).
Και «αθώος και ένοχος μαζί»!
Ελπίζουμε ότι δεν θα ξαναδούμε μια παρόμοια δικονομική αλχημεία, γιατί τότε θα έχει εκκολαφθεί και η απόλυτη ακυρότητα της «προσχηματικής αυτής και εσφαλμένης ποινικής δίωξης (άρθρο 171 παρ.1, β του ΚΠΔ)», αφού θα έχει παραλειφθεί η επιτασσόμενη στα κακουργήματα υποχρεωτική προκαταρκτική εξέταση (άρθρο 43 ΚΠΔ).
Το συμπέρασμα;
« Αν με βοηθήσουν τα γεγονότα θα βρω την άκρη ως την αλήθεια , ακόμα και αν είναι κρυμμένη στα κατάβαθα της γης». Αυτό έλεγε ο Σαίξπηρ στον Άμλετ (ΙΙ,2). Θα ακολουθήσουν αυτή την πολύτιμη σαιξπηρική εντολή για την ανεύρεση της αλήθειας οι Βουλευτές;
Μόνο τότε θα έχουν εκτελέσει το ηθικό τους χρέος έναντι των νέων παιδιών που δεν πρόλαβαν να χαρούν τη ζωή!
Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής στο ΑΠΘ