Τον Φεβρουάριο του 2025, η κυβέρνηση του Donald Trump, σε μια κίνηση που συνδυάζει το διαβόητο πολιτικό της άνοιγμα προς το σκοτάδι του διαδικτύου, πίεσε τις ρουμανικές αρχές να άρουν τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς που είχαν επιβληθεί στους Andrew και Tristan Tate, επιτρέποντάς τους να μπουν ξανά στις ΗΠΑ. Η κίνηση αυτή, προφανώς, είχε λιγότερη σχέση με το δίκαιο και περισσότερη με την ανάγκη του Trump να αλιεύσει σε βαθιά νερά για να ενισχύσει την πολιτική του βάση, που αναζητά πάντα έναν νέο… ήρωα. Αν έχει και βεβαρημένο ποινικό μητρώο, ακόμη καλύτερα!

Ο Andrew Tate είναι ένας άνθρωπος που κατάφερε να εκμεταλλευτεί τη σαθρότητα του διαδικτύου και να γίνει το πρόσωπο ενός φαινομένου που αντιτίθεται στις σύγχρονες αντιλήψεις περί έμφυλης ταυτότητας και των σχέσεων μεταξύ των φύλων. Η πρόσφατη αναφορά του στη viral βρετανική mini σειρά Adolescence του Netflix δεν ήταν τυχαία, καθώς εκπροσωπεί με απόλυτο τρόπο την παρακμή του σύγχρονου κόσμου των social media: εκεί που οι ακραίες κι οι επικίνδυνες ρητορικές βρίσκουν εύκολα έδαφος για να εκκολαφθούν.

Ποιος είναι όμως ο Andrew Tate; Πώς έγινε σύμβολο μιας γενιάς που εξυμνεί την εξουσία και την επιτυχία, ενώ αδιαφορεί για τις κοινωνικές αξίες; Πώς, όμως, ο Andrew Tate από αθλητής, έφτασε να γίνει σύμβολο για εκατομμύρια νέους άνδρες; Πώς από παίκτης του Big Brother κατέληξε στη φυλακή και γιατί, αυτή τη στιγμή, ο Donald Trump τον θέλει πίσω στις ΗΠΑ;

Από το kickboxing στη ψηφιακή αυτοκρατορία

Γεννημένος το 1986 στην Ουάσινγκτον DC, ο Andrew Tate μεγάλωσε στο Luton της Αγγλίας. Ο πατέρας του ήταν διάσημος σκακιστής, γνωστός για την ιδιοφυΐα του. Η σχέση του με τον πατέρα του επηρέασε καθοριστικά την προσωπικότητά του. Ο Emory Tate ήταν άνθρωπος της δράσης και της στρατηγικής, όμως, παρά την επιτυχία του, η οικογένεια βίωσε οικονομικές δυσκολίες, γεγονός που επέδρασε στην ιδεολογία του νεαρού Andrew. Από την αρχή, η επιθυμία του για δύναμη και ανεξαρτησία ήταν έντονη. Όμως, το kickboxing ήταν το μόνο πράγμα που του έδινε την αίσθηση της αποδοχής και του σεβασμού.

Ο Tate κατέκτησε τέσσερις παγκόσμιους τίτλους kickboxing, αλλά παρ’ όλη τη σωματική του υπεροχή, ένιωθε ότι κάτι του έλειπε. Η απάντηση, όπως αποδείχθηκε, ήταν το διαδίκτυο. Το 2016, η είσοδός του στο βρετανικό reality show Big Brother ήταν το σημείο καμπής στην καριέρα του. Η συμμετοχή του διακόπηκε άμεσα μετά από την αποκάλυψη βίντεο που τον έδειχναν να χτυπά μια γυναίκα με ζώνη. Ο Tate υποστήριξε ότι το βίντεο ήταν ερωτικό «παιχνίδι ρόλων», αλλά η ζημιά είχε γίνει. Λίγο νωρίτερα, όσο ήταν ακόμη στο σπίτι του Big Brother, είχαν επανακυκλοφορήσει παλαιότερα ομοφοβικά, ρατσιστικά και σεξιστικά του tweet. Χρόνια αργότερα, μια έρευνα του Vice αποκάλυψε ότι ο πραγματικός λόγος που ο Tate απομακρύνθηκε από το ριάλιτι, ήταν ότι η αστυνομία τον ερευνούσε για μια υπόθεση βιασμού. Αν και η έρευνα αυτή έκλεισε το 2019 χωρίς να του απαγγελθούν κατηγορίες, η αποκάλυψη συνέβαλε στη διαμόρφωση της δημόσιας εικόνας του. Παρά την απομάκρυνσή του από την τηλεόραση, το όνομά του είχε γίνει γνωστό και οι πόρτες του κόσμου των social media είχαν ανοίξει.

Manosphere, alpha males και διαδικτυακοί σωματέμποροι

Η επιτυχία του στα social media και η δημιουργία του προσωπικού του brand ήταν καθοριστική για την αναγνώρισή του. Ο Tate παρουσίαζε τον εαυτό του ως το πρότυπο του «Alpha Male»: πλούτος, αυτοκίνητα, όμορφες γυναίκες και έντονη αντιπαράθεση με τo υπάρχον στάτους κβο. Το βασικό του μήνυμα ήταν απλό αλλά αποτελεσματικό: «Οι άνδρες πρέπει να πάρουν πίσω την εξουσία τους και να ζήσουν σύμφωνα με τη φυσική ιεραρχία». Μαζί με τον αδερφό του, άρχισαν να πουλούν διαδικτυακά σεμινάρια αυτοβελτίωσης και «ανδρικής κυριαρχίας». Με τη δημοσιότητα που απέκτησε μέσω αυτών των μαθημάτων, ο Tate εξελίχθηκε σε διαδικτυακή διασημότητα, προωθώντας μια ακραία, επιθετική εκδοχή της αρρενωπότητας. Τα πιο γνωστά του εγχειρήματα είναι το Hustler’s University, που έφτασε τους 100.000 συνδρομητές πριν επαναλανσαριστεί ως The Real World, και η μυστική ομάδα The War Room. Σύμφωνα με το BBC, η τελευταία λειτουργούσε ως κλειστή κοινότητα όπου διδάσκονταν τεχνικές εκμετάλλευσης γυναικών, με μεθόδους που παραπέμπουν σε κύκλωμα σωματεμπορίας.

Γρήγορα, οι οικονομικές δραστηριότητές του Tate απέφεραν τεράστια έσοδα. Τον Αύγουστο του 2023, εκτιμήθηκε ότι οι διαδικτυακές του επιχειρήσεις παρήγαγαν περίπου 5 εκατομμύρια δολάρια το μήνα. Αυτό τον κατέστησε γρήγορα σύμβολο της λεγόμενης «manosphere», μιας διαδικτυακής κοινότητας που αποτελείται από ομάδες όπως οι Red Pill, οι Men Going Their Own Way (MGTOW) και οι Pickup Artists (PUA). Οι κοινότητες αυτές προωθούν την ιδέα ότι οι γυναίκες είναι υποδεέστερες και ότι οι άνδρες πρέπει να τις χειραγωγήσουν ή να τις «εκμεταλλευτούν» για να επιβιώσουν στην κοινωνία. Στα βίντεό του, ο Tate δεν δίσταζε να λέει πράγματα όπως:

«Η αποτυχία του σύγχρονου άνδρα είναι ότι οι γυναίκες τον ελέγχουν συναισθηματικά»

«Ο ρόλος της γυναίκας είναι να υπηρετεί έναν ισχυρό άνδρα»

«Η ανδρική επιτυχία ορίζεται από τη δύναμη και τον πλούτο. Αν δεν έχεις τα δύο, δεν έχεις τίποτα»

«Οι γυναίκες είναι ιδιοκτησία των ανδρών»

«Αν μια γυναίκα βιαστεί, φταίει που δεν προστάτεψε τον εαυτό της»

Οι ιδέες του μπορεί να φαίνονταν ακραίες για πολλούς, αλλά για έναν τεράστιο αριθμό νέων ανδρών, αποτέλεσαν μία μορφή καθοδήγησης και ταυτότητας σε έναν κόσμο που τους φαινόταν να τους αγνοεί ή να τους καταπιέζει.

The War Room

Το «The War Room», ήταν ένα πρότζεκτ που καθιέρωσε τον Andrew Tate στο manosphere. Επρόκειτο για ένα γκρουπ στο διαδίκτυο, το οποίο υποσχόταν να διδάξει στους συμμετέχοντες πώς να γίνουν  πλούσιοι. Η συμμετοχή κόστιζε 8.000 δολάρια και ο Tate περιέγραφε το γκρουπ ως «ένα παγκόσμιο δίκτυο όπου υποδειγματικοί ατομικιστές εργάζονται για να απελευθερώσουν τον σύγχρονο άνδρα από τη φυλακή που του έχει επιβάλλει η κοινωνία».

Η έρευνα του δημοσιογράφου Matt Shea τον Αύγουστο του 2023 αποκάλυψε αποδεικτικά στοιχεία ότι μέλη του The War Room στρατολογούσαν γυναίκες για διαδικτυακή σεξουαλική εργασία. Το γκρουπ περιγράφηκε ως μια μυστική ανδροκρατούμενη κοινότητα, ενώ οι 12.000 σελίδες κρυπτογραφημένων συνομιλιών που διέρρευσαν έδειξαν ότι δίδασκε ένα πρόγραμμα με τίτλο «Pimpin’ Hoes Degree» (PhD), το οποίο βασιζόταν σε τεχνικές «ερωτικής αποπλάνησης, συναισθηματικής χειραγώγησης και κοινωνικής απομόνωσης των γυναικών», με σκοπό να της κάνουν webcam models.

Ένας ειδικός σε θέματα εμπορίας ανθρώπων από το Βουκουρέστι περιέγραψε το πρόγραμμα ως ένα τυπικό παράδειγμα της «Lover Boy» στρατηγικής, όπου οι γυναίκες πείθονται ότι βρίσκονται σε μια ερωτική σχέση, προτού οι θύτες τις εκμεταλλευτούν οικονομικά. Στην ιστοσελίδα του The War Room, πριν αφαιρεθεί, υπήρχε μια περιγραφή που οι Ρουμανικές αρχές έχουν συμπεριλάβει στη δικογραφία:

«Η δουλειά μου ήταν να γνωρίζω μια κοπέλα, να βγαίνω μερικά ραντεβού μαζί της, να κάνουμε σεξ, να ελέγξω αν είναι ποιοτική, να την κάνω να με ερωτευτεί τόσο ώστε να κάνει ό,τι της πω και μετά να την πείσω να εμφανίζεται σε ερωτικά βίντεο, ώστε να γίνουμε πλούσιοι».

Αποδείξεις δείχνουν ότι στο The War Room συζητούσαν και δίδασκαν τη χρήση βίας κατά των γυναικών. Θύματα περιέγραψαν το σεξ ως εργαλείο χειραγώγησης, ενώ μέλη της ομάδας πίστευαν ότι εφάρμοζαν «Παβλοφική εκπαίδευση» στις γυναίκες, με «τεστ υποταγής» όπως η χάραξη τατουάζ με τα αρχικά των «εκπαιδευτών» τους. Ένας πρώην επικεφαλής πωλήσεων και marketing που εγκατέλειψε την ομάδα τη χαρακτήρισε ως «αίρεση», δηλώνοντας ότι είχε πέσει θύμα πλύσης εγκεφάλου. Οι ρουμανικές αρχές αποκάλυψαν ότι, μέχρι τον Αύγουστο του 2022, η ομάδα είχε 434 μέλη και τουλάχιστον 45 πιθανά θύματα.

Η Ρουμανία, η πίτσα και η σύλληψη

Η μετακόμιση του Tate στη Ρουμανία το 2017 ήταν μια άλλη σημαντική κίνηση στην καριέρα του. Δηλώνοντας ότι η Ρουμανία προσφέρει μεγαλύτερη ελευθερία και λιγότερους περιορισμούς για τους άνδρες, ο Tate έδωσε μια νέα διάσταση στην προσωπική του ιστορία. Η επιθυμία του να δημιουργήσει ένα σύστημα που θα του επέτρεπε να κάνει ό,τι ήθελε χωρίς περιορισμούς τον οδήγησε στη χώρα της Ανατολικής Ευρώπης.

Η αλήθεια, ωστόσο, είναι πιο σκοτεινή. Αρκετές καταγγελίες άρχισαν να κάνουν λόγο για την εκμετάλλευση γυναικών και τη χρήση τους σε πορνογραφικές πλατφόρμες, χωρίς τη συγκατάθεσή τους. Η υπόθεση κλιμακώθηκε όταν η Ρουμανική αστυνομία συνέλαβε τον Tate και τον αδερφό του Tristan τον Δεκέμβριο του 2022, με κατηγορίες εμπορίας ανθρώπων και σεξουαλικής εκμετάλλευσης.

Η σύλληψη του Andrew Tate τον Δεκέμβριο του 2022 προκάλεσε εκτενή δημοσιότητα, καθώς συνδέθηκε με μια από τις πιο προκλητικές και αμφιλεγόμενες στιγμές του στο διαδίκτυο. Όλα ξεκίνησαν με μια σειρά από τουίτς, όπου ο Tate υπερηφανευόταν για τη συλλογή των 33 υπερπολυτελών αυτοκινήτων του, προκαλώντας δημόσια τη γνωστή ακτιβίστρια Greta Thunberg. Η ανάρτησή του περιλάμβανε ένα προκλητικό μήνυμα, ζητώντας από τη Thunberg να απαντήσει στο πόσο «πολύ του αρέσει η εκπομπή του», παραθέτοντας τα χαρακτηριστικά των αυτοκινήτων του, ενώ καυχιόταν για την εξαιρετική του περιουσία και τις επιτυχίες του.

Η Thunberg απάντησε με ένα απλό, αλλά κοφτό μήνυμα στο Twitter, το οποίο έγινε viral: «Μπορείς να στείλεις τις πληροφορίες σου στο email μου». Στο βίντεο που ανέβασε ο Tate αμέσως μετά, ως απάντηση στην Thunberg, φαίνεται να κρατάει ένα κουτί πίτσας από τοπικό εστιατόριο. Σύμφωνα με φήμες που κυκλοφόρησαν μετά τη σύλληψή του, το κουτί είχε ορατές ετικέτες με την τοποθεσία του Tate στη Ρουμανία, γεγονός που αποκάλυψε στους αρχές την ακριβή του θέση. Ωστόσο, δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτή τη θεωρία. Για την ακρίβεια,  η αστυνομία είχε ήδη γνώση των κινήσεών τους πολύ πριν από το βίντεο με τις πίτσες, με την έρευνα να έχει ξεκινήσει τουλάχιστον 8 μήνες πριν.

Μετά τη σύλληψη

Ο Tate, που είχε οικοδομήσει τη δημόσια εικόνα του ως γκουρού της «ανδρικής υπεροχής» και της τοξικής αρρενωπότητας, βρέθηκε να αντιμετωπίζει σοβαρές κατηγορίες που σχετίζονται με εμπορία ανθρώπων, εκμετάλλευση και κακοποίηση γυναικών. Τα στοιχεία που φέρονται να τον εμπλέκουν σε εγκλήματα όπως βιασμοί και καταναγκαστική εργασία γυναικών ενδυναμώνουν την εικόνα ενός ανθρώπου που εκμεταλλεύτηκε το διαδικτυακό του κοινό για να προωθήσει όχι μόνο επικίνδυνες ιδέες αλλά και πρακτικές που υποβαθμίζουν τη ζωή και την ελευθερία των θυμάτων του.

Η υπόθεση αυτή, ωστόσο, δεν σταματά εδώ. Αν πιστεύετε ότι η σύλληψη του Andrew Tate θα έβαζε τέλος στην καριέρα του, τότε ίσως να μην κατανοείτε πόσο ταγμένοι είναι οι μισογύνηδες στο να ακολουθούν τον αρχηγό της αγέλης τους. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Tate έστειλε επιστολές, όπου παρουσιάζει τον εαυτό του ως θύμα πολιτικής δίωξης, επιμένοντας ότι τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορείται δεν είναι παρά κατασκευασμένα κατηγορητήρια, ενόψει της φήμης και του μίσους που έχει προκαλέσει με τις αντιλήψεις του περί ανδρικής κυριαρχίας και γυναικείας υποταγής.

Την Πρωταπριλιά του 2023, παρά τη συνεχιζόμενη δίκη, οι αδερφοί Tate απελευθερώθηκαν υπό όρους. Από τότε συνέχισαν τις εμφανίσεις τους σε προβληματικές εκπομπές και podcast. Παρακάτω ο Andrew Tate, καλεσμένος στο podcast του Κύπριου Youtuber και Ευρωβουλευτή, Φειδία Παναγιώτου:

Τον Μάρτιο του 2024, το Δικαστήριο Westminster Magistrates εξέδωσε ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης κατά των Andrew και Tristan Tate. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Tate, οι κατηγορίες βασίζονται σε ισχυρισμούς για σεξουαλικές επιθέσεις που φέρονται να έλαβαν χώρα μεταξύ 2012 και 2015. Τον Αύγουστο του 2024, η ρουμανική αστυνομία επέκτεινε την έρευνά της εναντίον του Tate, συμπεριλαμβάνοντας κατηγορίες για εμπορία ανηλίκων, σεξουαλικές σχέσεις με ανήλικο, ξέπλυμα χρήματος και απόπειρα επηρεασμού μαρτύρων.

Η στρατηγική του Tate φαίνεται να έχει στραφεί προς την επαναφορά της επιρροής του μέσω της πολιτικής. Η ανοιχτή του υποστήριξη στον Donald Trump, με την ελπίδα ότι αν ο Trump κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του 2024, ίσως μπορέσει να επιστρέψει στις ΗΠΑ, υπογραμμίζει τις πολιτικές του φιλοδοξίες. Ο Tate αναγνωρίζει τη σημασία της πολιτικής και της επιρροής του μεγάλου ακροατηρίου, εντάσσοντας την πολιτική του θέση μέσα στην ατζέντα του για την υπεράσπιση της «παραδοσιακής» ανδρικής ταυτότητας και αξιών.

Η σύνδεση του Tate με τον Trump δεν είναι τυχαία. Ο Trump, που θεωρείται ο κύριος εκπρόσωπος της ακροδεξιάς και του συντηρητισμού στην Αμερική, αποτελεί για τον Tate πρότυπο επιτυχίας και αντίστασης απέναντι στο «σύστημα». Στις 27 Φεβρουαρίου 2025, υπό την πίεση της κυβέρνησης του Donald Trump προς τις ρουμανικές αρχές για την άρση των ταξιδιωτικών περιορισμών, ο Tate αναχώρησε με ιδιωτικό τζετ για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Προσγειώθηκε στη Φλόριντα, όπου πλέον αποτελεί αντικείμενο πολιτειακής ποινικής έρευνας.

Ένα προϊόν της εποχής του

Η άνοδος του Andrew Tate συμπίπτει με την αναζωπύρωση συντηρητικών και εθνικιστικών κινημάτων σε πολλές δυτικές κοινωνίες, τα οποία εκμεταλλεύονται την απογοήτευση και τον θυμό μεγάλων κοινωνικών ομάδων απέναντι στις προόδους των τελευταίων δεκαετιών. Ο συντηρητισμός, που παραδοσιακά συνδέεται με την υπεράσπιση των παραδοσιακών αξιών και της ανδρικής κυριαρχίας, βρίσκει στο πρόσωπο του Tate έναν σύγχρονο εκφραστή των θέσεων που αντιτίθενται στις αλλαγές που σχετίζονται με τα δικαιώματα των γυναικών, την ισότητα των φύλων και την κοινωνική πρόοδο. Οι επικρίσεις του κατά του φεμινισμού, των ΛΟΑΤΚΙ+ κοινοτήτων και των αντιρατσιστικών κινημάτων συνάδουν με την αναγέννηση του συντηρητικού λόγου, ο οποίος επιχειρεί να αναστήσει την ιδέα ενός κόσμου όπου η ανδρική εξουσία είναι αδιαμφισβήτητη και η θέση των γυναικών περιορισμένη.

Ο Tate προβάλλει τις παραδοσιακές αξίες και τονίζει τη σημασία της ανδρικής δύναμης και της ικανότητας να επιβληθεί κανείς στον κοινωνικό χώρο μέσω υλικών αγαθών και χειραγώγησης των άλλων, στοιχείο που αποκαλύπτει την σύμπλευση με συντηρητικά και εθνικιστικά κινήματα που προσπαθούν να διατηρήσουν ή να ανακτήσουν μια παλαιότερη, πιο ιεραρχική κοινωνική τάξη. Η ρητορική του, λοιπόν, δεν είναι απλώς μια ατομική θεωρία, αλλά ενσωματώνει μια ευρύτερη πολιτική ατζέντα που στρέφεται εναντίον των κοινωνικών προοδευτικών δυνάμεων και επαναφέρει αντιλήψεις για την ανδρική υπεροχή.

Ο μισογυνισμός αποτελεί το κεντρικό πυλώνα του λόγου του Andrew Tate. Η ρητορική του περί «ανδρικής υπεροχής» και «γυναικείας υποταγής» δεν περιορίζεται απλώς σε προσωπικές πεποιθήσεις, αλλά μετατρέπεται σε κοινωνική ιδεολογία που στοχεύει να επανακαθορίσει τις σχέσεις των φύλων. Για τον Tate, η γυναίκα δεν πρέπει να έχει ανδρικές φιλοδοξίες ή να ανταγωνίζεται τους άνδρες σε επαγγελματικό ή κοινωνικό επίπεδο. Η θέση της είναι να υπηρετεί και να υποστηρίζει τον άνδρα, ενώ η έννοια της ισότητας των φύλων θεωρείται απλώς «παράλογη» και «επικίνδυνη». Η υποτίμηση της γυναίκας στα λεγόμενα του Tate αναδεικνύει τον μισογυνισμό του ως κεντρικό άξονα στην προβολή της υπεροχής του αρσενικού.

Αυτός ο λόγος δεν αναφέρεται μόνο στο «δικαίωμα» των ανδρών να κατέχουν ή να καταπιέζουν τις γυναίκες, αλλά και στην υποκίνηση της βίας και της χειραγώγησης. Ιδέες που κυριαρχούν σε κινήματα του είδους του Tate, όπου οι γυναίκες θεωρούνται «αντικείμενα» και ο ανδρικός κόσμος είναι ο χώρος στον οποίο εκείνες πρέπει να προσαρμοστούν ή να «εκπαιδευτούν» για να υπηρετήσουν τους άνδρες. Η συνεχιζόμενη εξάπλωση αυτής της ρητορικής μέσω του διαδικτύου δημιουργεί ένα επικίνδυνο παράδειγμα για νέους άνδρες που αναζητούν πρότυπα σε έναν κόσμο γεμάτο αβεβαιότητα και αστάθεια.

Κοινωνία και tech companies συν-υπεύθυνες 

Η επιρροή του Andrew Tate και η σύνδεσή του με την άνοδο του συντηρητισμού, της ακροδεξιάς και του μισογυνισμού δεν περιορίζεται στη διαμόρφωση ενός ατόμου, αλλά έχει βαθιές κοινωνικές συνέπειες. Μέσω της πλατφόρμας του, ο Tate έχει καταφέρει να επηρεάσει και να χειραγωγήσει εκατομμύρια νέους ανθρώπους, προσφέροντάς τους ένα απλό και εύκολα κατανοητό αφήγημα σε έναν κόσμο που τους φαινόταν χαοτικός και αβέβαιος. Ο αντίκτυπος αυτής της επιρροής είναι καταστροφικός για την κοινωνία, καθώς ενισχύει τις τοξικές αντιλήψεις και αναπαράγει έμφυλες ανισότητες που δυσχεραίνουν την πρόοδο προς μια πιο δίκαιη και ίση κοινωνία.

Παράλληλα, η επιτυχία του Tate αναγκάζει την κοινωνία να αναγνωρίσει τη δύναμη των social media ως εργαλεία πολιτικής και ιδεολογικής επιρροής. Όπως πολλοί influencers, ο Tate χρησιμοποίησε το Instagram, το Twitter και το YouTube ως εργαλεία για να διαδώσει το μήνυμά του σε εκατομμύρια ακολούθους, διαμορφώνοντας έτσι μια νέα μορφή διασημότητας που ξεφεύγει από τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Αξιοποιώντας τις νέες τεχνολογίες και τις πλατφόρμες streaming, κατόρθωσε να εδραιώσει την παρουσία του στο μυαλό των νεότερων γενεών, που έβρισκαν σε αυτόν έναν ηγέτη, ακόμη και όταν οι απόψεις του ήταν ακραίες και επικίνδυνες. Όταν οι φωνές που προωθούν το μίσος, την ανισότητα και την υποτίμηση του άλλου διαδίδονται αμέσως και ανεμπόδιστα, τότε η κοινωνία αλλά και οι tech companies πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη να αντιμετωπίσουν αυτό το φαινόμενο πριν εξελιχθεί σε κάτι μεγαλύτερο.

Η άνοδος κι η πτώση του βασιλιά της τοξικής αρρεπωνότητας

Η ιστορία του Andrew Tate δεν είναι απλώς η ιστορία ενός άνδρα που έγινε διάσημος μέσω του διαδικτύου. Είναι το πορτρέτο μιας κοινωνίας που αναζητά πρότυπα επιτυχίας και ταυτότητας σε ακραία, επικίνδυνα και τοξικά πρότυπα. Ο Andrew Tate δεν είναι απλώς ένας influencer. Είναι η ενσάρκωση της αντίστασης ενάντια σε μια κοινωνία που, κατά τον ίδιο, έχει απολέσει την «φυσική ιεραρχία» και έχει γίνει αδύναμη να αναγνωρίσει τον «πραγματικό» ρόλο των ανδρών. Μέσα από τις προκλητικές του απόψεις, δεν προβάλλει απλώς την ανατροπή των κοινωνικών κανόνων, αλλά χτίζει έναν κόσμο όπου οι γυναίκες δεν είναι παρά αντικείμενα προς εκμετάλλευση και οι άνδρες καλούνται να κυριαρχήσουν, ανεξαρτήτως των μέσων που πρέπει να χρησιμοποιήσουν για να το πετύχουν.

Η επιτυχία του Tate βασίζεται στην αφοπλιστική απλότητα του μηνύματός του: αν είσαι άνδρας, η θέση σου είναι στην κορυφή. Απέναντι στην υποτιθέμενη «θηλυκοποίηση» της κοινωνίας, η οποία προωθεί μια πιο ισότιμη και ευαίσθητη προσέγγιση, ο Tate καλεί τους άνδρες να απορρίψουν την «αδυναμία» τους. Αλλά αυτή η προσέγγιση, τόσο απλή όσο και καταστροφική, μεταφράζεται σε έναν κόσμο όπου η δύναμη και ο πλούτος εξισώνονται με την αξία και όπου η εκμετάλλευση και η κακοποίηση γίνονται αποδεκτές μέθοδοι για την επίτευξη των στόχων.

Η ιστορία του Tate, επειδή εξ αρχής αντιμετωπίστηκε ως ιντερνετικό αστείο, υποτιμήθηκε με αποτέλεσμα να γίνει το υπόβαθρο για τη γέννηση ενός νέου κύματος τοξικής ανδρικής ταυτότητας που έχει την ικανότητα να επηρεάσει γενιές. Το μεγαλύτερο ερώτημα είναι αν η κοινωνία θα συνεχίσει να του δίνει βήμα για την προώθηση αυτής της επικίνδυνης ιδεολογίας ή αν τελικά θα υπάρξει αντίσταση από το σύνολο των υπευθύνων, έτσι ώστε η φωνή του να σβήσει μια για πάντα.